BAŞ BELASI

~3~

Eski okulumdan ayrılalı neredeyse 2 gün olmuştu ve bu gün yeni okuluma başlayacaktım.

"Özel lee koleji" evet şu an tam burada kapıda okul tabelasını okuyordum. İçimde küçük bir hareketlenme vardı gerçekten çok heycanlıydım.

Aklımın bir köşesinde ise geçen gün çarpıştığım çocukla karşılaşıp karşılaşmayacağımı merak ediyordum.

Birden kapının önünde çok fazla beklediğimi fark edip içeri girmek için yöneldim.

Bahçe kapısından içeri girdiğimde kocaman ve müthiş bir bahçe ile karşılaştım. Bahçenin en sol tarafında büyük bir basket sahası yanında da voleybol sahası vardı. Onların az ilerisinde çimenlik bir alan duruyordu. Çimenlerin üstünde renk renk armutlar ve bazı yerlerinde masalı banklar vardı. Bahçenin öbür tarafında ise küçük bir süs havuzu vardı.

Ben bahçeyi incelerken bahçe yavaş yavaş dolmaya başlamıştı bile. Dikkatimi bahçeden çekip etraftaki insanları incelemeye başladım.

Geçen gün gördüğüm çocuğu arıyordum hala belki anlaşabilirdik bana yardımcı olurdu diye düşünüyordum. Ardından sınıfa çıkmaya karar verdim.

Okulun içine girdiğimde beni ilk olarak kocaman bir kolidor karşıladı gerçekten çok büyük ve genişti. Biraz ileride yemekhane ve kantin vardı. Onların karşısında ise konferans salonu yer alıyordu.

Okulun - 1. Katında ise bir spor salonu bulunuyordu. Hayretle etrafı incelerken müdür olduğunu tahmin ettiğim adam yanıma doğru geldi.

"Sen jisung olmalısın değil mi?"

"Evet"

"Memnun oldum jisung okulumuza hoş geldin."

"Teşekkür ederim efendim."

"Tamam senin sınıfın 2 kat üstte. Merdiveni çıkınca sağdan ikinci sınıf. Eğer bir sorun olursa yanıma gelebilirsin odam bir üst katta tamam mı"

" Tamam hocam, teşekkür ederim."

Adam gülümseyerek yanımdan ayrıldığında bende merdivenlere yöneldim tam o sırada zil çalmıştı. Merdivenlerden daha hızlı çıkmaya başladım. Bir anda önüme çıkan çocukla çarpışmamda bir olmuştu.

Düşmemek için kendimi zorlarken çocuk aniden beni yakamdan yakalayıp düşmemi engellemişti.

Dengemi sağladığımda beni tutan çocuğun o gün gördüğüm kişi olduğunu fark ettim. Kızıl saçları dağılmış, kızgın bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu. Bakışları gerçekten ürkütücüydü.

"Az önüne baksana! Kör müsün sen?"

Çocuğun ani çıkışı beni şaşırtmıştı. Çocuk yakamı bıraktığında ona bakmaya devam ettim.

"Neye bakıyorsun be aptal"

Sesini yükseltmişti bu sefer.

"Ah şey özür dilerim..."

Çocuk yüzüme bile bakmadan aşağı indi bense daha demin yaşadığım olayı sorguluyordum.

Bir daha biri ile çarpışmamak için hızımı yavaşlattım.

2. Kata çıktığımda sınıfı bulmuştum. Ben gittiğimde hoca tamda sınıfa girmek üzereydi.

Adam beni gördüğünde bana gülümseyerek baktı. Yanına gelmemi ister gibi elini salladığında yanına gittim.

"Ah sen yeni gelen öğrencim olmalısın."

"Şey evet hocam."

"Adın jisung tu değil mi"