BÖLÜM 14💫

6K 375 32
                                    

Bakışlarıyla gökyüzüne herkes bakabilirdi, ama herkes göremezdi gökyüzünde ki gizemi, herkes te anlayamazdı ne hissetmesi gerektiğini

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bakışlarıyla gökyüzüne herkes bakabilirdi, ama herkes göremezdi gökyüzünde ki gizemi, herkes te anlayamazdı ne hissetmesi gerektiğini. 

Kulaklarıma gelen uğultularla zorlanarak ta olsa gözlerimi açabilmiştim.

Başım çok ağrıyordu. Garip bir rüya da görmüştüm üstelik.

Odaya baktığım da neredeyse herkesin burada yanımda olduğunu fark etmiştim.

Kaşlarım usulca çatılırken Hakan beyin 'biyolojik babam' yani yanıma oturup elimi tuttuğunu fark ettim.

-İyi misin kızım hm? Bir yerin ağrıyor mu?' diye sordu endişeyle.

Bir şey mi olmuştu ki?

-Hayıt iyiyim ama neden böyle davrandığınızı anlamadım? dedim boğazımı bir kaç kez temizleyip.

-Flora, hatırlamıyor musun güzelim?' dedi Ali Erdem endişeyle ve yanıma oturdu.

Neyi unutmuştum da hatırlamam lazımdı?

-Neyi hatırlamıyorum? Hatırladığım tek şey Alex ile ilgili saçma bir rüya gördüğüm' dedim usulca.

Ama gözlerim Hazar ile buluşunca bir den her şey gözümün önünden şerit gibi geçmeye başlamıştı.

Gördüğüm o mesajlar, magazin haberleri, ve en son kalana resimler.

-Flora? Güzelim' dedi birisi.

Kim olduğunu çözememiştim. 

Beynimin içinde o anlar dolanıyordu sadece.

Gözümden bir damla yaş düşerken yavaşça hıçkırıklarım doldurmaya başlamıştı odayı.

Alex beni aldatmıştı.

-Flora sakin ol güzelim, biz buradayız bak' dedi Miran Efe hızla.

Daha dün onunla gülerek Alex hakkında konuşmuştuk değil mi?

-Y yanlış hatırlıyorum değil mi? O gördüklerim bir rüyadan ibaretti değil mi? dedim yalvaran sesimle Hazar' a bakarak.

O ne derse inanacak haldeydim.

O eğer sadece bir rüya olduğunu söylerse ona sonsuz inanacak haldeydim.

Gözlerim dolu dolu ona bakarken onun da gözlerinin dolduğunu görmüştüm.

Bir kez kafasını sola çevirmiş ve tekrar bana bakmıştı.

Bir umut bekledim yine bana cevap vermesini.

Hızlıca salladım kafamı.

Hayır, hayır yani bu gerçek olamazdı!

Bu gerçek olmamalıydı.

Hızla kalktım oturdum yerden.

-Söylesene, gerçek değildi desene! ' dedim Hazar'ı hırsla omuzlarından geriye  doğru iterken.

BİR İSPANYOL MESELESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin