Güzel Seven Adamlar Serisi l...
Her kadın kendi masalının sonunu kendi yazar.
Lavin Saygın.. Tam bir çirkin ördek yavrusu olan gastronomi mezunu bir aşçı. Tek hayali kendi restoranını açmak olan genç kızın yolu yaşadığı bir takım talihsizliklerden...
Göz kapaklarımın üzerinde tonlarla ağırlık varmış gibi hissediyordum. Sanki tüm bedenim bir iple bağlı gibi hareket ettiremiyordum.. Saçlarımı okşayıp boynuma burnunu dayayan bedenle bir kedi misali yerime daha da sinip gözlerimi araladım yavaşça. Görüş alanıma giren alaycı bir çift yeşil göz ile hızla yerimden kalkmak isterken kollarımın yatağın demirlerine bağlı olduğunu gördüm. Korku ile karşımdaki adama bakarken tüm bedenim kaskatı kesilmişti sanki.
"Günaydın güzellik. "
Şuan kabus mu görüyordum ben? Bir kaç saat önce o depoya Asiye ablayı kurtarmak için gitmiştim. Sonrası abimin iğrenç siması zihninimde döndü dolaştı. Fakat başka hiç bir şey hatırlamıyordum. Sanki bir sis bulutu kaplamıştı hafızamı. Karşımda hala alaylı bakışlar adama yüreğimi ele geçiren korku ve şok karışımı hislerle baktım bir kaç saniye. Nerede olduğunu idrak edemeyen puslu zihnimle boş bakışlarımı ondan çekip odada gezdirdim. Burası yayla evinde ki yatak odası değildi. Nasıl gelmiştim ben buraya?
"Sa-Sadun nerde? Benim ne işim var burada?"
Serdar saçlarımı okşayıp yanağıma bir öpücük kondururken tiksinti ile yüzümü buruşturdum. Şuan kesin bir kabusun içerisindeydim. Serdar nasıl beni öpebilirdi ? Midem onun dokunuşuyla bulanırken şok olmuş bir ifade ile ona bakıyordum. Dudaklarının tenime değdiğini bilmek derimi söküp atmamı istememe neden oluyordu.
"Abimin sana ulaşması imkansız. O yüzden uzunca bir süre benimle olacaksın. Hem de çok uzun bir süre.."
"Ne saçmalıyorsun sen? Sadun nerede dedim sana? Hem ben nasıl geldim buraya?"
Yataktan kalkıp odadan çıkmadan önce gözlerimin içine bakmış ve ilk defa bakışlarında gördüğüm delilik emareleri ile nefesim kesilmişti korkudan.
"Ah güzellik kabul etmen gereken bir şey var; bundan sonra artık sadece bana aitsin. Şimdi birini göndereceğim bir duş al. Şu üzerindeki çaputlardan kurtul ondan sonra sana her şeyi tek tek anlatacağım. Yalnız fazla bekletme beni. Yoksa akşama kadar aç kalırsın."
O kapıdan çıkıp giderken bense yaşadığım dehşet anıyla baş başa kalmıştım. Kesinlikle bir kabusun içerisindeydim. Ben nasıl buraya gelmiştim ve Sadun neredeydi? En önemlisi sağlıklı mıydı? Ona birinin zarar vermiş olma ihtimali ile kalbim paramparça olurken gözlerimden akan yaşlara eşlik eden kısık sesimden tek kelime çıkmıştı.
"Sadun.. Sana bir şey olmuş olmasın sevgilim . Lütfen...
*******************************
Bu boğucu odada nefes almakta bile zorlanıyordum. Oysa daha dün gece Sadun'nun göğsünde huzurla uykuya dalmıştım ben. Peki nasıl olmuştu da gözlerimi burada bu adamın yanında açmıştım? Tek istediğim benim yüzümden suçsuz birinin zarar görmemesiydi. Yine ve yeniden katran karası acılar içinde debelenen ben olmuştum...
