Stay strong (flikken maastricht)

Deel 17

Pov Wolfs
We lopen met zn 3een het ziekenhuis in. Ik, Eva en Kian. Als we bij de kamer van Noah en Luuk aankomen zien we dat alleen Luuk in zn bed ligt. "goedemorgen" zeg ik. "goedemorgen" antwoord luuk. "Waar is noah" vraagt eva aan luuk. "die is op kantoor van Dr Bell" zegt hij. "waarom" vraagt eva weer. "hij, had een vraag ofzo en toen moest hij met haar mee" zegt hij. "oke, dan wachten we wel even hier" zegt eva. We gaan ergens zitten en wachten tot Noah terug komt. Niet veel later komt hij inderdaad met Dr Bell weer de kamer in gelopen. "ik dacht dat jullie pas later kwamen" zegt noah als hij ons ziet zitten. hij loopt naar eva toe en geeft haar een dikke knuffel. Kian krijgt er ook 1 en ik ook.

Ongeveer een uur later komt Dr Reid binnen. "Meneer wolfs en Luuk zouden jullie even mee willen lopen naar mij kantoor" zegt ze. "Tuurlijk" antwoord ik. Luuk stapt zn bed uit en samen lopen we achter Dr Reid aan. Ik heb hier een goed gevoel over. Ookal ken ik hem nog niet, ik wil hem leren kennen als ik zijn vader ben. We gaan tegenover haar zitten en wacht tot ze begint met praten. "nou, jullie DNA komt overeen, U bent de vader van Luuk zonder twijfel" zegt Dr Reid. Ik kijk naar Luuk. Ik zie dat hij niet weer hoe hij moet reageren. "ik laat jullie wel even alleen" zeg dr reid. Ze staat op en loopt de kamer uit. Meteen sta ik op om Luuk een knuffel te geven die hij maar al te graag aan neemt. "luuk, ik weet dat ik je nouwlijks ken, maar ik wil je leren kennen en als je wilt mag je bij mij komen wonen samen met Noah Eva en kian." zeg ik. "graag" zegt hij. Samen lopen we weer terug naar de kamer waar de rest met spanning zit te wachten.

Pov Eva
Wolfs en Luuk komen samen terug lopen. Ze komen terug met een grote lach. "En" vraag ik als ze binnen komen lopen. "Luuk is mijn zoon" zegt hij trots. "Gefeliciteerd" zeg ik. Ik vind het allemaal een beetje dubbel, wolfs had uitgelegd dat hij 1 keer met die vrouw naar bed was geweest. Ze hadden gewoon een condoom gebruikt zij hij. Dus het was echt een ongelukje. We hadden het er al over gehad als dat het zijn zoon zou zijn. Wolfs zei meteen dat hij dan gewoon bij hem kwam wonen en daar heb ik natuurlijk mee ingestemd! Wel raar nu ben ik dus eigenlijk ook nog stiefmoeder. "Hij komt bij ons wonen" zegt wolfs. Ik zie aan Noah en Kian dat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Ik zie dat ze het allebei heel leuk vinden. "Vet" zegt Noah. En kian zet het op een knuffellen zowel Wolfs als Luuk. "Eef zullen we dadelijk met het bewijs dat ik luuk zijn vader ben naar het weeshuis gaan ondertekenen dat ik hem mee naar huis neem" zegt hij blij. "is goed!" Zeg ik. "Jongens wij gaan naar huis, we komen morgen weer terug" zeg ik. Ik geef de jongens een kus en een knuffel en loop dan samen met Wolfs en Kian weer naar de auto.

Pov Noah
Dus nu heb ik een oudere broer, dat is echt vet. Hij kan me helpen met mijn huiswerk enzo echt vet. "zeg luuk, hoe is de eerste van het middelbaar" vraag ik. "wel leuk, maar ook wennen. Het is niet veel huiswerk maar vooral dat je steeds naar een ander lokaal moet is wennen" zegt hij. "Oh, komt wel goed" zeg ik. "waar woonden je eerst" vraag ik. "Ik valkenburgh, maar dit ziekenhuis is de beste hier dus dan maar een half uurtje rijden" zegt hij. Ik knik. Morgen hebben we weer chemo, echt stom. Ik weet nog steeds niet waarom ik hier misschien zo lang moet blijven. Ik klik op het knopje naast mijn bed. al snel staat dr reid in de kamer. "wat is er noah" vraagt ze. "nou, waarom moet ik hier eigenlijk zolang blijven" vraag ik. "omdat, de chemo bij jou wel werken alleen jij word er echt heel ziek van, in het begin ging het goed bij sommige blijft het goed gaan maar bij jou niet, dus we willen niet dat je thuis bent en je zo ellendig voelt terwijl wij jou hier er iets tegen kunnen geven" zegt ze. "oh, maar hoelang moet Luuk hier blijven" vraag ik. "Dat is het zelfde verhaal als bij jou, hij word er ook ziek van" zegt ze. Ik kijk naar luuk, hij slaapt. "oke, dan" zeg ik boos. "he, wil je beter worden of wil je je thuis alleen maar zieker voelen" zegt ze streng. "beter worden" antwoord ik chagarijnig. "ik wil je aan iemand voorstellen" zegt ze. "oke, aan wie" vraag ik. "Kom maar mee" zegt ze. Ze pakt mijn rolstoel en zegt dat ik erin moet gaan zitten. "waarom i de rolstoel" vraag ik. "omdat we helemaal naar beneden moeten en dat hou je niet vol" zegt ze. "en dat weer je zelf ook" zegt ze er achteraan als ze ziet dat ik er tegen in wil gaan. Ik ga zitten en Dr Reid duwd mijn rolstoel naar de liften. Als we helemaal beneden in de aankomst hal zijn rolt ze me naar het kantoor van de gene die de post regelt. dat het hier aankomt en dat mensen in het ziekenhuis een brief ofzo naar andere mensen kunnen sturen. "Waarom gaan we hier heen" vraag ik. Ze zegt niets. Daar zit een man. "hallo, ik ben willem en jij" zegt hij vrolijk. "ik ben noah" zeg ik. Nou heb jij zin een chocomel met slagroom en hagelslag" vraagt hij. "lekker" antwoord ik. Dr Reid is ondertussen weer naar boven gelopen.

Pov Luuk
Ik word wakker en zie dat Noah er niet is. Ik besluit om maar even naar het toilet te gaan. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer. Als ik klaar ben besluit ik maar even een rondje over de afdeling te lopen. Ik ben het zat om alleen maar te liggen. Ik voel me best goed. Ik lig al net zolang als Noah in het ziekenhuis, we hebben ookal even veel chemokuren gehad dat is best wel toevallig. Maar ik hoop dat het goed gaat en dat ik binnenkort tegelijk met noah even naar huis mag.

Het is alweer 17:00 uur als Noah eindelijk terug komt. "waar was je nou man" zeg ik. "bij willem" antwoord hij. "wie is willem" vraag ik. "nou, net toen jij sliep nam dr reid me mee naar beneden, je weet wel de postman. Die heet willem en die maakt altijd warme chocomel met slagroom en hagelslag voor de kinderen die daar wel eens langs komen" zegt hij. "lekker" zeg ik. "ja, ik neem je wel een keer mee" zegt hij.