Liefde, haat & jaloezie ❤

~40~

Dokter: Ze moet het nog verwerken, dit is een harde klap voor haar. Nawfel: Maar het komt toch goed met haar? Dokter: Jawel, het gaat goed komen met haar, maar ik zou beter een therapeut bij halen... Als u en haar moeder dat goed vinden? Nawfel: Als dat goed voor der is dan wel. Maar ik overleg eerst met de moeder. Kan ik bij haar naar binnen? Dokter: Nadat de therapeut er is geweest, kan je binnen. Nawfel: Okay...

Ik ging buiten staan en deed mijn telefoon aan, ik belde de moeder van Leila op en vertelde haar het goede nieuws... Leila is wakker geworden :).

Ze schreeuwde van geluk. Ik zou haar onmiddellijk komen halen. Mijn band met de moeder was zo goed, ik kon alles kwijt bij der. Ze zag me iedere dag bij haar dochter, Leila...

Mijn liefde voor haar was oprecht, en ik was zeker serieus met der.

Ik stapte mijn auto in en reed weg. Ik wachtte op het rode licht, ik zag een meid oversteken die sterk op Ghizlane leek.

Ze keek naar me op, en herkende me onmiddellijk. Ze zwaaide naar me, maar ik deed alsof ik haar niet zag.

Het werd groen en ik reed verder... de pot op meid.

Toen Leila in het ziekenhuis zat heeft ze overal foto's geplaatst van haar in Antwerpen. Klasfoto, op iedere muur van de school.

Ik ging haar echt in elkaar slaan, meisje of jongen, het kon me niet schelen, maar liet het gewoon zo.

Ik verliet de school en kwam niet meer terug. Naar wat ik hoorde vond iedereen het een zielige actie van haar. De meeste mochten haar niet meer..

Ghelti Fatima (moeder van Leila) wachtte al aan de deur.

Meskiena ze was enorm gelukkig. Ze had zo'n zware tijd en stortte zich alleen in het werk.

Ze stapte in en omhelsde me meteen..

Ghelti Fatima: Hamdoulilah ze is beter geworden, mijn dochter is sterk, wist wel dat ze ons niet ging verlaten. Nawfel: Inderdaad, zeker is ze een sterke meid.

We reden naar het ziekenhuis en liepen naar haar kamer...

Ik herinnerde me dat de dokter zei dat we niet naar binnen mochten tot de therapeut is geweest.

Ik liep naar de dokter zijn kantoor en vroeg hoe het zat. Hij zei dat hij er al mee heeft gesproken en haar op een rustige manier heeft verteld dat ze al twee maanden in coma zit. Dus konden we naar binnen. Ik was zenuwachtig....

Het was alsof ik een eerste date had met haar. We klopten aan haar deur en gingen naar binnen..

Zodra Leila haar moeder zag klaarde haar gezichtje op.

Leila: Mamaaa!! Mama: Mijn dochter!

Ze omhelsden elkaar en begonnen te huilen.

Mama: Hamdoulilah je bent terug bij me, Shokran jarebie.

Ik zag dat ze wat tijd alleen nodig hadden, dus verliet ik de kamer en ging naar het cafeetje .

Leila:

Ik kreeg een kalmeringspillen.

Abdel was bij me weg, Warda ook....

Ik zag de schrik in Nawfel's gezicht. Hij werd de kamer uit geduwd, verpleegsters en dokters begonnen met te onderzoeken.

Ik werd rustiger en na een paar minuten kwam er nog een dokter binnen.

Ze stelde zich voor als de therapeut. Ze vertelde me dat ik nog een heel leven voor me had. Die mensen die dood zijn leven verder in je hart. Ook zei ze me dat ik er al twee maanden zat..., 2 maanden, jarebie. Ik schrok er eff van.