SAUDADE (mabel)

Bölüm •6•

Hissederek okumalar..✨

✨✨

Oturduğum merdiven, sırtımı yasladığım kapı, gözümü diktiğim sokak, sokağın başın da ki araba..
Ateş abinin arabası.. Yirmi altı gün.. Her gece o orda, ben bu merdivenlerde.. O beni bekliyor, ben neyi beklediğimi bile bilmiyorum.. Bekliyor muyum onu da bilmiyorum aslında..

Hani şey derler ya kelebeğe bekle demişsin de beklerken ölmüş gibi.. Ben o gece ölmüşüm gibi..

Ayağa kalktığım da dönen başım, zayıflayan çökmüş vücudum halimin iyi olmadığının en büyük kanıtıydı belki de.. Ama bu halde olan tek kişi ben değildim.. Ateş abi de benim gibiydi.. Gözleri sürekli kırmızı, göz altları mordu.. Kocaman vücudu artık o kadar da kocaman değildi sanki.. Melek teyzenin yüzüne bakamamamın bir nedeni de buydu.. Oğlu, benim yüzümden bu haldeydi..

Sokağın başında ki arabasına yaklaştığım da dizlerim titriyordu.. Ne diyeceğimi bilmiyordum.. Neden yanına gittiğimi de.. Sadece daha fazla benimle birlikte perişan olsun istemiyordum.. Arabanın camları filmli olduğu için onu göremiyordum.. Beni görmesine rağmen neden inmiyordu.!? Cama iyice yaklaşıp içeriyi görmeye çalıştım, uyuyordu.. Ellerini göğsünde bağlamış, boynu yana kaymış bir şekil de uyuyordu.. Uyandırırsam bir daha asla uyumazdı, ama uyandırmazsam da bu şekilde her yeri tutulurdu..

Kafasını omzuma yaslarsa daha rahat uyurdu.. Saçmalama Âlâ..!

Eğer böyle bir şey yaparsam yanlış anlayabilirdi..
Ama evden üzerine bir şey alıp örtebilirdim..
En azından üşümezdi.. Evin kapısını oldukça sessiz bir şekilde açarak içeri girmiş, odamdan aldığım battaniyeyi kolumun altına koymuştum.. Evden çıkarken Nana' yı gördüm.. Önce elimde ki battaniyeye baktı, sonra bana.. Hafifçe tebessüm etsede gözleri iyi olup olmadığımı anlamaya çalışır gibi yüzümde geziniyordu.. Onun için aldığımı anlamıştı.. Ona iyi olduğuma dair minik bir gülümseme gönderip çıkmıştım evden..

Tekrar yanına geldiğim de hâlâ uyuyordu..
Arabanın kapısını yavaşça açtığım da kilitli olmadığı için şükür etsem de, ben değil başka birinin açma ihtimaline karşı ürkmüştüm.. Elimde ki battaniyeyi üzerine örttüğüm de biraz kıpırdansa da uyanmamıştı.. Karalarım çökmüş yüzün de durakladı.. Sakalları uzamış, göz altları içine çökmüştü.. Bir erkeğe göre oldukça biçimli ve güzel olan renkli dudakları düz bir çizgi halindeydi, kaşları uyurken bile çatıktı.. Rahat bir uyku da olmadığı belliydi..

Tekrardan kıpırdamaya başladığın da uyandığını düşünüp geri çekilsem de, mırıldanmalarıyla sayıkladığını anlamıştım.. Ateş abi adımı sayıklıyordu.. Aldığım nefes ciğerlerime gitmiyordu sanki.. Size yemin ederim içim de bir yer öyle derinden sızladı ki.. Onun da acısını hissettim sanki.. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarıma döküldüğünde, o hâlâ adımı sayıklıyordu..

Daha fazla dayanamayıp kapıyı kapattım.. Evet canının yandığını görebiliyordum.. Ama bu kadarı.. Ben Ateş abiye bu kadar zarar verdiğimi bilmiyordum.. Arkamı döndüğüm de evinin önün de duran Melek teyze ödümü koparmıştı.. Karanlık sokaktaki bedeni birden görünce ürkütmüştü beni.. İkimiz de olduğumuz yerde duruyorduk.. Ne o adım atıyordu, ne de ben..

"Âlâ'm.!?" İlk adımı o atmıştı.. Ben de ona doğru ilerlemeye başlamıştım.. "Melek teyze.?!"
Yaklaştıkça elinde ki battaniyeyi de fark etmiştim.. O da oğluna götürecekti.. İşte bu yüzden kaçıyordum ondan.. Belki ben geceleri uyumuyordum, ama benimle birlikte Ateş abi de uyumuyordu.. Melek teyze, oğlu arabada sabahladığı için her gece ona bakmak için çıkıyordu evden.. Çünkü oğlu gibi o da sabahlıyordu..