Akşam yemeği sonrası Ilgazla Asya içeride hediyeleri açıyorlardı. Mutfağı toparlayıp yanlarına geçtim. Asya henüz benim hediyemi bilmiyordu ve almadığımı sanıyordu. Oysa aylar öncesindem hazırdı.
"Bak baba bu barbie renk değiştiriyor suda biliyor musun? Çok güzel bir kız."
"Aa öyle mi? Deneriz o zaman. Dursun bakalım diğerlerine."
İçeri girmeden yukarı çıktım ve giyinme odasına koyduğum kutuyu alıp aşağıya indim.
Asya tam bu saatlerde doğmuştu ""22:33""
"İyi ki doğdun Asyaaa. İyi ki doğdun Asyaa."
Elimdeki kutuyu gördüğünde gülümsüyordu. Onu yere bıraktığımda bana sarıldı.
"Bugün çok güzeldi anne. Teşekkür ederim."
Yanaklarından öptüm "Rica ederim bir tanem. Senin için her şeyi yaparım."
Kıkırdıyordu hala. Ondan ayrıldım ve kutuya dokundum "Günün anlam ve önemi diyelim."
"Hediye de mi aldın?"
Gözleri büyümüştü.
"İstediğin bir şey."
Yüzüme baktı bir süre ve sonra kutuyu açtı. Kutunun üzerindeki resimi görünce tekrar bana döndü ve sarıldı.
"Oley artık yıldızları yakından izleyebilicez."
Saçlarının arasına bıraktım öpücüklerimi ve Ilgazın elini tuttum. Asya benden ayrıldığında ikimizede sarıldı.
"Artık hiç ayrılmayacağız. Çok mutluyum."
Ilgaz onun yanaklarını sıktı ve alnından öptü. Elimi hiç bırakmazken göz temasını bozmuyorduk. Duvardaki saate baktığımda Asyanın uyku saatinin çoktan geldiğini gördüm ve onu yatırmak için kucağıma aldım.
Ilgazla birbirlerini öptüler ve ayrıldıklarında yukarıya çıktık. Asya saçlarımla oynuyordu.
"Anne.."
"Efendim bir tanem?"
"Babam bir daha gitmeyecek değil mi?"
Odasına girdiğimizde yatağına otutturdum "Niye hep soruyorsun tatlım? Bir sıkıntı mı var?"
Saçlarımla oynamaya devam etti. Dalgındı. "Sadece hep beraber olmak istiyorum."
Yüzünü okşadım ve gülümsedim "Zatende öyle olucak bir tanem. Baban bir yere gitmeyecek ayrılmayacaksınız."
Bana sarıldığında çok garip hissetmiştim. Sanki onu tedirgin eden bir durum var gibiydi.
Ayrıldığımızda dolabından pijamalarını çıkardım. Üzerini çıkarmak için eğildiğimde beni durdurdu "Artık 5 yaşındayım. Kendim yapabilirim."
Gülümsedim ve alnından öptüm "Kendin yapabileceğini biliyorum. Yalnızca seni giydirmek hoşuma gittiği için yapıyorum."
"Ben giyinebilir miyim bu seferlik?"
Başımı salladım ve ona baktım. O ise bana bakıyordu. Ne oldu anlamında başımı salladım.
"Anne ben hallederim gidebilirsin."
Biraz buna bozulsamda kendi halledeceğinden dolayı mutluydum. Başımı salladım ve "İyi geceler tatlım." diyip odasından çıktım.
Merdivenleri yavaş adımlarla indim. Asyaya biri bir şey mi söylemişti? Neden bu kadar garipti? Elbette kendi giyinecekti ama..
