ÇIKMAZ SOKAK | TAMAMLANDI

ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM: "Pembelikler Hep Karardı."

Multimedyada bizimkilerin yarışmada söylediği şarkı var. Dinlemenizi tavsiye ederim.

"Yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını,
Yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı."

- Romeo ve Juliet, W.Shakespeare

ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

TEMMUZ, 1983

"Bu yıl on ikincisi düzenlenen ve her geçen yıl daha çok ilgiyle takip edilen Altın Plak Müzik Yarışmasının artık sonundayız. Birazdan birbirinden değerli jüri üyelerinin verdikleri oyların sonuçlarıyla beraber ilk üçü sizler huzurunda açıklayacağım."

Nefeslerin tutulduğu andı. Belki birkaç dakika olmuştu ama Leyla için bu süre saatlere eş değerdi. Arkasında duran bedene döndü. "Daha fazla dayanamayacağım, Ali."

Ali Kemal, Leyla'nın elini tutarken gözleri sahnedeydi. O da çok heyecanlıydı ama belli etmiyordu.

"Altı jüri üyemizden aldığı kırk iki puanla, bu senenin üçüncüsü..." Kadının yüzündeki gülümseme genişlerken arka tarafta kalan yarışmacılara doğru baktı. Heyecanı arttırmak için bu bekletmeyi bile isteye yapıyordu.

"Grup Asya! Kendilerini tebrik ederiz. Sizleri sahneye bekliyoruz. Ve sıra geldi ikinciyi açıklamaya..."

Leyla elini dudaklarının üzerine getirirken kahkahalarla gülmek istedi. "Dereceye girdik," diye mırıldandı. Ali Kemal'e sarılırken yerinde zıplayası gelmişti. Yavuz'la Sinan birbirlerini sarsarak sarıldığında Sinan gözlerini yukarı dikerek üçünün yerine yüksek sesle bağırdı. "İşte bu kadar!"

Görevli onları sahneye çıkmaları için uyardığında hala olan biteni tam olarak anlayabildikleri söylenemezdi. Neredeyse koşarak gittikleri sahnede ikinci ve en sonunda birinci olan açıklandı. Tüm bunlar olurken Leyla yanında duran Ali Kemal'e, "Gerçekten oluyor mu bu?" diye sordu kısık bir sesle.

"Hem de nasıl..."

Ödüller verildiğinde sunucu kadın herkesten birkaç cümle duygu ve düşünce almak istedi. Leyla, Yavuz ve Sinan bu görevi Ali Kemal'e bırakırken genç adamın bu aşamayı daha önce hayal etmediği açıktı. Mikrofona yaklaşırken derin bir nefes aldı. Tam arkasında duran hayatındaki üç önemli insana gülümseyerek baktı.

"Bundan yıllar önce tüm vaktimizi, emeğimizi, sevgimizi bu gruba yatırdık. Şükürler olsun ki hep söylemek istediğimiz şarkıları hep olmayı en çok sevdiğimiz yerde, sahnede, seyircilerin karşısında söyledik. Şu an takdir kazanmış olmanın verdiği duyguyu tarif etmem mümkün değil." Ali Kemal heyecandan saçmalamak ya da kimseyi sıkmak istemiyordu. Bu yüzden cümleleri toparlamak birkaç saniye durdu. "Ve hepimiz adına bir söz veriyorum, bana, bize inanmayanlara inat mikrofona yakın duracağız. Çok teşekkür ederiz."

Adam hafifçe eğilip önce seyirciye sonra jürilere selam verirken arkasında gururla onu izleyen Leyla'yı fark etmemişti. Herkesle beraber alkışladı. Önce onu, sonra Yavuz ve Sinan'ı en son Asya'yı.

Konuşmaların arkasından ilk üçün tekrar sahnede kapanışı yapacağı konuşuldu. Final turunda iki yorum, bir kendi bestelerinden oluşan üç şarkı seslendirmişlerdi. Şimdi turda ilk söyledikleri şarkı olan Pembelikler ile sahnedelerdi. Bu kez heyecandan çok uzakta, saf bir neşe ve gururla içleri içlerine sığmaz iken şarkıya Leyla girdi. Sahne tıpkı ilk sahne alışındaki gibi kararmış, ışıklar yalnızca kadının üzerindeydi.

"Pembelikler hep karardı.
Güzel günler hayal oldu.
Çiçeğimden, meleğimden ayrıldım ben...
Güzelimden, sevgilimden ayrıldım ben..."