ÇIKMAZ SOKAK | TAMAMLANDI

ÖZEL BÖLÜM: "Bir Deli Rüzgâr."

Bu bölüm, bu kitabı okuyup Çıkmaz Sokak evrenine inanan, benimseyen, onlarla gülüp onlarla ağlayan ve bir gün kitap olması umuduyla bana destek olan tüm yoldaşlarıma ithaftır.

Bir Adın Kalmalı Geriye isimli yeni hikayeme davetlisiniz!

ÖZEL BÖLÜM
AĞUSTOS 1985

Kuliste kuaför ve aynı zamanda makyöz olan orta yaşlardaki kadın, Leyla'nın yeni boyattığı koyu kızıl saçlarına fön çekerken, kadın aynadan kendine baktı. Bu saç rengini ona yakıştırıyorlardı, o da beğenmiş ve alışmıştı. Önünde duran dergideki yazıyı okumaya devam etti. Bir gençlik dergisinde çıkan röportajlarının sol sayfasında tam sayfa bir fotoğrafları vardı. Hepsinin gülümsediği bu fotoğrafta Leyla bir masanın üzerinde oturuyordu. Hemen solunda Sinan, sağında Yavuz ve Ali Kemal vardı. Kamera biraz üstten onları çekerken ortaya bu fotoğraf çıkmıştı. Fotoğrafın çekildiği gün nasıl eğlendiklerini hatırlarken yan tarafta kalan röportajı okumaya koyuldu.

Önce klasik sorulardan başlayalım dilerseniz. Grup Asya, ne zaman ve nasıl çıktı?
Yavuz: Aslında bir konservatuarda birbirimizi bulduk. Üçüncü senemizdi, olur mu olmaz mı derken bir anda kendimizi bunu denerken bulduk.
Ali Kemal: Ama Leyla'mızın dahil oluşu çok daha sonra. O yüzden tam bir tarihi yok. (Güler)

Çıkan yeni albümde çeşitlilik mevcut ancak size soralım albümde en sevdiğiniz şarkı ve nedeni?
Sinan: Bu soruyu daha önce düşündüğüm için cevabım hazır. Albümde bir yorum parçası var. Biz senelerce orda burda çaldık ve benim sevdiğim bir şarkı: Sevda Çiçeği. Belki Fikret Kızılok versiyonundan çok farklı gelecektir, beğenmeyen de oldu tabi ama dediğim gibi ben sahnede o parçayı çalmaktan zevk alıyorum.
Leyla: Benim bu en sevdiğiniz şeklinde devam eden sorulara bir cevabım olmuyor. Ne desem diğerinde aklım kalıyor çünkü. (Güler)
Ali Kemal: Yavuz'un yazmaya başladığı bir şarkı vardı. Çok eskiden kalma ama bir türlü içine sinmediğini söylüyordu. Sonra beraber bir el attık tekrar tekrar okuduk ve sonunda içimize sindi. Gelme Diyemem.
Yavuz: Tabii şimdi benim için de özel bir şarkı çünkü gerçek bir tarafı vardı.

Buraya bir virgül koyalım o halde. Eminim hayranlarınız da detayları bilmek isteyecektir. Bu gerçek tarafı biraz açmak ister misiniz? Çünkü albümdeki en güzel slow şarkılardan biri ve karşılıksız bir aşkı anlatıyor.
Yavuz: Dediğiniz gibi karşılıksız. Çok eski bir hikaye ve detay vermek karşı taraf için can sıkıcı olabilir. O yüzden bence sonraki soruya geçelim.

Leyla, okuduğu yazıyla dudaklarını büktü. Yavuz, sessiz ve kapalı kutuydu. Röportajdan önce de bu şarkıyı çok sormuştu ona Leyla. Kimdi o kız diye defalarca sormuş, anlatmasını söylemişti. Mahalleden deyip geçmişti Yavuz. Ancak ondaki bu sevgiye imrenmeden edemiyordu kadın. Bitmediğini biliyordu, geçmediğini farkındaydı ama o kıza olan saygısı ve sadakati tazeydi.

Bakışlarını tekrar sayfaya indirdi.
Pekala, zorlamıyorum. Sonraki soruya geçelim. 'En' soruları zor dediniz Leyla Hanım ama geliyor. Grubun en çalışkanını sorayım. Sadece isim olarak alayım.
Sinan: Ali diyorum ben.
Yavuz: Ali Kemal.
Leyla: Ali, bence de.
Ali Kemal: Leyla benle yarışır.

Grubun en neşelisi?
Leyla: Bunda diğerlerinin de hemfikir olacağını biliyorum. Kesinlikle Sinan. O bizim neşe kaynağımız.

Leyla bu 'en' sorularını tebessüm ederek okuduktan sonra arka sayfaya geçti. Orada Ali Kemal'le fotoğrafları vardı. Konserden yakın çekimde birbirlerine bakarak şarkı söyledikleri bir andan fotoğraf vardı. Üzerinde "YILIN EN POPÜLER ÇİFTİ" yazıyordu.