SAUDADE (mabel)

Bölüm •10•

Hissederek okumalar..✨

✨✨

Babamında gideceğimi düşündüğü için evde olduğunu görünce tek seferde anlatacağım için rahatlamıştım.. Dün gece Uraz hocanın aradığını ve gideceğimiz hastanede bir problem çıktığını söylemiştim, sevinmişlerdi.. Bana iyi geleceğini düşünselerde gidecek olmamın onları üzdüğünü biliyordum.. Biraz konuştuktan sonra duş alacağım bahanesi ile odama geçmiştim.. Hava almak için balkona çıktığımda rahatladım.. Ateş abinin arabası kapının önündeydi, gitmemişti.. Abi.. İçimden ne söylediğimi bilmiyordu sonuçta..

Kafamı sokağın diğer ucuna çevirdiğimde gözlerim gördüklerine katlanamıyor gibi kapandı.. Aldığım nefes boğazımda kaldı, yutkunamadım.. 'Annesinin ahı baya koymuşa benziyor..' demiştim değil mi..? Yine kanmıştım bir bakışına, benden adam olmazdı.. Neden mi..? Yatak odalarının camından öpüştüklerini görüyorum çünkü.. O, soluğunu karısının dudaklarında alırken, benim soluğumu kesiyordu.. Hissettiğim şeyin tarifi yoktu.. Acı değildi bu, o kadar basit olmamalıydı.. Gözünden yaş eksik olmayan ben, ağlayamadım bile.. Yaşlarda sanki benimle birlikte can çekişti..

"Âlââââ...!" Merdivenlerde ayak sesi olduğuna göre odama geliyor olmalıydı.. Yüzümü kurulayıp odama geçtim, annemde zaten girmişti içeri.. "İyi misin annecim..?" Değilim anne, yardım et bana..
"İyiyim annem, bir şey mi oldu..?" İnanmamıştı ama uzatmamıştıda.. "Nehir teyzenin günü var.. Hep birlikte gidelim dedik, hem yardımda edersiniz.. Kızlarda geliyor, Yağmur da ordaymış.." Taze annemiz gideceğimi duyduğu zaman arayıp bir güzel paylamıştı beni.. Daha sonra minik bir ağlama krizi yaşamış, barışmıştık.. "Duşunu gelince alsan, gitsek olur mu..?" Kendimi toplamak zorundaydım..

"Olur tabi, ama önce üstümü değiştireyim.. Bekler misiniz..?" Annemin gözlerinin parladığına yemin edebilirim.. "Bekleriz, güzel kızım benim.." Bende en sıcak tebessümümü gönderdim.. O çıktıktan sonra balkona hiç bakmadan banyoya ilerledim.. Kendime gelmem gerekiyordu.. Yüzüme bir kaç kez vurduğum soğuk su iyi gelmişti.. Dişlerimide fırçaladıktan sonra oradaki işim bitmişti..

Elbiseyi üzerimden yırtar gibi çıkarıp yerde bıraktım.. Artık yatağın üzerinde duracak bir elbise değildi.. Dolabımdan aldığım siyah şort tulumum iş yapacağımızıda düşündüğümde gayet iyiydi.. Önce onu, sonra beyaz çoraplarımı giydiğimde hazırdım.. Zaten saçlarım Ateş'in ördüğü gibiydi hâlâ, makyajada girersem çıkamazdım.. Bu yüzden gözlerimi aynaya değdirmeden telefonumu aldım, duş alamadığım için parfümümü sıktım ve çıktım..

Kapıda karşılaştığımız Ebru ve Hazal teyze ile birlikte Nehir teyzelere ilerledik.. Hazal teyze hem Melek teyzenin kuzeni hem de ablamın kaynanası oluyordu.. Şeker gibi kadındı vallahi, ablam çok şanslıydı.. Konuşulanlardan anladığıma göre herkes ordaydı ve oldukça kalabalıktı.. Nana kapıyı çaldıktan bir kaç saniye sonra Nilay'ın küçük kardeşi Nilsu açmıştı kapıyı.. "Hoş geldiniz!" Daha dokuz yaşındaydı ve ablası gibi çok güzeldi..

"Hoş bulduk canım.." Herkes benzer şeyleri söyleyip içeri girmişti.. En sona ben kaldığımda derin bir nefes alıp kendimi içeride olacaklara hazırladım.. "Âlâ abla hasta mısın..?" Tam içeri girmişken Mine'nin söyledikleri ile duraksadım.. O da Nilsu ile yaşıttı ve ablamın görümcesi oluyordu.. Sanırım erken gelmişti.. "Hayır güzelim, neden..?" Kapıyı kapatıp onlara döndüm.. "Mutsuzsun sanki, yani senin şimdi çoktan gülerek içeri girmen gerekirdi.. Ama en sona kaldın ve hiç girmek istemiyor gibisin.." Haklıydı, ilk ben gelirdim ve herkesle konuşurdum.. Akşama kadar kahkaha sesleri yankılanırdı evde.. Ama şimdi, önceden ilk gelip kahkaha atarak girdiğim evden ağlayarak çıkmak istiyordum..