Dy Siblings 3: Dwayne's Deepest Scar

FORTY-NINE

I saw Hendrick's car outside our house. This dumbass is getting into my nerves. Ang kapal talaga ng gago para magpunta dito sa bahay ko. Sinasadya pa niyang wala ako kapag pumupunta siya rito. Nanadya talaga ang hayop.

Hindi ko rin mapagsabihan si Lauren na huwag papuntahin ang tarantado dito. Mas gusto ko rin kasi na dito na lang sila, at least nakikita ko sila kapag dumadating ako. But fuck, maaga lagi ang gago at sinasadyang pumunta ng wala ako.

Pagpasok ko sa loob ay wala sila. Dumiretso ako sa kwarto but no one was here. Nagpalit ako ng pambahay at hinahanap sila nang maalala kong baka nasa gardern na naman sila.

Mabilis akong pumunta roon at hindi ko nagustuhan ang nakikita ko. Lauren was leaning on the wall while both of them kissing. Nakahawak si Lauren sa batok ng gago habang marahan pinipisil ang dibdib niya.

I hate what I saw. Gusto kong sunggaban ang tarantado at sapakin hanggang sa mabiyak ang mukha.

His kiss went down to her neck. His hands move down to her hips down to her legs and move up to her core. And base on Lauren's reactions, she liked what this asshole did to her.

"Ehem!" Doon ko na inagaw ang atensyon nila. Tanginang lalaking 'to at sinamantala ang sitwasyon ng asawa ko.

"Ow!" Mabilis na inayos ni Lauren ang sarili niya. "Sorry." Namumula rin ang mukha niya sa hiya.
Masama kong tiningnan ang gago na nakangiti pa. Parang nang-iinis pa ang hayop. Tangina, may kalalagyan ka talaga sa aking hayop ka.

"Hubby." Lumapit sa akin si Lauren. Tumingin muna ito kay Hendrick bago tuluyan lumapit sa akin. "Sorry." Pero hindi ako sumagot. Dinig ko na ang pagtatangis ng bagang ko.

"Respeto sana pamamahay natin. Pwede niyong gawin 'yan, pero sana huwag dito." Saka ako tumalikod.

"Hub..." Pabalibag kong sinara ang pintuan at saka pumasok sa loob ng bahay at dumiretso sa kwarto. Sumusobra na talaga ang gagong 'yon. Masyado nang sinasagad ang pasensya ko. This is not the first time that I caught them and it is too obvious that that asshole wants to annoy me.
I took my key and decided to go somewhere when the door opened.

"Hubby, aalis ka?"

"May pupuntahan ako."

I don't have any plan to go somewhere. Ang gusto ko sana ay makasabay siyang kumain kaya pinaluto ko ang paborito ko, pero iyon pa ang naabutan ko.

"Hindi mo ba ako sasabayan sa hapunan? Niluto ko ang request mo kanina na kare-kare."

"Nakalimutan kong may lakad ako."

"Pero marami 'yon, walang kakain noon."

Nakasunod siya sa akin habang naglalakad ako paalis ng bahay.

"Ipakain mo sa kasintahan mo. Halatang pinagod mo, eh."

Fuck! Ang sarap patayin ng putanginang 'yon.

"He left, pinaalis ko na."

"Tawagan mo ulit at gawin niyo ang naudlot. But please not in our room."

"Hubby, are you mad?"

But I did not listen to her and left.

"Hubby?!"

Sumakay na ako saka nag-drive.

I don't know where to go. All I know is I want peace. Gusto kong umalis sa bahay dahil naiinis ako sa nakita ko. Pikon na pikon na ako sa punyetang Hendrick na 'yon at gusto ko na siyang balatan.

I am hurt, nasasaktan ako pero putangina wala akong karapatan. Hindi ako maalala ng asawa ko. Hindi niya maalala kung ano at sino ako sa buhay niya. Higit sa lahat, hindi niya maalala ang pagmamahalan namin.

Suddenly, my phone rang. When I checked, it was Carmona. I answered the call but no one talked. Ilang minuto lang iyon at namatay rin. I called her again and she accepted the call, but again, she did not talk until she ended the call.

Tatawagan ko sana ulit siya when she send a message asking me if I am busy. I answered no and she asked me kung pwede ba kami magkita. When I said yes she said she will wait for me.
Kami na lang ang magkikita, total wala rin naman akong kasama. Mabuti na lang at nandiyan siya.

I opened the window of my car when I arrived at the subdivision gate and give my Id to record my name at saka nila binalik sa akin. Pinapasok ako ng guard kaya dumiretso na ako sa bahay ni tita Laura.

Nang nasa labas na ako ng gate nila ay tinawagan ko si Carmona dahil wala siya sa labas kung saan siya madalas na naka-pwesto. Sinagot nito ang tawag ko pero walang nagsalita kaya napakunot ulit ang noo. She ended the call, and send me a message.

Nakalimutan daw niyang sabihin na wala siya sa mansion. Nandoon daw siya sa Isa beach at gusto niyang mag-unwind. May speed boat siya roon na ang pangalan ay Cardale at iyon ang hanapin ko. I know the place kaya doon na ako dumiretso.

Nagdire-diretso na ako sa paglabas ng village at tumungo sa beach. Dumaan muna ako sa isang convience store para bumili ng alak. Ilang bote lang, pang-alis ng inis. My phone rang and saw Lauren's number appeared but I did not answer her call. Naiinis pa rin ako sa kanya at nasasaktan dahil sa ginawa nila.

When I arrived at the place no one was here. Tahimik talaga ang lugar na ito kahit noon pa pero mas tahimik ngayon. Bagay sa mga gusto ng katahimikan kagaya ko. I saw the speed boat pero hindi ko alam kung may tao o wala. Madilim kasi sa parteng pinaglagyan nito pero naka luminous ang pangalan na nakaukit kaya mabilis makita. I saw a dark shade na parang kumakaway.

Iniwan ko lang ang sasakyan sa kalsada. Bitbit ang alak ay saka ako tumungo sa speed boat. This is a free area, kaya kapag weekend at holiday ay maraming tao. Tahimik lang ngayon dahil gabi na at madilim pa at mukhang may kasiyahan sa hindi kalayuan. Kung hindi ako nagkakamali ay may bahay si Carmona malapit dito, kaya mayroon din siyang speedboat dito.

Nang marating ko ang speedboat ay hindi tao ang nandoon. Tela lang na tinali sa Bangka. I looked around but no one was here. Isa lang din ang Bangka na narito sa daungan ngayon.
I took my phone and called her. Narinig ko ang pagtunog ng cellphone niya na nasa speedboat mismo na nagpataka sa akin. Pinuntahan ko ito at nakita ko agad ang wheelchair niya sa loob.

The phone kept ringing. Sinundan ko ang tunog papunta sa dulo. Tumingin-tingin ako kung nasaan ito nang may mapansin akong parang lumulutang na kulay puti malapit sa pwesto ko. It looks like a human in figure na nakataob.

My heart beats fast when I realised something, because the human figure has no legs. Dahil abot kamay ko lang ito ay inabot ko ang damit nito. Umalog ang bangka na parang may sumakay pero hindi ko pinansin hanggang sa maabot ko ang damit at hinila, at hindi nga ako nagkamali dahil tao nga.

Hinawakan ko ang buhok at saka inangat ang mukha.

"Carmona?" Wala akong inaksayang oras at kinuha ko agad ang katawan niya. Pero saktong pag-ahon ko sa kanya sa tubig ay may humampas sa ulo ko at nawalan ako ng malay.