Meissa Black/ Marauders

~20~

 Yaklaşık 1 ayda 20 bölüm olduu

-----

 Sinirden delirmek üzereydim. Derin nefesler alıp vererek sakinleşmeye çalışıyordum. Annem ve babam karşımda otururken ben ayakta dolanıp duruyordum. "Otur artık Meissa. Başım döndü." Annemin konuşmasıyla bakışlarımı ona diktim. "Ya siz bu gece ne yaptığınızın farkında mısınız? Bana haber verme gereği bile duymadan hemde." Annem sözlerimi umursamadan kollarını göğsünde birleştirip bacak bacak üzerine attı.

 "Çok abartıyorsun Meissa. Nişanlanma yaşının geldiğinin gayetde farkındaydın. Sen biriyle görüşmeyince bizde tanışmanı ve sonunda birini seçmeni istedik. Hem tek bir şeyler saklayan da biz değilmişiz." Babam ayaklanıp önümde durdu ve ellerini kollarıma yerleştirdi. "Bak senin yanlış bir şey yapmayacağını biliyoruz. Ya da başımızı eğdirmeyeceğini. Sadece önündeki seçenekleri görmeni istedik. Sakinleş artık." Yanımdaki Regulus konuşmayacağımı anladığında elini belime attı. "Ablam biraz uyusa daha iyi olur baba. Bugün biraz yoruldu. Eminim yarın daha sakin olacaktır değil mi abla?" 

 Üçüde gözlerini bana dikmişti. Usulca kafamı salladığımda babam gülümsedi ve alnıma küçük bir öpücük kondurdu. "İyi geceler küçük şeytanım." Regulus'un yönlendirmesi ile odama girdik. Yatakta yanıma oturup bana sarıldı. "Merak etme abla istemediğin bir evlilik asla olmaz. Eminim seninde seveceğin biri olur. Senin kararlarına da saygı duyarlar." Başımı göğsüne yaslayıp ona sarıldım. "Sinirlendiğim şey bana haber bile vermeden böyle bir şey düzenlemeleri. Tüm gün ailelerin ve çocuklarının gözleri üzerimdeydi. Bu kesinlikle aşırı rahatsız edici bir şey." Saçlarıma öpücük kondurdu. "Sen düşünme şimdi bunları tamam mı? Güzelce uyu dinlen, yarın okula dönüyoruz zaten."

 Reg odamdan çıktıktan sonra üzerimdekileri değiştirip yatağıma yerleştim. Bizimkiler olayı anlayınca çok sinirlenmişlerdi. Özellikle Rabastan ve Evan. Alector bir süre sonra sinirini bırakıp onları sakinleştirmeye çalışmıştı. Tabii kimse Rabastan'ın tepkisini beklemiyordu.

Flashback

 Yanıma yaklaşıp elimi tutmaya çalışan Nott ile rahatsız yerimde kıpırdandım. "Bak beni seçersen seni gerçekten çok mutlu edebilirim. İkimiz çok iyi bir çift oluruz." Söyledikleri ile kaşlarım çatıldı. Ne seçmesinden, ne çiftinden bahsediyordu bu be!?  "Ne saçmalıyorsun sen ya?" Hızla kendimi geri çektim. Yüzündeki gülümseme büyüdü ve bana biraz daha yaklaştı. "Naz yapma şimdi. Benimle olursan en güzel hayatı yaşatırım sana emin ol." Sertçe ittim. "Manyak mısın be sen? İstemiyorum!" 

 Rabastan hızla yanımıza yaklaşıp çocuğu geriye attı. "Lan istemiyorum diyor kız neyi zorluyorsun." Evan çatılmış kaşları ve sert adımlarıyla buraya yürüyordu. "Ne abarttınız zaten bunun için toplanmadık mı?"  Rabastan hızla yakalarına yapıştı. "Ne diyorsun lan sen!?"  Evan çocuğu umursamadan geri çekip uzağa doğru itti. "Bugün niye toplanmışız kardeşim biliyor musun?" Dalga geçerek konuşsada sesindeki sinir beni bile korkutmuştu. Cıvık bir insan olsada sinirli hali kesinlikle çok beter. 

 "Sen ne saçmalıyorsun amına koyim. Herkes tutturmuş sebep sebep diye." Evan'ın gözleri bana döndü. Onun ardından Rabastan da bana döndü. "Meissa'nın nişanlanacağı kişiyi seçmek!" Dişlerini sıkarak söyledikleri ile gözlerim kocaman açıldı. "Ne? Benim niye bundan haberim yok!" Rabastan yumruklarını sıkıp gözlerini kapattı ve sakinleşmeye çalıştı. "Bu piç kuruları o yüzden mi kaç saattir kızı süzüyorlar lan!"

 Yanımıza yaklaşıp yanımda duran adamla ikili sinirli bakışlarını ona dikti. "Meissa biraz yalnız konuşabilir miyiz?" Onları umursamadan bana sorduğu soru ile Evan beni kendi yanına çekti. "Siktir git elimden kaza çıkacak şimdi." Adamda kaşlarını çatarak süzdü onları. "Sizene tama olarak. Ben Meissa ile konuşuyorum." Rabastan önüme geçti. "Konuşamazsın! Bırak konuşmayı bakamazsın bile bu saatten sonra." Rabastan adamın üzerine yürüyünce o da geri çekilmeyip onun üzerine yürüdü. Bu görüntüyü gören ve olayları yeni duyan Alector hızla yanlarına koşup Rabastan'ı tuttu.