Dy Siblings 3: Dwayne's Deepest Scar

ELEVEN

Hindi ako makapag-concentrate sa trabaho dahil sa nangyari kagabi. Lauren did not talk to me, and she left early. This morning, nakita ko ang mga gamit kong nakahanda, pero wala na siya sa tabi ko. Wala rin siya sa kusina, pero may pagkain na. Sa madaling salita ay wala siya sa buong bahay, pero inasikaso niya muna ang mga gamit ko.

I don't have any idea where she was, but upon checking her things, wala naman nawawala, kaya alam kong uuwi rin siya. Kahit paano ay nakakagaan pa rin ng loob ko. Siguro nagpapalipas lang 'yon ng galit at sama ng loob dahil sa ginawa ko kagabi.

Nakita ko rin ang pinaghubaran niya sa banyo. Even the blanket that she used ay merong bahid ng dugo. Kaya mas lalo akong na-guilty sa nangyari.

I lost control. Totoong nawala ako sa sarili ko. When I started to feel the pleasure and my lust awake, I lost myself. I forgot everything, and all I want is to release my loads.

Hindi ko dapat ginawa 'yon pero nagawa ko.

But at the same time I was wondering. Malinaw sa akin ang nangyari at naalala ko ang lahat. Even those times that I claimed her, I still remembered who she was. A new to me. Though I lost myself ay alam na alam ko ang nangyayari.

Every time I had sex with someone, I was completely blank. Literal na hindi ko alam ang ginagawa ko o kung sino ang kasama ko, at kung ano ang nangyayari. After that ay nakakatulog ako at nagigising na lang na wala ng kasama at hindi ko alam kung nakaraos ba ako o ano.

Minsan naman ay sinasabi ng kasama ko na grabe ang nangyari at halos hindi na sila makalakad. That I am wild and beast on bed. Sinasagot ko lang ng ngiti, but the truth was—I don't even remember what I did.

Isa sa mga dahilan kung bakit hindi ako masyadong nagkakama ng babae, ay dahil kapag nagising na ang gana ko ay nawawala na ako sa sarili ko. Hindi ko nakokontrol ang sarili ko at ako na ang kinokontrol. I become a beast, a monster in bed—that's what my partner said. Na wala na akong pinakikinggan.

But, last night, I remember everything. I remember who she was, and I remember what we are doing. Kahit nang matapos kami ay naalala ko pa rin ang lahat, at—hindi ako nakatulog.

I am sure that Lauren was not the first woman who begged me to stop. Dahil sa totoo lang ay hindi lang din siya ang nakatikim ng gigil ko at pagiging hayok ko sa kama. Ilang babae na rin ang umiyak nang magising ako habang nagmamakaawa na ayaw na nilang maulit ang nangyari.

Ang iba ng asa kanila—no—halos lahat sila may mga pasa at paulit-ulit akong inaaway at minumura. But hell, I care; they approached me with me, so they like what happened.

But last night was different. Dahil nang marinig ko ang iyak ni Lauren at makita ang luha niya ay para akong nagising sa bangungot. Awa sa kanya at inis sa sarili ko ang naramdam ko kagabi ko. Also, everything on me was so clear. Though I lost control, I know what happened. Kung paano ko siya inangkin at paano kami natapos. Kahit nang mga oras na ginagalaw ko siya ay kilala ko kung sino siya pero nawalan lang ako ng pakialam.

Basta hindi ko alam.

Ayokong magalit sa akin si Lauren. She was the only person who understood me. The only person that cares about me. She was not only my wife but a best friend too. A true friend.

Naguguluhan ako. Paano kung sa nangyari ay umalis siya sa puder ko? Paano kung magalit siya ng tuluyan sa akin dahil sa ginawa ko? Paano kung iwan niya ako at magdesisyon na lang na mag-file na lang kami ng annulment? She has all the reason to do that because I abused her.

Wala naman akong pakialam sa annulment dahil alam ko na doon din ang punta namin. Pero ang mawalan ng kaibigan na gaya niya—fuck, it hurts me. Ngayon pa lang ay nasasaktan na ako.