BEBEK BAKICISI

BÖLÜM 17

Aylin'in gitmesi ile önce Kaya, sonra ben içeri geçtik. Tabii içeri girer girmez, 'sevgilim.' diyip durması yüzünden direkt odama çıkmıştım. Ne diye sevgilim demiştim ki, bana neydi? Yatağa girdim ki kapı açıldı.

"Aras geldi, Aylin içerde." Kaya'nın sıkıntılı sesiyle yattığım gibi kalktım. Ne ara geri dönmüştü bu?

"Ciddi mi bu kadın?" Gerçekten yüzsüzdü.

"Aras 'seni seviyorum, anne.' diyor geldiğinden beri. Nasıl göndereceğim şimdi Aylin'i?" Kaya'nın dedikleriyle boğazıma koca bir yumru oturmuştu. Burada kalacaktı.

"Sorun olmaz." Her ne kadar, ' lütfen gitsin.' demek istesem de Aras için bir şey diyemiyordum.

"Emin misin?" Hayır.

"Evet, ikimiz arasında bir şey yok zaten, sorun olmaz." Kaya gözlerimin içine öyle bir baktı ki, söylediklerimden anında pişman olmuştum.

"Haklısın, biz sadece rol yapan iki kişiyiz." Salak Rüya, neden çeneni tutamıyorsun!?

"Neyse, içeri girelim mi?" Kafasını sallayınca beraber içeri geçtik. Aylin, Aras'a sımsıkı sarılmıştı. Sanırım kıskandım.

"Gitme anne, lütfen. Sen ve babamdan başka kimsem yok." Ben vardım, diyemedim. Lanet olsun, kendimi fazlalık gibi hissetmiştim.

"Kaya, ben gideceğim. Siz yıllar sonra yan yana geldiniz, oğlunuz sizi beraber ister. Sahte sevgililik işini de düşünme, halledilir." Her ne kadar içimden tam tersi geçse de Aras'ın mutluluğu her şeye bedeldi.

"Saçmalama, Aras'ın sana ihtiyacı var!" Sert sesi beni ne kadar ürkütse de hâlâ sadece Aras umrumdaydı.

"Anlamıyorsun Kaya. Aras'ın ikinize ihtiyacı var, annesine ihtiyacı var. Ben burada olsam ne olur, olmazsam ne olur? Bir kaç gün sonra başka bir bakıcı bulunur ama başka bir anne bulunmaz. Aras yıllar sonra annesine kavuşmuşken seninle olup bunu ondan mahrum bırakamam. Anla beni." Onun bana değil, annesine ihtiyacı vardı. Bu ailede ben kimdim ki? Sadece Kaya'nın sevdiği kadın ve Aras'ın bakıcısıydım.

"Anlıyorum ama sen sadece Aras'ı düşünüyorsun. Peki ya ben, ben ne olacağım? Duygularımı umursamadan gidecek misin? Sırf Aras anne yokluğu çekmesin diye gidecek misin? O 3 yıldır anne yokluğu çekiyordu zaten. Sen gelince değişti bu. Her gün 'anne.' diye ağlayan çocuk, sen geldiğin günden itibaren, 'Rüya abla.' diye tutturdu. O Aylin'i değil, seni annesi gibi gördü. Yıllar sonra annesini görünce böyle tepkiler vermesi normal. Lütfen, gitme." Özür dilerim, sevgilim. Gitmem zorundayım.

"Beni affet ama gitmem gerekiyor. Belki bensiz daha mutlu olursun." Burukça gülümseyip kafamı eğdim. Zorundaydım, ben burda oldukça Kaya Aylin'i umursamazdı. Ne kadar sevsem de, doğru olan ikisinin tekrar bir araya gelmesiydi. Evet, kabullenmiştim. Kaya'yı seviyordum...

"Gözlerimin içine bak ve beni sevmediğini söyle. Yemin ederim, seni asla durdurmam." Aptal, benden bunu dememi nasıl beklerdi?

"Kaya, lütfen gitmeme izin ver." Yalvarırcasına konuşuyordum ama Kaya sanki sadece sorduğu soruya cevap verirsem duyarmış gibi öylece bakıyordu.

"Söyle ve git." Ne yapacağımdan delice korkuyordu farkındaydım. Kafamı kaldırmadan konuştum.

"Seni sevmiyorum." Dilim böyle söylüyordu, peki ya kalbim?

"Gözlerime bakıp söyle." Titrek sesi benim de gözlerimin yanmasına neden oldu.

"Yapamam, bırak gideyim." Kaya elini yumruk yapıp çekildi kapıdan. Özür dilerim, sevgilim.

"Peki, git. Ama benden sakın onu tekrar sevmemi bekleme, asla senden vazgeçmeyeceğim." Dudaklarım titrerken kapıdan çıktım. Aras ile vedalaşmak isterdim ama o annesiyleydi ve ikisinin mutluluğunu bölmek istemiyordum.

Odama çıkıp bavulumu topladım. İlk iki denememde yeniden bu eve getirilmiştim ama bu sefer, beni engelleyen kimse yoktu.

Bavulumu alıp dış kapının önünde durdum. İşte, bu sefer gerçekten gidiyordum. Görüşürüz, Aras. Böyle veda etmek istemezdim ama öyle gerekti. Kendine iyi bak olur mu?

Arkamı dönüp ilerledim. Daha sokak bitmeden minik bir el sarıldı bileğime. Kafamı eğince Aras'ı asla beklemiyordum. Ne yapıyordu burada? Tam soracakken arkasından sırıtan Kaya ile kaşlarım çatıldı. Gitmeme izin vermemiş miydi bu?

"Sence, öylece gitmene izin verir miydim?" Bir türlü gitmeme izin vermiyordu.

"Neden gidiyorsun?" Aras'ın sesiyle tekrar kafamı ona çevirdim.

"Hayatında tek bir kadın olsun diye." Yalan söylemek istemezdim ama mecburdum. Ama atladığım bir yer vardı, Aras aşırı zekiydi!

"Karım olunca hayatımdaki tek kadın annem olmayacak. Sen de gitme," Bir kaç saniye durduğunda konuşmuştu.

"Anne." Kalbim hızlıca atarken ben hala şoktaydım. Bana anne demişti...

BELKİ ERKEN GELEBİLİR AMA KİTABI 30'DA FİNAL YAPMAYI DÜŞÜNÜYORUM O YÜZDEN OLAYLAR ÇABUK GELİŞİYOR.

EVETT, DEĞİŞİK BİR BÖLÜMLE DAHA GELDİM. KAYA YİNE YAPTI YAPACAĞINI İZİN VERMEDİ GİTMESİNE. SİZCE AYLİN'İN GELMESİNİN NEDENİ NE?

PEKİ ARAS'IN, RÜYA'YA ANNE DEMESİ? NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ?

SİZCE AYLİN GERÇEKTEN MASUM MU?

HER NEYSE, UMARIM BÖLÜMÜ SEVERSİNİZ ❤️

Ben istiyor ölmek? Uğraşmayacağım lan, büyük büyük kalsınlar. Oy vermeyenleri de sinir etsinler. Ohhhh

Tamam, deliriyorum. Bunu da biliyorum... 

Neyseeee, çüüüüzzzzz🤗