Liefde, haat & jaloezie ❤

~42~

We gingen binnen en inderdaad het huis was leeg.

Ik herkende onze situatie toen we net in Gent kwamen wonen in dit huis.

Een paar banken en een tafel. Het was wat rommelig, maar dat kon me niet schelen.

Ik ben niet dat type die iemand gaat beoordelen naar netheid. Ik zag dat ze zich wat schaamde.

Rabia: Sorry voor de rommel maar blijkbaar heeft niemand opgeruimd. Leila: ewa safie, ik begrijp het, geen probleem.

Ik stond op en ging wat opruimen, maar Rabia vond dat niet leuk. Rabia: Neej meid, ewa safie ik heb je niet gebracht om op te ruimen. Leila: Rabia ik doe het uit mezelf, en erbij het gaat sneller met twee dan alleen.

Ik vroeg haar een dweil en emmer met water te brengen, ze deed het met tegenzin.

We ruimden alle twee het huisje op terwijl we zaten te praten over het gebeuren met Ghizlane. Ik had de gouden beker gewonnen, hahaha. Maar het schijnt dat niemand dacht van mij dat ik zo agressief kon zijn, en jaa dat ben ik ook niet. Ik ben geen agressief mens, het is die znoen in mij die ervoor gaan zorgen dat ik zo ga worden.

We lachten Ghizlane de hele tijd uit tot we een mooi zware stem "Salam 3aleikoom" hoorden zeggen.

Ik stond stil en draaide me om. Ik keek in mooie groene ogen met lange wimpers, een knappe jongen met zwarte krullen, mooi getint...

Shit dit moet een model zijn, dacht ik. Ik besefte dat ik hem te lang aan keek dus keek ik snel weg.

Rabia: Ahlan bro, Leila dit is mijn broer Amien. Amien: Aangenaam Leila zei hij met een vriendelijke glimlach. Leila: Aangenaam... Ik wist verder niks te zeggen.

Amien: Rabia heb je iets lekkers te eten gemaakt voor je lieve broer. Rabia: Nou ik heb hele tijd zitten opruimen, dus spijt me jongen maar je zal zelf moeten koken. Amien: Okay is goed deze onthou ik. Rabia: Sorry amiennnn Amien: Neenee is okay, blijft je vriendin ook eten? Rabia: Blijf je Leila. Leila:Neej wollah moet er zo vandoor, mijn moeder komt zo terug van werk en dan heb ik niks gemaakt om te eten. Rabia: Ewa zeg dat ze hierheen komt dan? Leila: Neej wollah ze is altijd moe als ze binnen komt. Rabia: Okay waga ik begrijp het...

Amien ze blijft niet... riep ze naar de keuken.Amien: Okay dan.

Ik deed mijn jas weer aan om terug te gaan naar huis. Ik nam afscheid van Rabia en liep nog ff naar de keuken om afscheid te nemen van Amien.

Leila: Moheem Amien tot andere keer, ik moet gaan. Amien: Okay is goed meid, leuk kennis gemaakt te hebben...

Leila: Insgelijks, beslama. Amien: Doeiii.

Ik ging lopent naar huis het was niet zo ver. Ik wou net de straat oversteken toen een golf vier voor me stopte...

Ik herkende meteen Nawfel's auto.

Hij stapte woedend uit en nam me bij me arm...

Nawfel: Wat denk jij wel niet?

Leila: Auwww Nawfel laat me los, wat is er met jou? Nawfel: Ow dus dat doet al pijn, en wat je Ghizlane aangedaan hebt? Wat doet dat dan? Leila: Wat? Dus jij komt het hier opnemen voor haar? Nawfel: Jij bent echt ziek in je hoofd weet je dat? Stap nu in ik breng je thuis. Leila: Laat me met rust, hoor je me. Blijf uit mijn buurt. Ik wil je nooit meer kennen.

De tranen liepen over mijn gezicht, hij heeft gewoon haar kant gekozen. Ik draaide me om en liep weg, maar hij liet het niet daar bij...

Nawfel:

Ik ging naar huis denken over mij en Leila, over mijn toekomst, en van alles.

Ik hou van haar... maar ze doet raar de laatste tijd. Ze denkt dat iedereen haar vijand is.