Çoğu zaman içimden bir şeylerin koptuğunu, benden uzaklaştığını ya da içten içe çürüdüğümü düşünürdüm. Kalbim sıkıştıkça sıkışır ağlamak isterdim. Öyle anlarda sadece gökyüzüne bakardım. Kulağımda o güzel şarkının melodisi ve ardından sözleri...
"BE...
Medya: Eda ve Özgür (temsili) Şarkı: Nil Karaibrahimgil- Seviyorum Sevmiyorum
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Eee hadi hanımlar! Çocuklar ayakta kaldı böyle onlar arka bahçeye geçsin karınlarını doyursunlar." diyerek yanımıza gelip imdadımıza yetişen anneme minnetle baktım. Ardından Özgür'e döndüm.
"Ama ben görseydim o listeyi bir ya-" demesiyle koluna bir çimdik attım. Acıyla sessizce sızlanarak kolunu tuttu ve ardından bana bakıp güldü.
"Ne ya! Yasak mı bakmak? Niye böyle yapıyorsun?" dediğinde gülümsedim.
"Sana yasak." dedim ve direkt bahçeye çıkmak için koridorda ilerleyip mutfağa girdim ve arka kapıdan bahçeye çıktım.
"Kızım nerede kaldınız ya! Sinekler savaşıyor resmen!" dedi Esin çardağın altında oturmuş bir halde.
"Geldim Esin, geldim! Özgür Bey sağ olsun!" dediğim yerime otururken.
"Ne bu agresiflik? Manyak mısın Eda?"
"Ne agresifliği Esin?"
"Ne oldu içeride? Geldiğinde böyle değildin sen." dediğinde güldüm. Sanırım sinirden gülüyordum. Ama neye sinirleniyordum?
"Yok bir şey sıcak bastı ya! Sıkıntı bastı ondandır." dediğimde Esin sinsice gülümsedi.
"Tabi canım, çok sıcak ondan!" dedi Özgür'e bakarak. Onun aklı eminim ki kısmet listesindeydi. Ben kafamı gökyüzüne çevirmiş ona bakmıyorken gelen cırtlak bir kız sesiyle irkildim.
"Merhabalar! Gençler burada dediler geldim!" diyen sese kafamı çevirdim. Gördüğümle birlikte Esin'e dönüp yüzümü buruşturdum. Ardından ise fısıldadım.
"Geldi bak güzellik kraliçesi."
Özgür bu dediğimi duyduğu gibi az önce yediği kurabiye boğazında kalmış öksürmeye başlamıştı. Kıpkırmızı olmuştu ve resmen boğulacaktı ki uzattığım suyu içmesiyle birden normale dönmüştü. Zehra ise telaşla Özgür'ün yanına oturmuş ne olduğunu anlamaya çalışıyordu ki birden bana döndü.
"Misafirin kim Eda? Tanıştırmak istemez misin?" dediğinde samimiyetsiz bir gülümseme takınarak konuştum.
"Tanışın Zehra, anaokulu öğretmeni değilim sonuçta. Eminim arkadaşım da çok memnun olur seninle tanıştığına." dediğimde Esin gülmemek için kendini zor tutuyordu.
"Yok canım, senin arkadaşın ya ondan dedim-"
"Zehra'cım bana laf yetiştireceğine tanış beyefendiyle, kendisi kurabiye canavarı ayrılabilir mi kurabiyeden bilemiyorum." dediğimde Esin sessizce kıkırdadı.
