☚ +18 (Yetişkin içerik)☛
'Seninle sürekli sevişmeyi hayal etmem beni arsız kılar mı?' diye sordu.
Teninden yükselen parfüm kokusu burada ki havasızlıktan daha çok nefesimi keserken, elimi erkekliğine atıp, 'Tıpkı seni içimde istediğim gibiyse buna...
Ben iyiyim. Az kaldı ha. 2 bölüm sonra final sahnesini okuyacaksınız. Sabah gergin güne başladığım için bazı yerler kötü olabilir. Ona göre bölüm sonunda olmamış dediğiniz yerleri yazın.
Hatalar için şimdiden özür dilerim..
Sizleri çok seviyorum...
Umut dolu okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karanlık-20"
***
Elimde ki kağıdı merakla bakan Barbaros'a çevirip yüzümün tamamını kaplayan hatta dudaklarımı bile ağrıtan tebessümle, 'Kimsem yokmuş.' dedim. Omzumu silkip ona bakmamla beraber gözlerinde ki acının an be an nasıl arttığını izledim. Kıvrılan dudaklarım usulca düz çizgi halini alırken burnumun ucu kaşınmaya başladı.
'Üzülme bak bana. Ben üzülmüyorum.' dedim. Bir yumru boğazıma oturup yutkunmamı zorlaştırırken, güçlü görünmek için ne yaparsam yapayım dudaklarım tekrar kıvrılmadı.
'İçin can çekişiyor.' Ne kadarda doğru bir kelimeydi.
'Ruhum acı çekiyor.' bir fısıltı gibi dudaklarımdan dökülen kelimelerle, bir adım bana doğru atmasıyla ellerimden düşen kağıtla beraber kollarını bedenime sardı. Bedenim kolları tarafından sarılırken, 'Bu hayatta yaptığım en büyük aptallık umut etmek.' dedikten sonra kolları arasından çıktım.
Kendime itiraf edemediğim gerçek dilimden dökülürken, ellerimi üzerime sürttüm. Birkaç adım geriye gidip bakışlarımı ondan uzaklaştırdım.
Güçlü görünmek adına canımın ne kadar yandığı belli olmasın diye, omuzlarımı silkip, 'Zaten öyle biri olsaydı ve bu zamana kadar beni bulmamış olduğu için onu affetmezdim. Bilirsin ben biraz kindar bir kadınım. Yapılanı ne unuturum ne de affederim. Böylesi çok daha iyi.' deyip arkamı dönüp merdivenlere ilerledim.
Her basamak daha da gözümde büyürken akan yaşlarım sildikçe yenisi ekleniyordu. Neslihan hanımın dediği doğruydu. Hayal ürünüydü hepsi. 'Üzüldüğünü görüyorum. Konuşmaktan kaçma.' Attığım birkaç adımda merdivenlerde durup derin nefes aldım.
