Unicode
နားထဲမှာဆူညံနေတဲ့အသံတွေလို ကြားနေရတဲ့အတွက် ရှောင်းကျန့်အိပ်နေရာမှ ရုတ်တရက်နိုးလာခဲ့ရသည်။မျက်လုံးကိုမနည်း အားတင်းဖွင့်ရင်း နားထဲဝင်လာတဲ့ဆူညံသံတွေကို အာရုံစိုက်လိုက်မိတယ်။
ဘာကိုမှသေချာမတွေးနိုင်သေးဘဲ
ဘေးနားကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တော့
အေးစက်လို့နေတယ်။
ရိပေါ်ရော။
သူမျက်လုံးကို အတင်းဖွင့်ကာ အိပ်ရာပေါ်ထထိုင်လိုက်တယ်။
"လွှတ် မလုပ်နဲ့"
"ခင်များးး"
"ငါ့ကိုလွှတ်!!"
တဖြေးဖြေးနဲ့ပိုမိုဆူညံလာတဲ့အသံတွေက
အောက်ထပ်ကနေ ထွက်ပေါ်လာနေတယ်။
အသံက ရိပေါ်ရဲ့အသံပဲ။
ရှောင်းကျန့်အိပ်ရာပေါ်က အပြေးအလွှားဆင်းကာ အောက်ထပ်ကိုအမြန်ပြေးဆင်းလာလိုက်တယ်။
သူလှေကားအောက်ရောက်ရောက်ချင်းမှာပဲ
"ဟာ!"
ထိပ်ပြာတဲ့အော်သံနဲ့အတူ သူ့လက်တွေကလဲ
သူ့ခေါင်းနောက် သူအုပ်ကိုင်မိလျက်သား။
သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းက ရှောင်းကျန့်ကို အလွန်ထိတ်လန့်စေပြီး ဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်သွားစေတယ်။
မီးလောင်နေတယ်။
တိုနီရဲ့အဖိုး ကျိုးချန် ပေးလိုက်တဲ့စာအုပ်အညိုရောင်လေးဟာ လှေကားခြေရင်းရှေ့
တည့်တည့်မှာပဲ မီးလောင်ကျွမ်းလို့နေတယ်။
ဘေးနားမှာလဲ ရိပေါ်ကို အသက်ကြီးကြီး မိန်းမကြီးတစ်ယောက်က အတင်းဖက်တွယ်ထားတယ်။
ရိပေါ်ကတော့ အော်ဟစ်ရုန်းလို့ပေါ့။
အသက်ကြီးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် ရိပေါ်ကအကြမ်းပတမ်းမလုပ်ပုံပေါ်တယ်။
"ကျန့် ကိုယ့်ကိုကူပါဦး"
"ဟင် အေးအေး"
ရှောင်းကျန့် စာအုပ်ညိုလေးလောင်ကျွမ်းနေတာကိုကြည့်နေမိရာမှ ရိပေါ်ခေါ်သံကြောင့် အသိပြန်ကပ်ကာ ရိပေါ်ကိုဖက်ထားတဲ့ ထိုမိန်းမကြီးကိုအတင်းဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
"လွှတ်စမ်း ငါ့ကိုလွှတ်"
"သခင်ကြီးပြန်လာပြီ"
YOU ARE READING
Take me home (Completed)
Fanfictionအထီးကျန်နေတဲ့ ဝိညာဉ်ဟာ ခမ်းနားတဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာ နှစ် ၆၀ကြာရှင်သန်နေခဲ့တယ် တစ်စုံတစ်ဦးကိုစောင့်မျှော်ရင်းပေါ့....
