SAUDADE (mabel)

Bölüm •26•

Hissederek okumalar.. ✨

✨✨

Masanın üzerinde titreyen telefonumu fark edince dudaklarım kıvrıldı yine.. Sözde ders çalışmak için oturmuştum ama bir türlü odaklanamıyordum.. Ateş ders çalışmaya başladığım yirmi üçüncü dakika da aramıştı önce.. Ayrılalı iki saati geçmemişti belki ama o özledim demişti.. Sadece sesimi duyup kapatmıştı.. Ama ben bir türlü tekrarını yaptığım farmakoloji dersine odaklanamamıştım.. Aklımda sürekli o dolanırken imkansız gibi bir şeydi zaten bu durum.. Kendimi yan etkilere gülümserken buluyordum sürekli..

Sonra tam yoğunlaşmışken elli yedinci dakikada görüntülü aramıştı.. Bunu bekliyormuş gibi kalemi fırlatıp telefonu almıştım bende elime.. Açtığımda üzerinde üstten iki düğmesi açılmış siyah gömleğiyle, dağılmış saçlarıyla karşımdaydı.. Beni görür görmez gülümsedi hemen.. Onun bu halleri benide gülümsetti.. Sesini duymak yetmiyor, görmem lazımdı bahanesine sığınmıştı.. Ders çalıştığımı gördüğünde ise böldüğü için üzülmüştü ama bence bu üzüntüsü keki yapmadığımı düşündüğü içindi.. Konuşurken hep 'Bu gün bir şey mi yapacaktın sanki sen?' gibi cümleler kurup durmuştu..

Bu haline kıyamasamda söylememiştim yaptığımı.. O da sonra ders çalışayım diye aramamıştı bir daha ama yarım saatte bir mesaj atıyor, sen dersini bölüp cevap yazma ben kendimi durduramıyorum diyordu.. Yine o mesaj attı sanıp telefonumu elime aldım.. Bu kez yanılmıştım.. Annem mesaj atmıştı.. Ders çalışma işinin bu gün olmayacağını kabullenip kitabın kapağını kapatırken annemi görüntülü aradım direkt.. İkinci çalışta açıldı telefon.. "Annem..." dedi gülen bir yüzle.. "İyi misin güzel kızım?" Mesajda da nasıl olduğumu sormuştu zaten.. Akıllarının bende olduğunu biliyordum..

Babam gitmek bile istememişti en başında.. Çok zor ikna etmiştim çünkü gerçekten ikisinin de ihtiyacı vardı bu tatile.. Zaten her sene olan bir şeydi bu ama Alina'nın olmaması ve benim son zamanlardaki halim yüzünden tereddütte kalmışlardı.. Orda da devreye kızlar ve ablalar girmişti.. Benimde iyi olduğuma inanınca gitmişlerdi.. "İyiyim annecim.." dedim gülerken.. Gerçekten iyiydim.. "Siz nasılsınız? Ne yapıyorsunuz? Herkes iyi mi?" Ben gülünce annemde güldü hemen.. Özlemiştim çok onları..

"Hepimiz çok iyiyiz annem.." Teni yanıktı.. Belli ki tatil güzel geçiyordu onlar için.. "Sofra kuracağız bizde birazdan sahile.." Gülüşüm büyüdü.. Öyle özlemiştim ki yazlıkta geçen sahil akşamlarını..
"Ohh! 70'lik mi? 100'lük mü?" dedim gülüşüm büyürken.. Annem benden daha çok güldü..
"İki 70'lik.." dedi bilemedin der gibi..
"Tüh!! Anlaşılan Çınar bey mangal başında.." Mesleğinden ötürü genelde kadınlara bırakmazdı babam sofrayı.. Sık sık da ızgara da balık yapar, yanına da mutlaka rakı alınırdı..

"Aynen öyle.." dedi annemde.. "Bırak şimdi bizi! Sen ne yapıyorsun asıl?" Gülüşüm derinleşti..
"İyiyim anne ben.. Ders çalıştım biraz.. Uzun zamandır bakmıyordum hiç.. Tekrar falan yaptım.." Yapmaya çalıştım anne yemin ederim.. İnan bana elimden geleni yaptım ama olmadı...
"Gülüşünden belli iyi olduğun kuzum.. Yüzünden, gözlerinin ışıltısından belli.." O öyle söyleyince yine kendime bakmaya çalıştım ufak ekrandan.. Belli oluyor muydu sahiden o kadar? "Alina ile de konuştuk bu gün.. Balayı bitiyor diye üzüldüm demiyorda sizi özledim diyordu yalancı.."

Kahkaha attım hiç beklemeden.. "Bizde mesajlaştık.. Kocam da kocam modu açıktı yine.. Uzatmadım o yüzden.." Annemde güldü..
"Uzun süre kapanmayacak her halde o modu.. Görmemişin kocası olmuş... Tövbe tövbe!" Bu kez kahkaham çok daha yüksekti.. Annemle yapmayı sevdiğim şeylerde başı Alina'nın dedikodusu çekiyordu.. O kadar eğleniyordum ki..
"Geliyorlarmış yarından sonra.." dedim edindiğim bilgiyi hızlıca aktararak.. Başını salladı o da..
"Bizde iki güne geleceğiz.. Evimi özledim.."