BAŞ BELASI

~19~

(Chan)

Yemek yapma görevi açıkçası işime gelmişti. Yemek yapmayı severdim. Ailem Kore'de değildi bende okul için gelmiştim, tek başıma yaşadığım için bir çok konuda tecrübem olmuştu. Etrafa baktığımda herkes çok neşeliydi. Çadıra girdiğimde yerde oturmuş kitap okuyan Seungmin'i gördüm.

"Kitap güzel mi?"

"Ha? Ha evet güzel"

"Yemek ne yapacağız?"

"Bilmem"

"Ne seversin?"

"Ayrım yapmam"

"Anladım"

Bu kadardı işte... Konuşmamız en fazla bu kadar sürüyordu. Ne ben başka bir şey diyordum ne de o...Bu çıkmazda takılı kalmıştık fakat benim bir şekilde bu durumu düzeltmem gerekiyordu.

~🐺~🐰~🦊~🐱~🐥~🐶~🐿️~🐖🐰

(Jeongin)

Minho hyung ile dışarda dolaşıyor bir yandan da yemek olarak ne yapabileceğimizi düşünüyorduk.

"Ee Changbinle nasıl gidiyor?"

"Gayet iyi, bebeğiymişim gibi davranıyor."

"Bende öyle yapıyordum hıh"

"Ya hyung djlsnskajd"

"Hyung diyen dillerini yerim"

Minho yanağımı sıkarken gülümsedim. Yanımıza gelen Changbin ve Jisung'u fark ettiğimizde onlara döndük.

"Naber bebişim"

"İyiyim binniem"

"Siz birbirinize böyle mi sesleniyorsunuz?"

"Evet"

"Iyyy vıcık vıcık ilişkiler hiç benlik değil"

"Jisung'u 'SİNCABIMMM' diye kaydeden bendim zaten ya da her gece uzun uzun anlat-"

Minho hızla ağzımı kapattı.

"Ne cidden mi fjsönsöand"

Jisung kahkahalara boğulurken Changbinde ona katılmıştı. Gülerken çok güzel oluyor...Minho ve Jisung beraber yanımızdan ayrıldığında Changbin bana döndü.

"Ne yemeyi seversin?"

"Bilmem genelde ayrım yapmam ama güzel bir kimbab ya da ramen güzel olurdu"

"Tamam"

"Neden sordun ki?"

"Hiç"

"Peki"

"Bazı grupları duydum pizza yapmayı düşünen bile var"

"Vay anasını"

"Di mi"

Changbin ile ormanın içine doğru yürümeye devam ettik. Changbin gayet rahat takılıyordu bense onu öpmemek için kendimi zor tutuyordum.