Liefde, haat & jaloezie ❤

~2~

Ik en mijn moeder zaten in de auto en kwamen aan in de wijk waar we zouden gaan wonen. Allemaal rijhuizen die sterk op elkaar leken, "pfff" dacht ik, volgende week steek ik mijn sleutel in een ander zijn deur als ik terug kom van school. Die gedachte deed me lachen.

Ik had weer gewoon een wijde trui aan en een wijde broek met witte bolletjes. Mijn haren zaten rommelig in een vlecht. Ik stapte uit en verkende mijn omgeving waar ik in ging wonen. Ik zag dat er veel marokkanen woonden. In het midden had je een plein. Ik zag daar een groep marokaanse jongens lachen en gek doen onder elkaar.

Een mooie, jongen met opscheertje nam mn aandacht. Hmm wat is hij mooi, maar ik liet snel die gedachte gaan en er maakte zich plaats voor die afschuwelijk herinnering: de dag dat de mooiste jongen van school me belachelijk maakte voor heel de kantine. Ik voelde me zo rood worden die dag, zo beschaamd. Weer ging het over mijn kledingstyle. Hij noemde mij het lelijkste varken ooit.

Mijn moeder haalde me uit mn gedachten door haar geroep mama: Eywa leila, help me dan tog... Ze nam onze koffers uit de auto, wij maar verslepen naar binnen. Pfff zo zwaar. De jongens die op het plein stonden keken nu naar ons... Er kwam één jongen naar ons toe...

Jongen: Moet ik jullie helpen? Mama: waga a weldie graag. maar let wel op er zitten breekbare spullen in. :) Jongen: waga a galtie. Maak je geen zorgen. Eyyyy jongens kom helpen man!! Ik zag dat de kale jongen er niet meer stond... Hijwas al eerder vertrokken.

Alle jongens kwamen aangelopen en stelden zich voor, Mo, Hicham, Abdel en Redouan. Aangenaam zei ik. Mijn naam is Leila... Aangenaam zeiden de jongens in koor. En we gingen aan het werk. Ik vernam van elk dat ze buren waren. ik wou dolgraag vragen waar die andere jongen vandaan kwam. Maar ik hield mijn mond en werkte gewoon door.