BIRAKMA

157 8 5
                                    

" Luke.."

Sesimi dahi çıkartmak da zorlanmıştım. O kadar zor nefes alıyordum ki her an nefesim kesilip Luke un kolları arasında yığılabilirdim. Görebildiğim tek şey ise çok güzeldi. Gözleri..

" Sakin ol bebeğim. İyi olacaksın. Kendini yorma. "

Ama.. Bu defa ağlıyordu. Benim için mi ağlıyordu? Kalbime bununla ilgili komut dahi veremiyordum. Sadece uyumak istiyordum. Başımın altındaki elini kaldırmadan diğer kanlı eliyle saçını yüzünden çekti. Kulaklarım artık uğuldamaya başlarken etrafa bağırarak çemkiriyordu. Onu ilk defa böyle görüyordum. Telaşlı ve korkulu. Clara da dahi böyle olmamıştı. Ya da gerçekten şuanki durumum hiç iyi değildi. Bana acıyordu.

" Lanet olsun! Nerde kaldı bu ambulans! " dedi başımın altına yumuşak bir şey yerleştirirken. Ayağa kalkınca görüş alanımdan çıkmasıyla bakışlarımı zorla gökyüzüne çevirdim. Yağmur hâlâ yağıyordu. Şiddetini daha da artırmıştı sanki. Yüzüme her bir yağmur damlasının vuruşuyla kendimi umutsuzluğa bağlıyordum. Başımı yana çevirerek etrafa baktım. Herkes bir tarafa koşturuyordu. Kimi etrafımda toplanmış, bana acıyan gözlerle bakıyorlardı. Polis diye düşündüğüm bir adam kalabalığı dağıtmaya çalışıyordu. Luke ise yere çömelmiş bir şekilde hararetle telefonda birileriyle konuşuyordu benden gözünü ayırmadan. Benim için bu kadar karmaşaya gerek yoktu. Ölsem bu sorunların hiçbiri kalmayacaktı. Belki de ölüm güzel şeydi. Gözlerimi bu düşünceyle yavaşça kapattım.

" Prenses.. Hayır hayır. " yanıma yaklaşan adım sesleriyle bu defa gözlerimi açamadım.

" Elizabeth. Aç gözlerini. Hayır hayır. Lütfen. Lanet olası insanlar uzaklaşın! Bırakmayacağım onu! Bebeğim lütfen! Gözlerini açmalısın.. Lütfen.. " dedi kulağıma doğru fısıldarken. Fısıldaması bile zorla çıkarken gözlerimi açmak istedim ama o kuvveti kendimde bulamadım. Onun yüzünü görmek istiyordum. Onu duyduğumu bilmesini istiyordum. Ölüm bu defa korkutmuştu beni. Elime uzanan soğuk elini hissedince elini sıkmaya çalıştım. Ağlar bir tonda korkuyla gülerken başını alnıma yaslamıştı.

" Biliyordum.. Sakın bırakma. Beni sakın bırakma, Prenses. Şimdi ambulans geliyor. Beni bırakmadığını belli et. Senden birşey istiyorum. Sana seslendiğimde elimi sık. Söz mü? " dedi kendini teselli edercesine. Hadi ama.. Öleceğimi ikimizde biliyorduk. Neden kendimizi kandırıyorduk? Yine de kabul ettiğimi belli etmek için elini bir kez daha sıktım. Siren sesleri gittikçe yaklaşırken yerimden havalandım. Nefesim yine kesilip gelirken birinin kolları arasında sarsılarak taşındığımı hissettim.

" Çekilin önümden. Onu bırakmayacağım. Neden anlamak istemiyorsunuz?! " dedi yine etrafındakilere bağırarak. Bunları gözlerim açıkken şahit olmak isterdim. İyi olursam tekrardan bunu Luke tan isteyebilir miydim? Belki de kabul ederdi. Hafif yumuşak bir şey üzerine yatırılırken gözlerimi kapalı olmasına rağmen beyaz ışığı görebiliyordum. Ya da.. Ölüme daha çok yaklaşıyordum. Karanlık olması gerekirdi.

" Hastanın nabzı gidiyor. Beyefendi, Çekilin lütfen. " dedi tiz bir kadın sesi.

Hayır. Yaşıyordum. Luke un soğuk parmaklarını elimin üstünde hissedebiliyordum.

" Ben de onunla beraberim. Lütfen artık acele edin! " dedi ağlayan bir sesle.

" Beyefendi, zorluk-- "

" O benim sevgilim! Onu bırakmamı bekleyemezsiniz! Tanrı aşkına! Sizin derdiniz ne ha?! Prenses ölüyor diyorum! Bunlarla vakit kaybediyoruz! " dedi bağırarak. Eğer konuşma kuvvetini kendimde bulabilseydim 'senin sevgilinim ha?' diyerek ona takılıp şaka bile yapardım. Bu sadece benim için bir şaka olabilirdi çünkü.

" Kapıları kapatın! Hastanın solunumu gittikçe yavaşlıyor! Hastayı kaybediyoruz! "

Nefesim kesilirse daha iyi olacaktım. Bu zordu. Kesik kesik nefes almak çok kötüydü. Luke un elinin daha sıkı kavradığını hissetmiştim.

" Prenses. Bırakma. Burda kal. Lütfen.. Sana yalvarıyorum. " dedi dudaklarını elime dokundururken. Bu defa elini sıkamadım. Elinin soğukluğunu dahi hissetmemeye başlamıştım. Bırakmak istemiyordum. Seni bırakmak istemiyordum Luke..

Şşşst. Kızmayın bana. Bu fragman gibi bir şey. Sadece biraz daha aksiyon istiyorum. Sizi heyecanlandırmak istiyorum gençler :D tamam vurmayın skhdkfjnklf

PRINCESS // Hemmings. Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin