Unicode
"ဒါဆိုနင်တို့ကပြန်လာဖို့ကြာဦးမှာလား"
တစ်ဖက်ဖုန်းထဲက ကျင်းရှန်းရဲ့အသံက
ဝမ်းနည်းသံနဲ့အတူ စိတ်ပျက်တာတွေပါရောနှောနေတယ်။
ကျင်းရှန်းရဲ့အမေးကို ရိပေါ်ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"အင်းကြာမယ်ထင်တယ်
နင်ကပဲ ငါ့အိမ်ကိုကူပြောပေးပါဦး ~နော်"
"ခွေးကောင် ခုလိုခိုင်းစားဖို့ကျရင်တော့
လေသံကချိုနေတာပဲနော်"
ရိပေါ် မသက်မသာပြုံးပြလိုက်မိတယ်။
တစ်ဖက်က ကျင်းရှန်းကသူ့ကို စခရင်ပေါ်ကနေမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးရင်း...
"ဒါနဲ့ ရှောင်းကျန့်ရော"
" သူရေချိုးနေတယ်"
ရိပေါ်လဲလက်နဲ့ ဖုန်းကိုထိန်းကိုင်ရင်း
ကျင်းရှန်းကို အိမ်အနှံလှည့်ပြလိုက်တယ်။
"တွေ့လား ဒါငါတို့နေတဲ့ ရှေးဟောင်းအိမ်ကြီး"
ကျင်းရှန်းကတော့ ဖုန်းထဲကအိမ်ကြီးကို
ကြည့်ပြီးအံ့သြနေသလို ခြောက်ခြားနေတဲ့ပုံလဲပေါ်တယ်။
"ဟဲ့ အိမ်ကအကြီးကြီးပဲနော်
နင်တို့နှစ်ယောက်ထဲနေတာလား"
"အင်း"
"နင်တို့မကြောက်ဘူးလား
ဒါနဲ့ သရဲရောမခြောက်ဘူးလား"
ရိပေါ် ထိုမေးခွန်းကိုဖြေဖို့ သူတို့နေခဲ့တဲ့ရက်တွေက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စဥ်းစားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လေသံတိုးတိုးနဲ့
"တကယ်တော့လေ..ညဘက်အသံတွေကြားရတာရယ် ဘာရယ်ကလွဲပြီး အဆင်ပြေပါတယ်"
တစ်ဖက်က ကျင်းရှန်းကတော့ ကြက်သီးထသလိုတုန်ခါပြလာသည်။ရိပေါ်လဲ ခပ်ရှုံ့ရှုံ့သာ ရယ်ပြလိုက်မိတော့သည်။
"ဟဲ့ ကျင်းရှန်း နင်မြင်ရင်လိပ်ပြာလွင့်သွားမဲ့ဟာတစ်ခုရှိတယ် ကြည့်မလား"
"ဘာကြီးလဲ"
"နင်ကြည့်ချင်လား"
"ဘာကြီးလဲဆို သရဲလား"
ရိပေါ်ပြန်မဖြေဘဲ မျက်ခုံးသာပင့်ပြလိုက်တယ်။
"ကြည့်မယ် ပြပြ"
YOU ARE READING
Take me home (Completed)
Fanfictionအထီးကျန်နေတဲ့ ဝိညာဉ်ဟာ ခမ်းနားတဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာ နှစ် ၆၀ကြာရှင်သန်နေခဲ့တယ် တစ်စုံတစ်ဦးကိုစောင့်မျှော်ရင်းပေါ့....
