Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşadığımız hayatın devam etmesi güzeldi.
Geriye dönüp baktığımızda ne kadar acılarımız, kırgınlıklarımız, zor anlarımız olsa da hayatın devam etmesi güzeldi.
Ama bir o kadar da güzel anlarımız vardı o hayatımızda.
Arkadaşlarımızla en ufak bir çekirdek kola eşliğinde yapılan dedikodular, konu saçma da olsa o konu ile ilgili attığımız kahkahalar, yapılan bir espiri ne kadar kötü da olsa düşününce komik olması ve yüzümüzde oluşan bir gülümseme.
Ya da ailemizle yaptığımız piknikler. Babanızın saçını okşaması, annenizin size durduk yere yanağınıza kondurduğu o küçük öpücükler. Ya da kardeşinizle saçmaladığınız anlar ve içinizde bir sevgi patlaması olduğunda yanınızda ki kişiye deli gibi sarılmanız.
Yaşadığımız hayatta ne kadar kötü anlarınız olsa da aslında iyi anlarınızda bir o kadar çoktu.
Ve ben şuan o anların birindeydim.
İçim de şuan yaşadığım bir sevgi patlaması ile kollarım Miran abimin başındaydı. Saçlarını ne kadar okşuyor olarak gözüksem de arada kendime engel olamayıp çekiyordum ve onu sıkıca göğsüme bastırıyordum. Ve tabi arada kollarım arasında olan kafasınız hızla sağa sola sallıyordum.
Garibim'in nefes aldığından dahi şüpheliydim. Bana itiraz edemezken başına gelmiş olan benim bu deli halimi kabullenmiş ve kolları belimde ona sevgi adı altında işkence etmeme karşı ağzını açıp tek bir laf etmiyordu.
Yaklaşık on dakikadır onunla böyleydik. İkimizde bahçedeydik. Diğer herkes odalarına çekilmişti.
Akşam yemeğine Andros gelecekti ve muhtemelen birazdan da burada olacaktı.
-Çiçeğim yetmez mi bu kadar boğ- ay sevgi faslı" dedi abim boğuk sesiyle.
Haklıydı. Hava 35 dereceydi ve o sıcaktı sımsıkı kuşatılmıştı.
Kollarımı yavaşça çözerken kendini hemen benden uzaklaştırdı ve elleriyle kıpkırmızı olan yüzünü yellemeye başladı. Saçları terlemiş olacak ki alnına yapışmıştı bir kaç tutamı.
-Yetsin bari" dedim ağzımın içinden.
Bunları sevmeye de gelmiyordu. Bana yandan bir bakış attı ve bir anda yanağıma sert bir öpücük kondurdu.
-Seni yerim" dedi dudakları hala yanağımdayken.
-Ben gideyim en iyisi bir duş alayım" dedi ve koltuktan kalkıp koşar adımlarla eve girdi.
O giderken kollarımı yana doğru atıp oturduğum koltukta biraz daha yayıldım.
Canım sıkılmıştı.
Aradan geçen beş dakikanın ardından konağın çalan kapısıyla ayaklandım.
Kimseye fırsat vermeden kapıya doğru gittim ve açtım kapıyı.
