ភាគទី28:ដាក់ទោស!!

1.9K 88 6
                                    


      «អឹក..ហ្អឹុកៗ... »សំឡេងយំល្វើយៗលឺចេញពីបន្ទប់ដ៏តូចចង្អៀតមួយ ដែលយំមកដល់រយះពេលជាយូរ ឈឺចាប់នៅអ្វីដែលខ្លួនបានឃើញភាពល្អូកល្អើនរបស់មនុស្សពីរនាក់។

      «ហេតុអីយើងត្រូវយំដោយសាគេម្តងហើយម្តងទៀត ហឹុកៗ...យើងមិនត្រូវយំដោយសារគេទៀតនោះទេ..ហឹុក..!!»សំណួរជាច្រើនកំពុងតែលោតឡើងនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ថេយ៍ ថាហេតុអ្វីបានជានាងត្រូវយំឲសាគេទៀតហើយ? ហេតុអ្វីនាងមិនអាចកាត់ចិត្តបាន?មាត់ប្រាប់ថាមិនត្រូវយំដោយសាគេម្តងហើយម្តងទៀត ប៉ុន្តែទឹកភ្នែកវាហាក់ដូចជាមិនសហាការណ៍មិនអាណិតអាសូរដល់ម្ចាស់វាទាល់តែសោះ យំៗស្ទើរក្សោះអស់ពីខ្លួន។

     តុ..តុ...

សុខៗសំឡេងគោះទ្វាក៏បន្លឺឡើង ថេយ៍ងើបឈរជូតទឹកភ្នែកឲស្អាតមុននឹងដើរទៅបើកទ្វា

  ក្រាក~~

     «អ្នកនាង អ្នកប្រុសជុងហ្គុកគាត់ឲទៅជួបគាត់នៅខាងលើ..»វីវ៉ាន់ ដើរមកប្រាប់ថេយ៍ តាមបញ្ជាជុងហ្គុក

     «.......???អឹម...ចឹងបងជួយមើលយ៉ុងជុងផង ព្រោះថាគេគេងលក់ហើយអត់មានអ្នកនៅមើល»ថេយ៍ ស្ងាត់បន្តិចទើបមានការឆ្លើយតបទៅអ្នកបម្រើវិញ វីវ៉ាន់លឺហើយក៏ងក់ក្បាលទាំងញញឹម ទើបថេយ៍ ដើរចេញទៅទាំងមិនចង់ មិនដឹងថានាយហៅនាងទៅធ្វើអ្វីទេ។

       ថេយ៍ដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុក នាងខំបើកទ្វាចូលថ្នមៗលបៗ

      «មិចមិនឃើញ...អុស៎...»ថេយ៍ ភ្ញាក់ព្រឺតពេលមានដៃមួយគូមកក្រសោបចង្កេះនាងពីក្រោយ ។មូលហេតុដែល ថេយ៍ មិនឃើញជុងហ្គុក ក៏ព្រោះមុនពេលនាងចូលមកជុងហ្គុក បានពូននៅមាត់ទ្វានេះហើយទើបនាងមិនឃើញ ហើយណាមួយនាងមិនបានងាកមើលមកខាងក្រោយទេ។

      «មកហើយហេស៎...សឺត..»អោបក្រសោបបានភ្លាមជុងហ្គុក ក៏អោនថើបកញ្ជឹងក ថេយ៍ ភ្លេត។

     «លែងខ្ញុំ...លោកចង់ធ្វើអីទៀតហើយ?!!បើគ្មានការអ្វីទេខ្ញុំចេញទៅវិញ!» ថេយ៍ ព្យាយាមរើចេញពីរង្វង់ដៃមាំក្រាស់ ប៉ុន្តែការពិតខុសពីការគិត នាងកាន់តែរើ ជុងហ្គុក កាន់តែអោបរឹទ្ធនាងខ្លាំងលើសដើម។

រឿង 🦋ស្រីកំណាន់ម៉ាហ្វៀ🌼(ចប់)Место, где живут истории. Откройте их для себя