Çoğu zaman içimden bir şeylerin koptuğunu, benden uzaklaştığını ya da içten içe çürüdüğümü düşünürdüm. Kalbim sıkıştıkça sıkışır ağlamak isterdim. Öyle anlarda sadece gökyüzüne bakardım. Kulağımda o güzel şarkının melodisi ve ardından sözleri...
"BE...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Hala burnumun dibinde duruyor ve bana bakıyordu. Şu an bulunduğumuz konumda neden böyle yaptığı konusunda hiçbir fikrim yoktu.
"Bu kadar yakında durmaya devam edecek misin?" dediğimde gülümsedi.
"Bilmem, devam edeyim mi?"
"Senin için tehdit oluşturan birine yakın durmak mantıklı bir hareket mi sence?" dediğimde kaşları havalandı.
"Senin öyle olduğunu düşünen ben değilim tamam mı? Daha kaç kere söyleyeceğim sana?"
"Bu ikinci ve yeterli oldu sanırım." dediğimde bakışlarım yüzünde, gözlerinden dudaklarına gidip geliyordu. O ise sadece gözlerime bakıyor gibiydi.
"Gözlerinde bir şey var." dedi hala bakmaya devam ederken.
"Ne varmış gözlerimde?"
"Çözemediğim gizemli bir şey. Çok derinlerde, o her neyse ürkek biraz." dediğinde resmen aklımı okumuştu.
"Özgür, şu an gözlerimizle karakter çözümlemesi mi yapacağız?"
"Eda, sana bir şey söylemek istiyorum ama gözlerini gördükten sonra bunu söyleyemiyorum." dediğinde büyük ihtimalle gözümde gördüğü korku ve ürkeklik hat safhaya ulaşmıştı.
"Söyle Özgür." dediğimde gülümsedi.
"Hissedilen her şeye cümle kurulamıyor. Oysaki gözlerin, sözlerin, gülüşlerine sayamayacağım kadar cümle kurabilirdim."
Bir süre öylece kaldım ardından ona cevap verdim.
"Konuşamazsın ki hissedemediğin şeyi..."
Söylediğim alıntıyı anlayıp anlamadığını bilmiyordum ama bu söylediğim sanırım hoşuna gitmişti.
"En çok pişman olduğum şey; Pişman olurum diye, yapmadıklarımdır." dedi ve ekledi.
"Ben bu kez pişman olmak istemiyorum."
"Ne demek bu?" dediğimde bu kez bakışları dudaklarıma takıldı.
"Şu demek-" deyip tam daha da yaklaşacağı sırada kapının çalınması ile ondan uzaklaştım.
"Şey- eee kapı- kapı- ben kapıya bakayım." deyip hızlıca kapıya yöneldiğimde yer sanki ayağımdan kayıyor, beynim ve vücudumla koordinasyonunun kaybetmiş gibi hissediyordum.
Kapıyı açtığımda karşımda iri yarı bir adam durmuş bana bakıyordu.
"Buyurun." dediğimde ardımdan Özgür'de gelmişti. Bu kez adam Özgür'e bakıyordu.
