*12*

2.5K 212 159
                                    

Ölüm gibiydi bazı yaralar. Tek fark nefes almaya devam ediyor olmamdı...

***

Selamlar bebekler :)

Nasılsınız :?

Ben iyiyim ballarım. Bölüm sonunda görüşelim. İtalik kısımlar geçmiş dönemi anlatıyor.

Umut dolu okumalar...

Umut dolu okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

"Karanlık-4"

***

Bakışlarım artık her yerini ezberlediğim tavandaydı. Her çatlağının yerini ezberlemiştim. 

Kapatıldığımız günden bu yana sağ köşede ki su birikintisi artmıştı. Ağır bir şekilde soyuluyordu. 

 Arada sırada duyduğum seslere karışan toprak kokusu yağan yağmuru gösteriyordu. Bu aralar kara bulutlar sarmıştı etrafı. Tıpkı ruhum gibi. Akan her yağmur tanesi, göz yaşımı temsil eder nitelikteydi. 

Aldığım derin nefesle göğsümde ki ağırlığın sahibine döndüm. Barbaros halen uyuyordu. Kapattığı gözlerini siyah gür kirpikleri esir almıştı. Güzel bir yüzü vardı. İlk defa detaylı bakıyordum. Minik bir ben göz çizgilerinin arasına sıkışmış, kalmıştı.

 Bakışlarımı tekrar tavana çevirdim. Geldiğim yer resmen içler acısıydı. Nasıl olduğum hakkında tek bildiğim şansımın tekrardan arkasını dönüp hızlıca benden uzaklaşmasıydı.

Çıplak kolunu bedenimden kaldırıp, uzandığım yerden yükseldim. Açlıktan ağrıyan karnımı susturmam gerekiyordu.

Bedenimi taşımakta zorlanacak hale geliyordum. Ya o ilaçlı yemekleri yiyecektim ya da burada açlıktan geberip gidecektim. Aslında gebermiş dahi olabilirdim. Yaşam belirtilerinden git gide uzaklaşıyordum. Nefes almak bile artık eziyet gibi geliyordu.

Ulaştığım lavabo ile soğuk suyu açıp bedenimde ki her izi sildim. Karnımda dünden kalan kalıntılar giderken ellerimi su doldurup yüzüme çarptım. Ağrıyan omzum sonunda bir yaşam belirtisi gösterdi. 

Acılarımla yaşadığım yıllara dönmüştüm. O zaman nasıl dimdik ayaktaysam şimdi de öyle olacaktım.

Bu ben değildim. Bu kadar çabuk pes etmek asla bana göre değildi. Kendime gelmeliydim. Saçlarımı zor da olsa tepeden toplayıp tekrar odaya girdim. 

Barbaros halen uyanmamıştı. Ağır adımlarla yatağın yanında duran kıyafetleri üzerime çektim. Daha sonra bakışlarımı yerde duran yemeğe çevirdim.

KARANLIK (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin