Tears of Blood

Prologue

I'm standing beside to her while holding the knife that full of blood, also to my face because of killing them. She's crying because of pain while holding her stomach. You can see the blood that it's flowing from her.

I raised my hand and seeing how the blood covered my skin. There's someone shouting back side on me that made my attention to her.

In a second, someone burke in my neck and I feel the wall in my back like it's broken. Until I see him, anger, and his eyes becomes red. My whole system starting to tremble because of what I see.

"K-uro" calling his name but he tighten his hand on my neck, I think I can't breathe. Did I do something wrong? My tears fells down because of pain, not because he's hurting me, because he's seeing me like a nobody. We are talking earlier but why his doing this to me?

"H-help m-me"  Elvira say in a low voice but Kuro heard him. Kuro look at Elvira and I see how does his angry face become calm and pity for his angel. I feel something that I can't explain while seeing Kuro looking at Elvira. It hurts so much!

Tiningnan ako nito muli kaya mas lalo akong nakaramdam ng takot. Namalayan ko na lang inihagis ako nito dahilan upang masira ang pader na aking tinilapunan. Naramdaman ko na lang ang likidong dumadaloy sa aking ulo at ramdam ko rin ang sugat sa likod ko na tila nahati na ito.

Kahit nahihirapan ako ay pinilit kong tumayo. Kitang-kita ko na kung paano yakapin ni Kuro si Elvira na mas lalo kong naramdaman ang sakit na hindi ko maipaliwanag sa puso ko.

When I come closer to them ay napaupo nalang ako dahilan upang sa akin nila ituon ang pansin nila.

"I-its h-her f-fault" Nanghihinang saad ni Elvira na aking ikinagulat at kitang-kita ko kung paano naging pula ang mga mata ni Kuro. Tila na trauma na ako kung paano nila ako titigan, ang mga titig nilang parang ako ang sinisisi.

Napalayo na lang ako sa kanila at napahawak sa mag kabila kong tainga, namalayan ko na lang hawak-hawak ko pa rin ang kutsilyo kaya agad kong binitawan habang nanginginig. Napatingin-tingin na lang ako sa paligid at laking gulat ko nang makita ang mga nakahimlay na tila hiniwa ng mga kutsilyo. 

Napatingin muli ako kay Kuro pero pinanlisikan lang ako nito ng mga mata. Agad nitong binuhat si Elvira at umalis na sila. Para akong binagsakan ng tubig na nagyeyelo dahil sa nasaksihan ko.

Habang nakayuko ang ulo ko ay napatingala ako dahil sa paris na sapatos dahilan upang makaramdam ako nang saya dahil binalikan ako, binalikan ako ni Kuro. Pero nawala agad iyon dahil sa tingin nito sa akin na para ka nang nilalamayan.

"Don't let me see your face again!" He say in a serious tone and you can sense the authority based on how did he pronounced.

Matapos niya iyong sabihin ay napahawak na lang ako sa aking puso na tila pinipira-piraso na ito. Iwan ko kung bakit hindi ako makapagsalita at wala man lang akong naitugon sa kanyang sinabi. Ang alam ko lang ngayon ay kung bakit sinabi ni Elvira na ako ang may kasalanan nito?

Elvira is my only human friend but why did she said that it's my fault? We are friend! Is she betraying me at the first place? At dahil sa mga naghahalo-halong katanungan sa aking isipan ay namalayan ko na lang na napasabunot ako sa aking buhok. Hindi maaari!

                                 

@Plagiarism is a crime                      

  Byolin