Ben Ilgaz. Ilgaz Erdem. Hayatım o günden sonra şekillendi. Ya da anası sikildi bilmiyorum. Burcumsuz olmuyor ama kızım için hayatıma devam ediyorum.
İşimden istifa ettim. Yalnızca Asya içindim artık. Bana annesini sorduğunda ona gerçekleri söyledim.
Melek oldu dedim. Gelmeyecek ama hep yanında dedim. Burcu bana o bensiz yapar ama sensiz yapamaz demişti. Sanırım haklıydı. Asya üzülmemişti. Beklediğim tepkiyi vermemişti.
Her gün mezarlığa gidip ağlıyordum ve Asyanın onu özlediğini söylüyordum. Asla yalan söylemezdim ona ama mecburdum. Asyanın böyle davrandığını bilse yıkılırdı.
Şimdi Asya büyüdü. Kocaman bir genç kız. Erkek arkadaşı bile var. Ama hala annesini anmıyor. Özledim demiyor. Fotoğraflarını kaldırdı. Yalan mı söylediğimi düşünüyor?
Belkide mezarlığa hiç götürmediğimdendir. Ama Burcu dayanamazki ona. Bende cesaret edemem.
Onu hastaneye yetiştirdiğimde sedyeye yatırırken son dediği şey "Asya için " olmuştu. O an bile düşünebilmişti onu. Ama Asya..
Üzerine çok gitmiyordum. Genellikle babaannesi ve halasıylaydı. Ben ise günümü ya Burcunun yanında ya da odamızda geçiriyordum. O sevmezdi sakallı halimi ama baya uzatmıştım.
Asyaya hamileyken yazdıklarını 30 kere flaan okudum. Her gün mutlaka açar bakarım. El yazısıyla yazmıştı. Ezberledim yazısını. Sayfalara öpücük izini bırakmış. Her defasında öperim.
Kavuşacağımız günü bekliyorum. Çok yakın biliyorum.
BURADA BİTİRİYORUM. KİTABA NASIL YÖN VERECEĞİMİ BİLEMEDİM ÇÜNKÜ. UMARIM KIZMAZSINIZ. KÖTÜ BİR SON AMA HEPTE İYİ OLAMAZDI.
Her şey için teşekkürler okuyucularım💗😘
