Bay Safkan ve Kelebek (Düzenlenecek)

42.Bölüm

Geçtiğimiz dönem çok zor bi dönem. Hepimize geçmiş olsun. Asla unutmayacağımız bir tarih daha eklendi listeye. Acıların fazla olduğu bir tarih.

Bu bölümü atıp atmamak konusunda çok ikilemde kaldım. Bölüm hazır bir şekilde bekliyordu. İki bölüm aynı anda yazılmıştı sadece bunun düzenlenmesi gerekiyordu. Son olaylardan dolayıda bu gecikmişti.

Neyse çok uzatmadan sizi bölüm ile baş başa bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz sizleri çok çok seviyorum ♥️♥️

*******************************************

Yazarın Anlatımından.....

Aybars üzerindeki vampirlerden kurtulduğunda derin nefes aldı. Ortalık sakinleşmişti. Hızlıca bakışları ile Keremi aradı. Hirayı hissedemeyince gerilmişti ama sebebini ortam sandı yanlarına gitmek istediği için Kerem'in yanına ilerledi, o götürmüştü bebeğini. Hissedememesinin sebebi kaos değildi. Sebebi artık safkan bağının ortadan kalkmış olmasıydı.

-Kerem nerdeler?

Kerem hızlıca Hira'nın olduğu odaya koştuğunda Aybarsta peşinden gitti. Kapıyı açmaya çalıştıklarında arkadaki dolap yüzünden kapı açılmamıştı.

-Doruk aç kapıyı.

Kerem'in bağırışı üzerine kapı açışmıştı. Hira kucağında bebeği ile Aybarsa baktı. Aybars gördüğü görüntüyü bir kaç saniye algılayamadı. Ardından yavaş adımlarla Hira'nın yanına yaklaştı.

-Aybars oğlumuza bak.

Hira gözünden düşen göz yaşları ile örtüye sıkıca sarılmış bebeğine bakıyordu. Aybars'ın hissettiği yoğun duygularla gözleri doldu. Kollarını Hira'nın bedenine sardı. Canını acıtmamaya dikkat ederek sarılmıştı. Ardından Hira'nın kucağında olan oğluna baktı. Onları görmek içindeki korkuyu yok etmişti. Korku yerini huzur ve mutluluğa bırakmıştı.

Doruk yüzündeki acı gülümseme ile Aybarsa baktı. Aylin olayın farkındaydı ve Doruk'un bakışlarının anlamını biliyordu. Köşeye sinmiş sessizce ağlıyordu, büyüyü bitirmişti ve bağ kırılmıştı. Kerem onun yanına gidip hızlıca yere çöktü. Böyle gözükmesinin daha demin yaşanan olaylardan sandı.

-Sakin ol boncuğum geçti. Bak Hira iyi, bebek iyi.

Aylin başını iki yana salladı, Kerem ona sarılırken fark etmemişti bunu. Aylin ağlamaya devam ederken Hiraya bakıyordu.

Hira'nın nefes alış verişi yavaşlarken Aybars tedirginlikle geri çekildi. Aybars kalp artışına odaklandığında onun da yavaşladığını fark etti. Hızlıca ellerini Hira'nın yanaklarına koydu.

-Güzelim iyi misin?

Hira yüzündeki buruk gülümseme ile ona bakıyordu. Hala acı çektiğini Aybars o zaman fark etmişti. Odadaki yardımcı kızlardan biri bebeği Hira'nın kucağından aldı ve geri çekildi.

-Doruk bişe yap iyi değil.

Aybars yalvarır gibi konuşup Hiraya sıkıca sarıldı ve Doruka baktı. Doruk'un yüzündeki ifadeyi görünce içinde fırtınalar koptu.

-Yapamam.

Doruk başını iki yana sallayıp geri adım attı.

-Geç kalmışız Aybars.

Aybars hızlıca Hiraya döndü.  Geç kalmışım içinden kendi kendine söylüyordu bunu. Hira'nın yüzünün beyazladığını fark edince tekrar acı dolu sesi ile konuştu.

-Hayır, Hira. Olmaz.

Ağlayarak söylediği sözler ile Hira elini tuttu.

-Seni çok seviyorum Aybars.