Güzel Seven Adamlar Serisi l...
Her kadın kendi masalının sonunu kendi yazar.
Lavin Saygın.. Tam bir çirkin ördek yavrusu olan gastronomi mezunu bir aşçı. Tek hayali kendi restoranını açmak olan genç kızın yolu yaşadığı bir takım talihsizliklerden...
Kendimden, olduğum kişiden nefret ediyordum. Onun tek bir bakışıyla ona karşı olan kalkanlarımı indirmekten, bana dokunduğu anda kalbimin hızlanmasından nefret ediyordum. Bebeğimin durumunu öğrenmek için uzandığım bu sedyede sakinleşmek için bile onun teninin sıcaklığına muhtaç olmaktan nefret ediyordum.
"Baba adayımız siz misiniz?"
Yeşil harelerinde ne cevap vereceğini bilemeyen o ürkek hali içimi acıttı. Hem yanımda olmak istiyor, hem de buna hakkı olmadığını düşünüyordu. Ben bencil bir kadın değildim. Her geldiğimde onunda yanımda olmasını hayal eden o taraf zaten bayrağı çoktan teslim almıştı. Onun cevap vermesini beklemeden hemen atıldım.
"Evet bebeğimin babası ..."
Doktor hanım yüzünde kocaman gülümseme ile eliyle geçmesi için Sadun'a işaret yaptığında bakışlarımız kesişti onunla. Yüzünde daha önce hiç şahit olmadığım bir ifade vardı. Mutluluk, heyecan, korku hepsi iç içe girmişti sanki. Elimi uzatıp yanıma gelmesini istediğimi belli ettiğimde titrek bir nefes alıp hızla yanıma adımladı. Doktor hanım yanımıza gelip karnıma soğuk jeli döktüğünde heyecandan kalbim duracaktı.
"Miniğimiz gayet sağlıklı. Sanırım annemiz biraz üzülmüş. Bu da ufak çaplı bir kanamaya neden olmuş. Yine de her ihtimale karşı düşük engelleyici ilaç yazacağım.."
Sessizce bebeğimizi izliyordum. En son bir ay önce Alpay Beyle hastaneye gitmiş, bambaşka bir kimlikle muayene olmuştum. Bebeğimin cinsiyetini ise o gün öğrenmiştik. Hastaneden kaçmak için fırsat arasam da yanımda gezen korumalar yüzünden bu pek mümkün olmamıştı.
Şimdi ise tam bir ay sonra Sadun ile bebeğimizi izliyor, sağlığı hakkında bilgi almaya çalışıyorduk. Bir kaç gün önce o evden asla kurtulamayacağımı düşünürken, şimdi onunlaydım. Gerçekten de her şey bitmiş miydi? Ben o adamdan sonsuza kadar kurtulmuş muydum yani.
Bakışlarım monitörde pür dikkat doktoru dinlerken Sadun'un elimin üzerini okşamasıyla ona döndüm. Yavaşça bana yaklaşıp alnıma derin bir öpücük kondururken onun tüm şefkatini iliklerime kadar hissediyordum.
"Merak etmeyin bundan sonra onun tüm ihtiyaçlarıyla bizzat alakadar olacağım. Bir daha yalnız başına bu kadar yükü yüklenmesine izin vermeyeceğim. Peki tam olarak kaç haftalık bebeğimiz?"
Sadun'un heyecanlı bir ses tonuyla sorduğu soruyla girdiğim düşünce girdabından çıkmış buruk bakışlarım onu bulmuştu.
"25 haftalık ve 750 gram tam tamına. Kilosu gayet iyi. Kalp atışları da sağlıklı."
