SAUDADE (mabel)

Bölüm •3•

Hissederek okumalar..✨

✨✨

"Ålå, ne oldu sana.. ne oldu da kirpiklerin ıslanıyor durup dururken.." Gözlerim o kadar dolmuştu ki... ağlamamak için kendimi o kadar sıkıyordum ki.. Hamile bir kadına bunu yapmaya hakkım yoktu...
"Abla.. lütfen.. lütfen sus... Hamilesin sen.. otur hadi ben de sana içecek bir şeyler getireyim.." Onun da gözleri dolu dolu olmuştu.. "Ablammm.. otur hadi yanıma.."

"Abla bak ben, ben iyi değilim.. Sen, sana da.. Yani sen hamilesin üzülürsün.." Hamileydi.. üzülmemesi gerekiyordu.. "Ben üzülmeyeyim diye anlatmak istemiyorsun ama sen paramparça olmuşsun be güzelim.." Paramparça olmuştum..
Bahçede ki oturma grubuna geçmiştik..

"Böyle dedğildin.. Kırıktın belki, kırılmıştın ama böyle değildin be kızım.." Ben böyle değildim.. mahalleyi kahkamla inleten deli kızdım..
Şimdi acıdan delirdiğimi hissediyordum..
Dün geceden beri bütün mahallede hıçkırıklarım yankılanıyordu sanki..

"Abla b-ben taşı sulayıp çiçek açmasını beklemişim.." Kesi kesik aldığım nefeslerim.. Boğuk çıkan sesim.. Sarsılan omuzlarım.. Daha ne kadar kanayabilirdi bu yara, ne kadar acıyabilirdi..
"Milim milim işlediğim sevgimin hiç oluşunu izledim.. gözlerim katlanır da, kalbim.. nasıl..." Titreyen elimin biri göğsümde biri boynumdaydı..
"Sen çok güzel sevdin.. O... doğru sevgiyle sevilmiş yanlış insandı sadece.. kendinle kavga etme.. sevmek suç değil, yanlış kişiyi sevmekte öyle.."

"Abla ben acıdan kıvranırken o bana aşık olduğu kadını anlattı.. Benim artık hem sevdam bitti, hem kavgam..." Dört yıl önce bana değerken titreyen sesinin dün gece o kızı anlatırken nasıl titrediği geldi aklıma.. sesi tekrar yankılandı...
Ben başka bir kadına aşık oldum..

"Ålå'm.. biliyorum herkes geçecek diyo sana.. geçecekte.. Ama kırık kalbin tamiri yoktur derdi ananem... Kanar, kanar, kanar..kanar... Ta ki o acısını unutana kadar..." Şimdi çok kanıyordu.. hiç geçmeyecek kadar çok.. "Çok acıtıyor bu yara.."
Dün yâr olan bu gün yara idi.. Yağmur abla göğsümde ki elimi avcunun içine almıştı..
"Hüzün yüreğin kavrulmasıdır, kavrulan yüreği Allah sever.. bu nedenle hüzün duadır.. Senin yaran duan.. Böyle düşün.."

"Abla bana bildiğim bütün duaları unutturdu o.."
Kendimi unutturmuştu.. "Sen çok güçlüsün kuzum.. yeniden öğrenirsin... Bu fırtına yıkmaz seni.." Bu fırtına beni ezmişti.. "İçim de fırtınalar koparken bile rüzgâr esmiyo abla.. Fırtınamda bile yeri yokmuş onun aslında, çok sonra fark ettim.."

Yağmur abla sıkı sıkı sarılmıştı bana.. aramızda ikizler vardı sadece... kollarını sıkıca dolamıştı boynuma.. O da ablamlar, kızlar, annemler gibi beklemişti benimle birlikte.. Aynı yerde büyümüştük hepimiz.. Şimdi biz kızlarla nasılsak aynı grubun abla olanlarıydılar.. Ben ona anlatmamıştım ama o bakışlarımdan anladığını söylemişti.. Beni yandığım ateşe hayran hayran bakarken görmüştü.. Üzülüyorsun sen ona bakarken, seven sevdiğini üzmez demişti... Ben ona bakarken üzülmeyi bile seviyorum demiştim... Ne safmışım.. Ne haklıymış..

"Ablam.. ben seni bildim bileli sen onu seviyosun bekliyorsun.." Gözündeki yaşları sildi, derin bir kaç nefes aldı.. Dudakları hüzünle yana kaydı..
Gözleri uzaktaydı.. "Hani biz bir kere ablanla dershaneden geliyorduk, kışın ortasıydı.. Sen de oturmuş merdivende ağlayarak yola bakıyordun... Koştuk hemen yanına ablan neden ağlıyorsun diye sordu sana.." Boşluktaki gözleri bana çevrildi...

"Rüzgar hâlâ gelmedi, çikolatamı da getirmedi... Abla gidip bakalım mı sizinle belki bişey olmuştur diye yalvarmıştın nerdeyse.. O gün tatildi... Rüzgâr arkadaşlarıyla dışarıdaydı. Ama sen kışın ortasında saatlerce beklemiştin onu..." Nefesimi kesti anlattıkları.. Bu sadece bi tanesiydi, binlercesi vardı böyle.. "Zatürenin eşiğinden dönmüştüm.. Bir hafta hastanede yatmıştım bir kere gelmemişti.. Ateş abi her okul çıkışında yanıma gelip onun dersi var o gelemedi ama sana çikolata gönderdi diyip çikolata getirmişti bana.." Yağmur ablanın gözleri acıyla kısıldı..