Çoğu zaman içimden bir şeylerin koptuğunu, benden uzaklaştığını ya da içten içe çürüdüğümü düşünürdüm. Kalbim sıkıştıkça sıkışır ağlamak isterdim. Öyle anlarda sadece gökyüzüne bakardım. Kulağımda o güzel şarkının melodisi ve ardından sözleri...
"BE...
Medya: Eda ve Özgür (Temsili) Şarkı: Sezen Aksu - Unuttun mu Beni
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
****
O gelen tanıdık sese karşılık Berkan arkasını döndü. Bu kez hepimiz mi delirdik diye düşündüm kendimce. Onun sesini, ölmüş birinin sesini nasıl olur da duyabilirim diye düşündüm. Berkan ayağa kalktı ve sesin geldiği yöne baktı. Çağrı dışında herkes şok içinde bakıyordu etrafa. Berkan hem şaşkın hem üzgündü. Ne yapacağını bilemiyor ne yöne baksa o sesin sahibini göremiyordu. Ta ki o sesin sahibi benim olduğum kısma yaklaşıp "Buradayım!" diyene kadar.
Gözyaşlarım onu yakından görmemle daha şiddetlenmişti. Durmuyordu artık. Bu kez bayılmak ya da ayılmak istemiyordum. O gerçek miydi? Bu ses, bu görüntü?
Çağrı'ya döndüm hemen.
"Çağrı o gerçek mi?" dedim hıçkıra hıçkıra.
Bu kez Berkan'a döndüm.
"Berkan o gerçek mi? Hayal mi yoksa?" dediğimde Berkan herhangi bir tepki vermedi, sanırım gördüğüm gerçekti.
Hızla yerimden kalktım, koştura koştura onun yanına gittim. O ise şaşkın bir ifade ile bir bana bir de Berkan'a bakıyordu.
Yüzü, Özgür'ün yüzü. Sesi, Özgür'ün sesi. O mu? O ölmedi mi? Ama-
Uzun uzun bakmayı bıraktım. Daha da yaklaşıp yüzünü iki elimin arasına alıp yüzündeki her ayrıntıyı inceledim. Her bir zerresini dikkatle inceledim. O, gerçekten Özgür'dü. Gerçekliğini test etmek ister gibi sarıldım ona. Kokusunu içine çektim, atan kalbini dinledim. En çok da o kokuyu çektim içine. Sıkı sıkı sarıldım ona, hiç bırakmamak için bir hayal olmasın, elimden yine kayıp gitmesin diye. Ben ona sıkıca sarılırken onun da en azından sırtımı sıvazlamasını, bana sıkıca sarılmasını bekledim ama bunların hiçbiri olmadı. Resmen bana yabancı gibiydi, hiçbir yakınlık göstermiyordu. Ben ona sarılırken birden yavaşça kollarımdan ayrılıp Berkan'a gitti.
Neden böyle yapıyordu? Neden bir yabancı ya da sevmediği bir insan kadar soğuk davranıyordu bana?
"Berkan, iyi misin oğlum?" dedi Özgür. Ona sarılırken Berkan'a baktım. Donuk bir ifadeyle öylece kalakalmıştı. Hemen zor da olsa Özgür'ü bırakıp Berkan'a koştum. Esin iyice paniklemişti, ağlıyordu. Sanırım Berkan şok geçiriyordu.
"Neredeydin sen?" dedi Esin, Özgür'e doğru yürüyerek.
"İki yıl boyunca neredeydin sen?! Hiçbir şey olmamış, yaşanmamış gibi nasıl buradasın ya! Biz- biz sen yoksun diye ne yapacağımız şaşırdık ya!" dedi gözlerinden yaşlar süzülürken. Ben ise Berkan gibi hala şoktan çıkamamıştım, konuşamıyordum. Konuşsam ne diyecektim ki? Ne diyebilirdim şu durumda? Ne söylerdim ona?
