*18*

2.3K 225 111
                                    

Yaşamın bi' parçasıydı her şey

Umut edip anılanlar, yakılanlar

Yıkılanlar...

***

Selamlar bebekler :)

Nasılsınız?

Ben iyiyim. Şimdi geçelim bölüme :)

Sonunda açıklama olacak. Umut dolu okumalar...

 Umut dolu okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

"Karanlık-10"

***

Saçlarımda gezinen minik ellerine bastırdım kafamı. Göz kapaklarımdan yaşlar bir bir akarken ne ara bu hale geldiğimi sorguluyordum.

Ben böyle bir kadın değildim. Yerdim, içerdim, gezerdim, sevişirdim...

Şimdi tek yaptığım zorla yemek yiyebilmek, sürekli uzanmak ve en kötüsü de ağlamak...

Mahvolmuştum.

Bunun başka açıklaması olamazdı. Dudaklarımdan tekrar firar eden hıçkırığımla, 'Asoşum neren ağrıyor?' diye sordu Nil.

Isırdığım dudaklarımın arasından, biraz daha küçüldüm olduğum alanda. Dilimden dökülen, 'Kalbim acıyor Nil. Ben ne ara bu kadar ağlayan bir insan oldum?'

Elleri saçlarımı severken yanıma bedenini bıraktı. Sonra o da tıpkı benim yaptığım gibi yan dönüp gözlerime bakmaya başladı. Gözlerinde tatlı bir parıltı vardı. Hiçbir zaman gözlerimde olmayan umut vardı onda.

Dolan gözleriyle, 'Annem hep babam kalbini ağrıttığında, Allah beni çok seviyor ondan dolayı kalbim ağrıyor da ağlıyorum söyler. Belki de Allah seni çok seviyor.'

Gözlerimi ağırca kapatıp, 'Beni sevseydi bu kadar acı çektirmezdi Nil. Beni kimse sevmiyor.'

'Hayır. Ben seni çok seviyorum. Hem bak tokalarımı sana verdim ama yani sen yine bana ver tamam mı?'

Gözlerimi açıp ona baktım. Dudaklarımda buruk bir tebessüm, 'Ben ne yapacağım?' diye sordum.

Bir süre düşünüp, 'Çikolatalı pasta yiyip yine eskisi gibi güzel giyinebilirsin. Sen her halinle güzelsin ama bu siyah kazak ve pijamanla birazcık,' tırnağının ucunu gösterip, 'Çirkin görünüyorsun. Hem Alim abi seni böyle görse beğenmeye bilir.'

KARANLIK (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin