☚ +18 (Yetişkin içerik)☛
'Seninle sürekli sevişmeyi hayal etmem beni arsız kılar mı?' diye sordu.
Teninden yükselen parfüm kokusu burada ki havasızlıktan daha çok nefesimi keserken, elimi erkekliğine atıp, 'Tıpkı seni içimde istediğim gibiyse buna...
"Depremden 3 gün önce düzenlendi. Atmak şimdiye kısmet olduğu için giriş yazısını vs değiştirmedim."
Evet geldik...
Finalden önce son sahne ile karşınızdayım.
Binlerce kelime barındırıyor...
Aslında size sonu çok net gösteren bir bölüm oldu.
Hatta en çok beğendiğim bölümler arasında...
Yarın mükemmel bir aydınlık getirecek Asuhan'a.
Daha fazla sizi tutmak istemiyorum...
Umut dolu okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karanlık-22"
***
Gecenin bir yarısı taşınan bedenimi hissedebiliyordum. 'Uyu yavrum. Odamıza çıkıyoruz.' Barbaros'un sesiyle beraber gözlerimi kapatmaya devam ettim.
Bedenim yumuşak yatağa bırakıldı. Üzerimde ki her parça bir bir çıkarılıp yerine gecelik giydirildi. Aldığı derin nefesler yüzüme vururken dudağımın kenarından öpüp yanıma uzandı. Kolunu karnıma sarıp bedenimi kendine doğru çekerken, 'Benim en güzel hikayem.' dedi.
Gözlerim kapalı. Bedenim tepkisiz. Fakat ruhum uykudan çok uzaktı. Düşünceler uyumama engel oluyordu. Artık kendimi ne kadar gizleyebildiğimi bilmediğim için gözlerimi açmaya korkuyordum.
Tekrar başa mı dönmüştüm yani? Bu muydu?
Oysa iyi gidiyordu her şey. En ufak hatırada bu kadar dağılacaksam onları da unutmamam gerekecekti.
Bundan sonra geçmişimden hatırladıklarım sadece birkaç anıdan ibaret olacaktı.
Gerçek olan ise hep acı çektiğim günlerde kalacaktım.
***
Elimde tuttuğum çerçeveyi yere koymuş, çektiğimiz kareleri üzerine bırakmıştım. Sabahın erken saatlerinde Barbaros'un gitmesiyle beraber sıkılan ruhuma derman ancak bunlar olabilirdi.
Kendini her zaman rahatlığa alıştırmış bir kadın olarak kurduğum kelimelerin ağırlığına bazen şaşıyordum. Ve üstüme yapışan son dönemde ki kendimle konuşma olayım.
