W- Hani yapacağım tek yardım yerken sana eşlik etmekti? M- Ee o da var tabi. Ama bir tabak çıkarmak bu kadar zor olamaz?
Sandalyeden kalktım ve dolaba uzanabilmeme rağmen uzanamıyormuş gibi yaptım.
W- Hay aksi! Birinin beni kaldırması gerek.
Belimden kavradı ve havaya kaldırdı. Fakat tabak almak yerine kucağına yerleştim.
W- Hihihehehihi. M- Şuna bak! Nerden aklına geliyor böyle plan yapmak? W- Meslek sırrı bebitom💅💅. M- Neyse rahatını bozmayayım bari. diyip beni bırakmadan dolaptan tabak çıkardı.
Tam tabağı tezgaha koymuştu ki cızır cızır sesler gelmeye başladı.
M- OLAMAZ PATATES!
Panikle kucağında olduğumu unutup beni yere düşürdü ve ocağın yanına koştu.
W- AH!
İşin kötü tarafı patatesler iyi durumdaydı fakat ben değildim.
M- HEY YERDE NAPIYORSUN! diyip tekrar kucağına aldı.
W- BİRİSİ BENİ DÜŞÜRMÜŞ OLABİLİR Mİ? M- AMA SEN KENDİN GELDİN. W- İYİ BİR DAHA GELMEM. M- HAYIIR!
Kucağından indim ve salona gittim.
Koltuğa oturduğumda her yerim ağrıyordu.
W- Bir günde bu kadar acıyı neden ben çekmek zorundayım sanki?
O sırada Mike bana seslendi.
M- GÖTÜNÜ YED- YANİ AŞKOMM YEMEK HAZIR!
Zorla yürüyerek mutfağa gittim.
M- Ç-çok acıyor mu? W- Biraz daha yavaş düşürebilirdin. M- Yaa üzgünüm, bikaç güne iyileşir herhalde. W- İyileşmezse sana da aynılarını yaşatırım haberin olsun. M- İYİLEŞİR, İYİLEŞMELİ VE İYİLEŞECEK. W- Neyse şunun tadına bakiyim bari. Düşmemi gerektirecek kadar güzel olmuş mu acaba. M- OLMUŞTUR OLMUŞTUR, OLMAMIŞSA DA BOŞVER.
Patatesin tadına baktım ve zorlukla yuttum.
W- MIKE BU ÇOK ÇİĞ VE HİÇ TUZU YOK. M- Nasıl ya o kadar pişirmiştim. W- Demek ki pişmemiş. M- Tüh aç kaldık yani.. W- Yardım etmeme izin verseydin kalmayabilirdik. M- Ama elin kesildi işte- W- Sonrasını konuşmak istemiyorum. M- Neyse zaten düşmesen bile bir gün ağrıyacaktı- W- NASIL OLACAKTI O ACABA? M- BOŞVER. diyip kızararak zorla yemeye çalıştı.
W- Zehirlenmeden önce yemeyi bırak, ben zaten çok aç değildim istersen kendine bir şeyler söyle. M- Emin misin? W- Merak etme seni yiyecek halim yok ya. Neyse ben kitap okumaya gidiyorum.
Kitapta bir adam sevgilisini aldatmıştı ve bana da bir an korku geldi.
W- Ya Mike ta beni aldatırsa.. O olmazsa ben ölürüm.
Çok etkilendiğim için yanına gidip sormaya karar vermiştim.
M- Noldu tatlış, yoksa sen de mi yemek istiyorsun? W- Hayır bir şey soracaktım. M- Sor bakalım. W- B-beni aldatıyor musun? M- Tabiki hayır, hem nereden çıktı şimdi? W- Hiç öyle, merak ettim. M- Böyle bir şey yapmayacağımı biliyorsun, için rahat olsun. W- Biliyorum, sadece bir an endişelendim. M- Bak, sen beni istediğin zaman bırakabilirsin engel olmam. Sadece ömür boyu kalbimde bir yerin olacak.
Tam sarılacaktımki her yer sallanmaya başladı.
W- SANIRIM DEPREM OLUYOR! M- ÇABUK, GİTMELİYİZ. diyip beni kucağına aldı ve hızlıca dışarı çıkardı.
Evden uzak bir yere götürdü. Ardından tekrar eve girdi.
W- MIKE GEL ŞURAYA NAPIYORSUN! M- BİR ŞEY UNUTTUM! ORADA KAL.
Tam evden çıkarken bir tahta parçası üstüne düştü. Çok tehlikeli olmasına rağmen yanına gittim.
W- MIKE! YARDIM EDİN!
Bayılmıştı, güçlükle onu kaldırdım ve evden uzağa götürdüm.
Başını kucağıma koydum.
W- Nolur uyan.. Hani bırakmayacaktın beni, aç gözlerini.
Gözyaşlarım yanağına damlamıştı. Elindeki küçük resmi gördüm, ikimizi el ele tutuşan çöp adamlar şeklinde çizmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Evet sırf bunun için resmi çizdim ama çok tatlığşş*
W- Tıpkı bu resimdeki gibi sonsuza kadar birlikte olacağız, söz veriyorum..
Onu taşıyacak gücüm kalmamıştı.
W- Çok üzgünüm.. Sen olsan bir çözüm bulurdun ama benim uyanmanı beklemekten başka hiçbir çarem yok. Ve bu çok canımı sıkıyor, ya hiç uyanmazsan...
Yaşadığımız yerde neredeyse hiç insan yoktu çünkü şehir merkezinden uzaktaydık. Doğal olarak kimse de gelmiyordu.
