Stay strong (flikken maastricht)

Deel 37

Pov Aron
Mijn gips is eraf en het voelt meteen beter! Nu rijden we helaas weer naar het weeshuis waar ik me maar vast mentaal op voorbereid. Het is daar echt niet leuk! "Eva, wil je een pleeggezin voor mij zoeken, ik haat het weeshuis" zeg ik. "ik doe mijn best, echt waar" antwoord ze. We komen aan bij het weeshuis. Ik stap vasthit de auto en zie dat Eva en Wolfs nog wat aan het overleggen zijn.

Pov Eva
Wolfs en ik denken erover om Aron te adopteren. Het is een jonge die een familie en veiligheid om zich heen nodig heeft. Hij liep weg, omdat hij zich niet veilig voelde. Wolfs is het met mij eens. Maar we gaan eerst maar is met Noah en Kian overleggen of hun het iets zouden vinden aangezien het met luuk niet heel goed ging.

-Tijdsprong van een week, het is nu maandag-

Pov Noah
Ik word wakker en benk me dat ik weer chemo heb. Ik heb nog niemand verteld van de blauwe plekken en bloedneuzen, dat kan ik dadelijk ook wel aan dr reid vertellen. We hebben het er over gehad om aron torenbos te adopteren. Ik heb hem nog nooit gezien, maar wil hem wel een kans geven. Als ik een wees was geweest weet ik zeker dat hij het zelfde had gedaan. Kian stemde er ook mee in dus vandaag als ze mij naar het ziekenhuis hebben gebracht en kian naar school rijden ze door naar het weeshuis om hem te gaan halen.

Ik lig al een tijdje in me kamer samen met Melle. Ik ben heel blij dat ik niet meer op zaal lig. De ouder van Melle zijn net even koffie halen als dr bell samen met dr reid binnen komt. Ook precies op dat moment krijg ik een bloedneus. Ze schieten mij meteen te hulp door een doekje te pakken en het van me gezicht af te vegen, zelf hou ik het doekje tegen mijn neus aan. "Ik moet wat vertellen" zeg ik. "Wat is er noah" zegt dr reid. Ze gaat op het bed zitten, ongevee als waar mijn kuiten liggen. Dr bell staat nog steeds, ze kijkt streng, ik denk dat ze weet dat ik al een tijdje iets verberg. "ik denk dat mijn leukemie terug is" zeg ik. "waarom denk je dat" vraagt dr bell terwijl dr reid over mijn been heen wrijft. "ik heb sinds vorige week weer bloedneuzen en mijn tandvlees bloed soms na het tandenpoetsen en oja ik heb een paar blauweplekken op mijn rug" zeg ik. "Dan gaan we nu meteen bloed afnemen" zegt dr reid. Ze staat op en haalt de nodige spullen terwijl dr bell op de plaats gaat zitten als waar dr reid zat. "waarom heb je het niet eerder verteld" vraagt ze. hier was ik dus al bang voor. "ik wou even voor een keer een normale schoolweek, ik wou niet weer eerder hier komen te liggen" zeg ik met tranen in mijn ogen. Al snel ontvang ik een knuffel van dr bell. Dr reid komt terug met de spulletjes en neemt snel wat bloed af.

Als ze klaar is brengt ze het na het lab en als het goed is weet ze vandaag of morgen de uitslag. Als mijn leukemie terug is, heb ik een beenmerg transplantatie nodig, daarvoor hebben we een goede match nodig. Broertjes of zusjes hebben de meeste kans, de ouders zijn vaak maar een halve match. Nu dus hopen dat kian een 100% match is.

Pov Aron
Ik zit in de auto van eva en wolfs op weg naar hun huis. ze vertelde me dat ze eerst een pension hadden maar nog niet zo lang geleden verhuist zijn. Er was nog een kamer over. Luuk zijn kamer blijft zoals hij is, daar kom ik niet te liggen. Er waren zoveel kamer in dit huis. Deze week slaap ik even in noah zijn bed, totdat ik er zelf 1 heb. Wat niet lang zal duren, ik krijg ongeveer de zelfde kamer als noah, die is wel vet. We bestellen de zelfse dingen en binnen 2-4 werkdagen wordt het geleverd. We komen aan en stappen meteen uit. al voor dat ik geadopteerd was hadden we de spullen besteld, dus het kan nooit lang meer duren.

Pov Noah
Het is alweer avond als inderdaad de uitslag van mijn bloedonderzoek er is. Ze hadden mijn ouder gebeld die natuurlijk meteen waren gekomen en nu naast mijn bed zitten. "noah zijn leukemie is terug" zegt dr reid. "en nu" vraagt wolfs meteen. "we gaan u allemaal testen op een match van beenmerg. we willen beginnen met kian, omdat broertjes en zusjes de meeste kansen hebben" zegt ze weer. "Oke, wanneer" vraagt me moeder. "morgen ochtend meteen" zegt dr reid weer. Ze praten nog even verder en maken een goede afspraak. Morgen om 8 uur heedt kian de testen en dan maar hopen dat hij een match is.

Mijn ouders en de ouders van melle zijn allemaal net gegaan. melle slaapt al, maar het is ookal 22:00 uur dus dat is niet heel raar. Ik voel me erg zwak, maar niet moe. Alleen dat ik gewoon niet kan lopen, mijn hersenen werken nog prima want dat met die beenmerg transplantatie blijft maar door mijn hoofdspoken. "zo noah, ga je ook slapen" zegt dr bell. "ja zo, misschien moet ik mijn haar er maar vast afhalen" zeg ik. "Dat zou kunnen" zegr dr bell. "wil je het er nu afhalen" vraag ik haar. "uh tuurlijk, als jij dat graag wilt" zegt ze. "Ik ga even de spullen halen" zegt ze. Ze loopt weg en niet veel later komt ze terug lopen met de juiste spullen. Ik denk ongeveer 10 minuten later is al mijn haar er weer af, ik baal ervan en word er verdrietig van, maarja het is niet anders. Melle was er wakker van geworden en had met verbazing zitten toe kijken. Hij wou het er ook vast af, dus nu zijn we lekker beide al kaal. Onze ouders zullen overmorgen wel schrikken als ze weer op bezoek komen.