Güzel Seven Adamlar Serisi l...
Her kadın kendi masalının sonunu kendi yazar.
Lavin Saygın.. Tam bir çirkin ördek yavrusu olan gastronomi mezunu bir aşçı. Tek hayali kendi restoranını açmak olan genç kızın yolu yaşadığı bir takım talihsizliklerden...
İlk defa bir şeyleri başarmanın mutluluğu var üzerim de. Hikayem Wattpad RomanceTR okuma listesine alındı. Umarım bu başarımın devamı gelir...
Sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*********************************
Hayat benden izinsiz akıp giderken zaman zaman zihnime düşen ve beni muallakta bırakan bir soru vardı; İnsan birini, kayıtsız şartsız, canını verecek kadar sevebilir miydi? Yaşar'ın dolu gözlerle bana bakarak çaresizce durması vicdanımı sızlatmıştı. Fakat ona karşı en ufak bir his bile beslemeyen tarafım hiç olmadığım kadar rahattı. Sıkıntılı nefeslerle dönüp durduğum yatakta gözlerimi kapatmaya çalıştım. Fakat kapanan göz kapaklarımın ardından düşen görüntülerle içim daha da sıkılmıştı...
Bugün öğle saatleri...
Tozu dumana katarak çekip giden Sadun Bey'in arkasından bir süre dalgınca durdum yerimde. Bakışların da ki öfke zihnime mıh gibi kazınmışken, elim kolum bağlanmış gibi hissediyordum. İç çekerek bakışlarımı boş yoldan çektiğim vakit Yaşar beklenti dolu bakışlarla bana bakıyor ve belli ki bir cevap bekliyordu. Abimin hadsiz sözleri zihnimin her bir kıvrımında dolaşırken, içimde yükselen öfkeden karşımda duran adamın nasibini alması o an içten bile değildi.
"Neden geldin Yaşar Abi?"
Dudaklarımdan çıkan abi hitabıyla yüzü düşen adam birkaç saniyelik duraklamadan sonra, öne doğru bir adım atıp bana doğru yaklaştı. Esmer teni biraz solgun duruyordu. Göz altlarında morluklar beni biraz endişelendirmişti.
"Senin için geldim. Hem bana abi demesen artık. Sözlenmiştik seninle. Aramızda duygusal bir bağ oluştu sonuçta."
Sözleri şimşek gibi beynimde çaktı. Onun için üzülen tarafıma kızdım. Karşımda ki adam aylardır görmeme rağmen zerre değişmemişti. Hala aynı kafadaydı. Benimle evlenmek için her şeyi yapacak gözü kara adamdı. Lakin artık ondan korkmuyordum. Bu yüzden aramızda ki mesafeyi kapatırken bedenimde zerre değişiklik olmamıştı. Oysa eskiden ben onun bir metre yakınına dahi gelemezdim. Zaman içimde hala varlığını sürdüren Lavin'i büyütmüş korkularıyla baş etmesinin yolunu öğretmişti.
"Yaşar Abi artık buna bir son ver. O lanet yüzüğü niye taktım biliyordun. O kelepçe parmağıma takılırken yüzüm, gözüm tanınmayacak haldeydi. Sense kalkmış aramızda duygusal bağ vardı diyorsun. Ben seni abiden öte asla görmedim anla artık bunu lütfen."
Bir çırpıda yıllar yılı yüreğimde kilit altında tuttuğu ne varsa kustuktan sonra, hızlı soluk alışverişlerim arasında pür dikkat karşımda ki adamın değişen yüz ifadelerini izledim. Dudaklarımdan dökülüp bomba etkisi yaratan sözlerle birlikte, tıpkı 17 yaşında onunla o evde kapana kısılmış halde iken psikopat bakışlar belirdi. Bu ifadesi geçmişten kalan yaralarıma üfledi. Yine de karşısında dimdik durdum. O gelip koluma yapıştığı vakit tenime değen teninden tiksindim. Kurtulmak için uğraşsam da deli gücü sirayet etmişti sanki bedenine.
