"ဟဲလို.."
📞"Duty ပြီးပြီလား Hyung.."
"ပြီးပြီ ယောင်းငယ် hyung အခုဆင်းလာပြီနော်.."
📞"ဟုတ် hyung.."
ခေါ်ဆိုမှုပြီးဆုံးသွားတဲ့ ဖုန်းလေးအားအိတ်ထဲထည့်ရင်း ပွင့်လာသည့်ဓာတ်လှေကားထဲဝင်လိုက်သည်။
ဆေးရုံပေါ်တီဂိုရှေ့ရောက်တော့ ကားကိုမှီရင်း စောင့်နေတဲ့ယောင်းငယ်က ကျွန်တော်မြင်အောင် လက်ဝှေ့ရမ်းပြသည်။
ယောင်းငယ်နားရောက်တော့
"ဟူးး စောင့်ရတာကြာသွားလား ယောင်းငယ်.."
"မကြာသေးပါဘူးဗျာ..hyung ခုမှအလုပ်ပြီးတာဆိုတော့ ဗိုက်ဆာနေလား ကျွန်တော်တစ်ခုခုသွားဝယ်ပေးမယ်လေ.."
သွားဝယ်ရန်ပြင်နေသည့် ထယ်ယောင်းကြောင့် ဆော့ဂျင်လက်ကာပြရင်း
"ရတယ် hyung မဆာပါဘူး..ယောင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ရင် သွားမယ်လေ..အန်ကယ်စောင့်နေရောပေါ့.."
"တစ်ခုခုစားပြီးမှသွားပါလား hyung ရယ်.."
စိတ်ပူသလို ညိုးရော်ရော်လေးပြောနေသည့် ထယ်ယောင်းကို ဆော့ဂျင်စိတ်ဖြေအပြုံးလေးပြုံးပြရင်း
"Hyung တကယ်ဗိုက်မဆာလို့ပါ..စောစောကတင် nurse လေးက မုန့်လာပေးလို့ စားထားတယ်.."
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆိုသွားမယ် hyung.."
"အေး.."
ကားတံခါးဖွင့်ပေးတော့ မောင်းသူနေရာ၏ ဘေးခုံတွင်ဝင်ထိုင်မိသည်။
တစ်ဖက်မှ ကားတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ထယ်ယောင်းဝင်လာပြီး..
" ခရီးကနည်းနည်းဝေးတော့ hyung ခေါင်းမူးရင်သောက်လို့ရအောင် အအေးဝယ်လာတယ်.."
လက်ထဲထည့်ပေးသည့် အအေးဗူးလေးကိုလက်ထဲဆုပ်ကိုင်ရင်း..
"အာ ကျေးဇူးပါ ယောင်းငယ်.."
အအေးဗူးဆီအကြည့်ရောက်နေတဲ့ hyung အား အပြုံးချိုချိုလေးဖြင့် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြကာ ကားစက်နှိုးရန်ပြင်လိုက်သည်။
လမ်းတစ်လျှောက်တိတ်ဆိတ်နေသည့် hyung က ကားအသွားအလာနည်းသည့် အဝေးပြေးလမ်းမပေါ်ရောက်တော့ စကားစလာသည်။
YOU ARE READING
နှစ်နှစ်ကာကာ (completed)
Fanfictionသမုဒယကြိုးတွေ အထပ်ထပ်ချည်လို့ ချစ်ခြင်းသဘောကို လှစ်ဟပြချင်သည်~~ သမုဒယႀကိဳးေတြ အထပ္ထပ္ခ်ည္လို႔ ခ်စ္ျခင္းသေဘာကို လွစ္ဟျပခ်င္သည္~~
