Dy Siblings 3: Dwayne's Deepest Scar

FIFTEEN

Hindi iyon ang unang beses na nangyari iyon sa amin ni Lauren. Gaya nga ng sabi niya ay tutulungan niya akong maging OK. Hindi pa rin siya nagsasawa o napapagod na kumbinsihin akong balang araw ay magiging OK ako. Talagang ginawa niya ang lahat para sa akin.

We did it many times. Pero gaya ng una namin iyong gawin ay kinokontorl ko ang sarili ko at kapag natapos na siya ay tatakbo ako sa banyo para doon magkalat. Hanggang sa nag-suggest siya na sa banyo na lang namin iyon gawin para hindi ko na kailangan tumakbo, sabihin ko lang kung magba-black out na ako at aalis na siya.

At first, ginawa nga niya. Kapag nakaraos na siya ay iniiwan ako. Pero nang tumagal ay naging loka-loka rin siya at lumuluhod na siya para isubo ako. Nang una niyang gawin iyon ay nawala ako sa sarili at hindi ko alam ang nangyari nang makaraos ako. Nagulat na lang ako nasa baba siya at nagkalat ang katas ko sa mukha niya at ang iba ay nasa bibig niya.

Akala magagalit siya, pero tinawanan lang ako at sinabing masarap naman daw pala lalo na kung galing sa loob niya at may katas pa niya. Lauren was unexpected. Ang mga inakala kong ikakagalit niya at tinatawanan lang niya.

So far ay puro ganoon pa lang ang ginagawa namin. Papasukin ko siya at kapag malapit na ako ay saka niya isusubo. Pero sabi nga niya handa na siyang matikman ang pagiging sadista ko sa kama lalo na at nakapag-adjust na raw siya.

Masaya ako para sa amin. Kahit magkaibigan lang kami ay natutugunan namin ang pangangailangan ng isa't isa nang hindi nasisira ang samahan namin at ang kasal.

I am on my way to Dylan's office. Bitbit ko ang mga papeles na papipirmahan sa kanya. Kailangan ko na rin kasi itong ipasa kay daddy ngayon para matapos na dahil sa susunod na araw na ang kasal ni Dane.

Kumatok ako pero walang sumagot. Imposible naman na wala siya sa loob dahil sabi ng secretary ni daddy ay nandito raw siya. Mas lalong hindi rin siya nakipag-anuhan sa loob dahil wala na siyang secretary dahil kaka-resign lang ni Sazhna matapos ma-inlove sa kanya pagkatapos niyang makuha ang pagkakabae pero hindi niya tinuluyan.

Pang-ilan na ba si Sazhna sa sekrtarya niya? Hindi ko na yata mabilang. Pero sa lahat iyon ang obsessed sa kanya dahil nagwala pa rito at nag-file pa ng kasong rape. Hindi na bago dahil ganoon naman lagi ang nangyayari sa iba rin niyang nakikilala sa labas.

Hindi na ako kumatok at tinulak ko na lang at pinto at ang loko nasa loob lang pala habang nakaupo sa desk niya.

"I knocked many times, but you did not answer." May inis kong sabi.

"Kung hindi ka ba naman tanga alam mong nandito ako sa loob kakatok-katok ka pa. Anong kailangan mo?"

"Dad needs your sign here. Kailangan na kailangan na 'to at wala na tayong oras para asikasuhin dahil sa susunod na araw na ang kasal ni Dane."

"May pirma na ba ni daddy?" Tanong niya nang hindi nakatingin sa akin at panay kalikot ng kung ano man habang nakatingin sa cellphone niya.

"Oo, sa'yo na lang ang kulang para mabalik sa kanya."

Hindi kasi nagbabasa si Dylan, pirma lang siya nang pirma nang kahit anong papeles ng Dy Engineering Firm.

Pero hindi rin siya pumipirma ng walang pirma ni daddy. Katwiran niya ay OK lang naman kung makulong silang dalawa, o kaya ay kamkamin ni daddy ang pera niya kung papipirmahan sa kanya ay paglipat ng asset niya. Problema na raw 'yon ni daddy at hindi kanya kung anong gusto niyang mangyari sa buhay ni Dylan.

Honestly, hindi ko alam kung anong meron kay Dylan at ganoon na lang ka hands down si daddy sa kanya. Lagi niyang sinasabi na hindi mapagkakatiwalaan dahil puro kalokohan lang ang alam, pero sa aming lahat kay Dylan lang siya mas nagtitiwala kaysa kay Dane. It is too obvious in his action.

Naiinis daw siya dahil walang ibang ginawa kundi puro magpasaway pero lagi naman siyang nandiyan. Hindi man harap-harapan pero obvious na obvious na paborito at mas mahal niya si Dylan kaysa sa amin.

He can't control him. He gives him everything he needs. He does everything to fix Dylan's issue. Ilang beses na ba itong nakakasuhan, but dad was always there to fix it. Dad's always behind him. Hindi raw niya kinokonsente pero lagi siyang nasa likod.

"Akin na."

He put the one that he was holding and took the paper from my hand.

"Is that a camera?" tanong ko nang mapansin ang parang maliit na camera. Nakita ko rin sa cellphone niya na nag-appear ang gamit na natutukan ng camera.

"Ay epal," he said, saka kinuha ang ballpen.

"Para saan 'yan?"

"Sa inyo, para makita ko kung paano mo diligan si Lauren. Halatang lagi kang nakakadilig, eh, blooming, oh." Turo niya at saka nag-umpisang pumirma.

"Ulol."

Pero tumawa lang siya nang malakas saka nagpatuloy.

"Kumusta na pala kayo ng asawa mo?" Tanong niya nang matapos at inabot sa akin ang papel.

"OK naman kami ni Lauren. We're friends."

"Friends na nagkakantunan."

"Tanginang bunganga nito amputa."

"Kanton sabi ko, bungol ka lang. Saka, ano ba dapat, fuckbuddy wife? Ano kayo? Nasa nobela?"

"Alam mo hindi ka matino kausap minsan."

"Minsan lang? Dalasan mo na. So ano nga? Mauuwi na ba sa totohanan?"

"Ano sa tingin mo?" I asked seriously.

"Sa tingin ko—hindi ka pa nakapag-move on."

"Gotta go."

Tumalikod na ako dahil ayoko na siyang kausap.

"Dale." Tumigil ako pero hindi humarap sa kanya. "Ang kaligahayan ay nasa kasalukuyan at wala sa nakaraan. Ang nakaraan dapat kinakalimutan."

I smirked saka umikot at hinarap siya. "Coming from you?"

"Yes, coming from me na umaasa dahil alam kong may inaasahan pa."

"Fuck, bakit hindi mo 'yan sabihin sa sarili mo na hanggang ngayon ay umaasa pa rin sa wala."

"Paanong wala? She was still here. Magkaiba ang UMAASA sa 'umaasa sa wala' dahil ang umaasa alam niyang may inaasahan siya. Ang umaasa sa wala ay alam niyang wala ng pag-asa pero umaasa pa rin siya."

"Parang ikaw, 'di ba?"

But he motioned his finger as no.

"May dahilan ang pag-asa ko. At alam kong may patutungahan. Hindi ako nag-move on dahil alam kong may babalik at maghihintay ako na sa kanya mismo manggaling na wala na. Hangga't hindi ko 'yon naririnig sa bibig niya ay patuloy akong aasa sa kanya. Eh, ikaw? Ayaw mong mag-move on samantalang wala naman na talaga at nandiyan si Lauren na mukhang handa kang tulungan."

"Bakit hindi na lang kayo kung gusto mo?"

"Bakit ibibigay mo ba?"

"Gusto mo ba?"

"Oo, kung magpapaubaya ka. Kukunin ko sa'yo."

"Huwag ka na umasa, isa lang ang mahal noon—si Hendrick."

"Hindi ka sure. Sa mga tingin sa'yo ng asawa mo, at sa mga pinaparamdam mo sa kanya—gago ang babaeng hindi mahuhulog sa'yo."

"Wala ka sa loob ng relasyon namin, kaya hindi mo alam kung anong usapan meron kami."

"Sabi mo, eh."

"Tapos ka na?" tanong ko.

"Oo, sa ngayon, but as always—I'm watching you, brother."

"OK, sabi mo, eh."

Then I left him.

There's no use of arguing with Dylan. Dahil hindi ka mananalo sa kanya. The best way to defeat him is to say yes or to agree on whatever he was saying, para kapag nagkamali siya ay may pagtatawanan ka. But so far, sad to say, hindi pa siya nabibigong ipamukha sa'yong ikaw ang may mali at hindi siya.

Pero alam ko darating ang araw at mapapatunayan ko. Dahil hindi magiging kami ni Lauren.