SAUDADE (mabel)

Bölüm •9•

Hissederek okumalar..✨

✨✨

Bu ses neydi ya, telefon mu çalıyordu..? Telefon..
Gözlerim anında açıldığında Ateş dizlerimde değildi.. Gün doğmuştu çoktan.. Gözlerim baya dinlenmişti anlaşılan.. Uzun zaman sonra ilk kez bu kadar uyumuştum.. Alkolün etkisinden olmalıydı.. Ben boş boş etrafıma bakarken susan telefon tekrar çalmaya başlamıştı..

"Uyandıracaksın ya..! Açmıyor kız işte aramasana..!" Sesi mutfaktan geliyordu.. Anlaşılan ben uyanmayayım diye oraya gitmişti.. Kim arıyordu.? Ayaklanıp ilerlemeye başladığımda telefon hâlâ çalıyordu.. "Allah kahretsin açamıyorumda.."
"Ben açarım.. Kim arayan..?" Açamadığına göre önemli biriydi.. Burda olduğumu bilmemesi
gereken biri..

"Aysel teyze.." Bunu beklemiyordum işte.. Aysel teyze neden arıyordu beni..? Bir şey mi olmuştu..?
Hızlı bir şekilde elinden aldığım telefonum tekrar çalmaya başladığında hemen açtım.. "Alo, Âlâ.!?"
"Efendim..?" Saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama ısrarla aramasının bir nedeni olmalıydı..
"Kızım neden açmıyorsun..? Kaç kere aradım.." Günler sonra ilk kez böyle uyudum Aysel teyze.. İlk defa kabus görmedim.. Özür dilerim..

"Kusura bakma, uyuyordum.. Bir şey mi oldu.." Ateş'in gözleri üzerimden bir saniye olsun ayrılmamıştı.. Bende onu incelediğimde toparlanmış olduğunu fark ettim.. Dün geceki gibi değildi.. Göz göze geldiğimizde bakışlarımı kaçırıp, Aysel teyzeyi dinlemeye başladım.. Merak ediyordum.. "Asıl sen kusura bakma güzel kızım.. Ben bir şey oldu sandım açmayınca.. Bize bekliyorum, gelde konuşalım biraz seninle.." Ne konuşacaktık..? Öğrenmiş miydi..? Bunun için mi çağırıyordu..?

"Aysel teyze, ben sonra gels-"
"İtiraz kabul etmiyorum, annen burda olmadığını söyledi.. İki saat içinde bekliyorum seni.." Başka bir şey söylememe izin vermeden kapatmıştı telefonu..
"Allah kahretsin, öğrendi, kesin öğrendindi.. Off.!!"
Ben yapamazdım, annesinin gözünün içine baka baka ona nasıl ah ettiğimi anlatamazdım.. Olmazdı.. "Bir sakinleşir misin önce, ne diyor..?" Sakinleşemezdim.. Ben ne diyecektim o kadına ya..
Allah'ım sen yardım et bana.. Lütfen bunun için çağırmış olmasın beni..

"Nasıl sakinleşeyim ya, konuşmaya çağırıyor..! Öğrendi işte, kesin öğrendi.." Bir anda tezgahla onun arasında sıkıştığımda neye uğradığımı şaşırdım.. Zaten kokmuştum, ne yapmaya çalışıyordu..? "Ne yapıyorsun..?" Öncekine göre kedi sesi gibi çıkan ses tonumda korktuğumun kanıtıydı.. "Çekil hadi.." Çekilmedi.. Vallahi ağlayacaktım şimdi.. Neden kalmıştım ki ben burda.. Ya bunuda öğrendilerse ne yapacaktım..? "Herkesin bildiği bir şeyi neden ondan saklıyorsun.!?" Ne saçmalıyordu..? Ne demek neden saklıyorsun.. Anlamıyor muydu gerçekten..?

"Ne söyleyeyim kadına..? Ben bunca zamandır oğlunu seviyordum, oğlunda bana bekle demişti.." Yeşilleri benim gözlerimle yarışacak derecede karardı.. O, duymaya tahammül edemiyordu.. Ben o gece neler dinlemiştim.. "Ha bu arada, o da beni sevdiği için değil, inat uğruna bekle demiş ben de yeni öğrendim.. Şimdide bana sen benim kız kardeşimsin dedi, o kızla evlendi mi diyeyim..?"
Yanaklarıma süzülen üç damla yaşı sildim hemen.. Dile getirdiğim şey çok ağırdı.. Onun sevgisinin bile taşıyamayacağı kadar hemde.. "Cevap versene.!?"

Bana sıkıca sarıldı.. Acımı almak ister gibi sıkı sıkı sarıldı hemde.. Ama acım dinmedi, aksine bu evde o'nun yüzünden bu halde olmak dahada acıttı canımı.. "Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim..." Sayıklar gibi tekrar ediyordu.. Bu halde olmama katlanmıyordu.. Sanki elinden kaçacakmışım gibi sıkıyordu bedenimi.. Neden sakladığımı sorarken böyle bir cevap beklemediği ortadaydı.. Tek istediği o'nu hâlâ sevip sevmediğimi öğrenmekti..