Dy Siblings 3: Dwayne's Deepest Scar

EIGHT

"Wife! Hindi ka pa ba tapos?!"

Kanina pa ako palakad-lakad dito sa labas ng banyo while waiting for Lauren to come out. Ilang araw...no...ilang linggo ko ng napapansin na madalas siyang nagkukulong sa banyo. Minsan sa gabi, minsan sa umaga.

Honestly, wala naman talaga akong pakialam sa pagkukulong niya. But this time ay kumukulo ang tiyan ko at hindi ko alam kung bakit.

"Lauren!" I knocked the door hard, dahil kanina pa ako taeng-tae. Konti na lang talaga at sasabog na itong puwet ko. Never pa akong natae sa brief, baka ngayon pa lang kapag hindi pa rin lalabas si Lauren.

"What's wrong?" She asked worriedly, pero imbes na sumagot ay hinawi ko lang siya at mabilis na pumasok.

I heard my poop come out so loud. Ano ba kasing kinain ko kanina? Ang alam ko lang ay ginisang kingkong daw 'yon sabi ni Lauren na siya mismo ang nagluto. We called it water spinach na nilalagay sa sinigang. Kingkong pala ang tawag doon.

When I finished pooping ay napahinga ako ng malalim bago lumabas na ako ng banyo. Success talaga kapag lumabas ang lahat ng laman ng tiyan mo.

Paglabas ko ay nakita ko si Lauren na nakahiga at nakangiti.

"Are you ok, hubby?" tanong niya.

"Bakit ba ang tagal mo sa banyo? Inabot ka na yata ng isang oras."

I saw the shock registered in her face, dahil sa tanong ko.

"Ilang linggo ko na napapansin na ganyan ka. Nagkukulong ka sa banyo at inaabot ng ilang minuto. Para kang nagsasarili sa loob, did you please yourself inside?" I asked jokefully.

I did not hear any response kaya napatitig ako sa kanya. She slowly took the blanket and hid inside.

"Wife?"

"Shut up."

"What happened?"

"Don't talk to me. Ayoko makipag-usap sa'yo dahil nahihiya ako."

As if I am going to explode in laughter when I realize something. Hindi ko naman akalain na ganoon talaga ang ginagawa niya. I just tried to joke with her, kaya iyon ang sinabi ko. Malay ko ba iyon pala talaga ang ginagawa niya.

"Stop laughing!" She screamed but did not come out of the blanket.

Tinanggal ko ang kumot saka umupo sa harap niya.

"Akin na yan!"

Nag-agawan kami ng kumot, pero hindi niya ito maabot sa kamay ko. Tumayo ako at tumayo rin siya pero dahil nasa gilid siya ng kama ay na—out of balance siya at muntik nang matumba pero agad kong nahawakan kaya napayakap siya sa akin.

"Akin na 'yan!" she screamed.

"Umamin ka muna. Totoo ang sinabi ko, 'no?"

"Eyy, akin na 'yan, ba."

"Oo o hindi?"

"Akin na sabi, eh."

"Nagsasarili ka, 'no?"

"Oo na."

Saka niya hinablot ang kumot saka humiga at nagtalukbong ulit.

I sat beside her. Gusto kong matawa pero pinipigilan ko lang. Lauren is like a baby, with an attitude that no one can see. Kaya natutuwa rin ako sa kanya, kasi napakainosente niya. Para akong nakahanap ng laruan.

"Wife." Hindi siya sumagot. "Wife." Again, she remains quiet. "I don't mean to offend you. I am trying to pull a joke, pero hindi ko alam na totoo pala."

"Pinagtawanan mo ako."

"Hindi naman."

"Ano'ng hindi? Ang lakas pa nga ng tawa mo."