Unicode
<ခရီးတစ်ခုကို အစပျိုးမိခဲ့ပြီ>
ကားလေးဟာ တရွေ့ရွေ့မောင်းနှင်နေတယ်။
ရှောင်းကျန့်ဟာ ကားပြတင်းပေါက်ကိုအနည်းငယ်မှီလို့ အပြင်ကမြင်ကွင်းတွေကို
လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
တကယ်တော့ သူဒီပတ်ဝန်းကျင်ကို ခုမှရောက်ဖူးတာမို့လို့ စူးစမ်းနေမိတာပင်။အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် လော့ရန်မြို့ဟာ
အတော်ကိုလှပတဲ့ မြို့တစ်မြို့ဖြစ်တယ်။
သူဒီကိုလာရမယ်လို့ ပထမဆုံးသိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူတွေးထားခဲ့တယ်။
လော့ရန်မြို့ရဲ့အလှတွေကို သူ့ကင်မရာထဲမှာ
ဆန့်နိုင်သလောက်ထည့်ယူသွားမယ် လို့။"လူလေး အေးရင်တံခါးပိတ်လိုက်ရမလား"
ကားရှေ့ခန်းက တက္ကစီဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီးကရှောင်းကျန့်ကို လှမ်းပြောလာတယ်။
သူ့စိတ်ထဲ အေးနေတဲ့ဒီအချိန်ကြီးမှာ ကားမှန်ကိုဖွင့်လို့ လေညှင်းခံနေတဲ့ လူငယ်လေးကို
ထူးဆန်းနေပုံရတယ်။"ရပါတယ် ဦးလေး
ကျွန့တော်ဖွင့်ထားချင်လို့"ရှောင်းကျန့်ဟာ တက္ကစီဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီးကိုပြန်ဖြေလိုက်ပြီး အပြင်ကမြင်ကွင်းတွေကိုပဲပြန်အာရုံစိုက်လိုက်မိတယ်။
..............................................................
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်ခန့်က -
"ငါလော့ရန်ကိုသွားမလို့"
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် သူ့ရှေ့က စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ကော်ဖီကိုတငုံယူသောက်လိုက်ပြီး ရှေ့က ဖုန်းငုံ့သုံးနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
သူ့စကားကြားကြားချင်းမှာပဲ ကျန်းရှန်းက
ခေါင်းထောင်လာပြီး သူ့ကိုမေးတော့တယ်။"ဘာ!!
လော့ရန် နင်ကဘာသွားလုပ်မှာလဲ"သူ့စကားကြားတာနဲ့ အသည်းအသန်မေးခွန်းထုတ်လာသော သူငယ်ချင်းမကို
ရှောင်းကျန့် ပြုံးရုံသာပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။"ကိစ္စရှိလို့ပေါ့ဟာ"
ရှောင်းကျန့်က ပြန်ဖြေပြီးသူ့ခုနကချထားတဲ့
ကော်ဖီခွက်ကို တငုံထပ်ယူသောက်လိုက်ပြန်တယ်။
![](https://img.wattpad.com/cover/332346180-288-k611757.jpg)
YOU ARE READING
Take me home (Completed)
Fanfictionအထီးကျန်နေတဲ့ ဝိညာဉ်ဟာ ခမ်းနားတဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာ နှစ် ၆၀ကြာရှင်သန်နေခဲ့တယ် တစ်စုံတစ်ဦးကိုစောင့်မျှော်ရင်းပေါ့....