BİR İSPANYOL MESELESİ

BÖLÜM 15💫

Bölüm şarkısı Mabel Matiz antidepresan.

Tercih edilmiş bir yalnızlık mıydı benim ki ya da mecbur bırakılmış bir yalnızlık mıydı bilmiyorum.

Ama sanırım tercih edilen bir yalnızlık bir sınıra kadar olurdu. İki insan olurdu ama tercih edilmiş bir yalnızlık olurdu. En saçma anını bile gidip ona anlaTabileceğin biri olurdu yanında. Ağlasan dahi ona sığınabileceğin biri olurdu. Ağladığın da ' göz rengim böyle daha güzel ' değil mi?' deyip resim yollayacağın biri olurdu.

Mecbur bırakılmış bir yalnızlık ise hiç kimse demekti.
Kimsenin olmayışıydı. Olamayışıydı.
O en saçma anı bile kimseye anlatamamak, ağlamaktan kızarmış gözlerinin resmini dahi kimseye yollayamamak en basitinden.

Kalpte ki kırıklıkları kendi başına onarmak, göz yaşlarını kendin silmek, ve hep gülümsemeye çalışmak.

O kadar zor geliyor ki bazen, aldığım nefes dahi kocaman bir yük misali biniyor omuzlarıma.

Hani olur ya bazen insanın kendini büyük bir depresyonun eşiğinde hissettiği zamanlar, sanırım şuan tam da o zamanlardayım.

Büyük bir depresyonun eşiğinde.

Yatmak istemiyorum, kalkmak istemiyorum, konuşmak istemiyorum, susmak istemiyorum.

En çok ta mecbur bırakılmış bir yalnızlık istemiyorum.

Gözlerimin dolmasını istemiyorum, kalbimin daha acımasını istemiyorum.

Sahte gülmek istemiyorum.

Şimdi ne halde miydim?

Muhtemelen ağlamaktan gözlerim kızarmış ve yüzüm şişmişti.

Kendi kendime ağlamamam gerektiğini tembihliyordum sürekli.

Güçlü durmam gerektiğini hatırlatıyordum. Ama pek bir faydası yoktu.

Alex'e olan duygularım bu kadar büyükken, ona verdiğim değer bu kadar gerçekken canımın acısı da katlanılmaz oluyordu.

Kalbimin ağrısı geçmiyordu bir türlü.

1 gün geçmişti daha.

Mirzanlar sürekli yanımdaydı ve bir şeyler söylemeseler dahi varlıklarını bana hep hissettiriyorlardı.

O sessiz destekleri dahi beni bir nebze iyi hissettiriyordu.

Annem ve babam ise bir an önce gelmek isteseler dahi orada ki hava şartlarından dahi gelemiyorlardı.

Uçuş seferleri iptal olmuştu.

Kapımın tıklatılmasıyla gözümden düşen bir damla yaşı sildim ve gelen kişiye baktım.

Ali Erdem gelmişti.

Bana güzel bir gülümseme ile bakıp yanıma doğru yaklaşmaya başlamıştı.