PRINCESS // Hemmings.

HİÇBİR ŞEY

Vaaov. 2.000 olmuş :O. Çok çok mutlu oldum. Umarım daha da artar.

Bale öğretmeninin gösterdiği şekilde esnerken düşünmeden duramıyordum. Kendimi çıkmaz yolda gibi hissediyordum. Kelsey iki tercih önüme sunmuştu. İlk duyduğumda ona çok kızmıştım fakat gün geçtikçe çaresizliğin daha çok dibine indiğimi farkına vardım. Tek bir şansım bile yoktu. En başta beni sevmiyordu. Güzel değildim. Hayatımda hiç sevgilim olmamıştı. Çevrem yoktu. En kötüsü de beni arkadaşı olarak görüyordu. O beni arkadaşı olarak görürken onu kıskandırmaya ve birşeyleri gözüne sokmaya çalışmam çok ironi bir durumdu. Ama Kelsey bu görüşümü tamamen reddediyor, sözünü dinlemem gerektiği hususunda bana her gün baskı uyguluyordu. Bikaç gün önce Luke un inatla Clara ya tekrar dönmek istediğini duymuştum ve harekete geçmemi sağlayan o kelimeler olmuştu. Hâlâ kafam karmakarışıktı. Hiçbir şeyi yerine oturtamıyordum. Clara nın böyle bir ihanetinden sonra Luke un onu sevdiği ile ilgili yakarışları sadece sinirlerimi geriyordu. Onu sevdiğine inanmıyordum. Belki de inanmak istemiyordum. Omzuma dokunulmasıyla kaşlarımı çatarak tepemde dikilene baktım.

" Hey. " Ben gülerek yanıma oturdu ve ayaklarını uzattı. Zoraki de olsa gülümsedim.

" Hey. Nasılsın? " dedim esneme hareketlerini kesip şişemden su alırken.

" İyiyim. Geçen gün kuzenimi almak için okula gelmiştim. Yoktun. " Alttan alta neden gelmediğimi merak ettiğini söylerken hangi gün okula gitmediğimi düşünmeye başladım. Gerçekten ilklerimi unutacak kadar kafam dalgındı.

" Biraz rahatsızdım. " soğuk bir sesle cevap verdim. Ben le hiçbir alakası yoktu. O sürtük kuzenini hatırladıkça deli oluyordum. Okulu asmamın ve sorumsuzca davrandığım bikaç günün azarını ailemden çoktan yemiştim. Daniel ise beni şaşırtarak sessizliğini korumuş, daha sonra odama gelerek beni teselli etmişti. Bütün bunların nedenlerini düşününce beynimdeki oklar sadece Clara ve Luke u gösteriyordu.

" Zayıflamış görünüyorsun zaten. " dedi yüzeysel olarak yüzüme ve vücuduma bakarak. Gözlerim iri iri açılırken tepkimi gizlemek adına bir şey yapmadım. Hem bir erkekten ilk defa böyle bir şey duymanın şaşkınlığını yaşıyordum, hem de bütün sebeplerin ve düşüncelerimin fiziksel bakımdan da beni etkilemesi ister istemez beni korkutmuştu. Bu kadar zayıf olmamalıydım.

" Ah.. Olabilir. " gülümsemeye çalışarak ayağa kalktım. Ben de benimle beraber ayağa kalkarken bakışlarını benden çekmemekte ısrarcı gibiydi. Kaşlarım diyeceği şeyi duymak adına beklentiyle kalkarken o ise gerilmiş gözüküyordu.

" İkinci bir kahve teklifinde bulunmuş olsam çok mu ileriye gitmiş olurum? " Ela gözleri umutla parlarken en başta tepkisiz kaldım. Arkadaşça bir yere gidip kahve içecektik. Bu anormal bir durum değildi. Kelsey in dediği gibi kendimi insanlardan soyutlamamalıydım. Dışardan bakan birisi beni fazla sosyal sanabilirdi. Çünkü her zaman bir topluluğun içerisindeydim. Ama gerçek şuydu ki köşede onları gözlerini kısarak izleyen benden başkası değildi.

" Pekala. Bir saatlik bir vaktim var, Roger. " dudaklarım keyifle yukarı kıvrılırken Ben de bundan hoşnut olduğunu belli ederek başını salladı ve arka arkaya yürüyerek yanımdan uzaklaştı. Onun yaklaşımı benimkinin tam aksinin olduğunu biliyordum ama bunu kendi yaklaşımıma çevirebilirdim. Onunla belki de yakın bir arkadaş olabilirdik. Soyunma odasına girer girmez hızlıca bir duş alıp çıktım. Kenardaki günlük kıyafetlerimi giydim ve ardından Grace odaya girdi. Bakışları beni bulunca gözlerinden haylaz bir parıltı geçti ve önümde dikildi.

" Benjamin Roger la ne konuşuyordunuz Prenses Miller? "

" Kahve içmeye gelir misin dedi. " düz bir sesle söyledim. Hafif çekik gözleri şaşkınlıkla açıldı ve hayret ettiğini belli ederek elini ağzıyla kapadı.