Reyyan'ın başına gelen tecavüz olayı hakkında hiçbir fikrim yoktu ve kimin yaptığını da bilmiyordum. Ama adaletin olmadığı bir dünyada yaşadığımız için ona bu acıyı yaşatan ve kendi canından olmasına sebep olan o adam aramızda geziyordu. Elini kolunu sallaya sallaya aramızda dolaşıyordu ve biz onun kim olduğunu bilmiyorduk.
Ama Reyyan için o kadar çok üzgündüm ki .
Ama yaptıklarımdan asla ve asla pişman değildim.
Eğer Reyyan yaşasaydı aynı hareketlerime devam ederdim. Ne de olsa Azad benim eşimdi.
Onu başkalarıyla paylaşacak halim yoktu. Elbette yoktu.
Azadın bana seslenmesiyle kendime gelmiştim. Yoksa iç dünyamda kendi kendime konuşuyordum.
"Gel hayatım şuradaki restorantta yemek yiyelim"
"Tamam olur hayatım biraz kendime geleyim"
Restoranta girip yemeye başlamıştık. O kadar çok açıkmıştım ki yemek gelir gelmez yemeye başlamıştım.
Hala aklım almıyordu nasıl olabilirdi böyle bir şey Reyyanın kendini öldüreceğini kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi.
Azadın bana seslenmesiyle kendime gelebilmiştim.
"Güzelim daldın gittin ikinci seslenişim sana anca duydun beni"
"Hayatım dalmışım Reyyanı düşünüyordum"
"Sen düşmanını düşünür müydün?"
Azadın böyle demesine güldüm ama gülmem hemen solmuştu.
Kendimi çok kötü hissediyorum Reyyanın ölümüne sanki ben sebep olmuşum.
Aklıma geldikçe delirecek gibi oluyordum.
"Hayatım yediysen kalkalım mı?"
Azada bakarak "olur" dedim ve çantamı alıp masadan kalktım.
Azadla birlikte aşağıya indiğimizde Azad ödemeyi yaptıktan sonra dışarıya çıkmıştık.
Bugün hava soğuktu ve etraf kararmaya başlamıştı.
"Azad şimdi nereye gideceğiz?"
"Hayatım bugün otelde kalacağız yarın Reyyanın cenaze törenine katılıp evimize gideriz"
Onu onaylar şekilde başımı sallayıp arabaya doğru yürümeye başladık.
Azadın ellerini sıkı sıkıya tutuyordum.
Arabaya binince emniyet kemerimi takıp yolu izlemeye başladım.
Çok geçmeden lüks bir otelin önüne gelmiştik.
Kıyafet almamıştım yanıma bu yüzden bir tık üzgündüm.
Siyah çantamı alıp arabadan indim.
Azadın yanına geçip koluna girmiştim.
Otele girdiğimizde resepsiyona doğru yürüdük.
Resepsiyonda bir kadın duruyordu ve hiç hoşuma gitmemişti yalaka gibiydi.
"Merhaba Hoşgeldiniz"
"Hoşbulduk" dedim.
Azad hemen lafa girmişti.
"Merhaba ben oda ayırtmıştım"
"İsminizi öğrenebilir miyim?"
"Azad Korkmaz"
"Evet odanız 8.katta 657 numaralı oda bu oda giriş kartınız iyi akşamlar"
"Tamam teşekkür ederim"
"Ben teşekkür ederim efendim"
Azadla birlikte asansörle odamıza çıkmıştık.
Vücudum o kadar yorgundu ki üzerimdekileri çıkarıp yatağa girmiştim.
Sadece uyumak istiyordum.
Azadda yanıma yattığında ona sarılmıştım çünkü buna ihtiyacım vardı.
"İyi geceler bebeğim"
"Sanada güzelim"
Azadın dudağına öpücük kondurup uyumuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Urfa Gelini / Texting
Short Story"Anne ben okula gidiyorum" "Okuldan gelince sana çok güzel bir haberimiz var" dedi babam. Babam iki elinide birbirine sürttüğüne göre çok kötü bir haberin olacağını düşünüyordum. Ama babamın tabiriyle iyi bir haberse benim cehennemi yaşacağıma işar...
