Stay strong (flikken maastricht)

Deel 34

Pov Noah
Het ijsje was erg lekker, nu lig ik weer in bed en is het tijd on te gaan slapen. Ik voel me eigenlijk alweer een beetje beter nadat ijsje maar nog steeds niet top fit. Morgen is het woensdag dus mogen mijn ouders weer langs komen. Ik ben nog niet kaal, maar dat kwam de vorige keer ook pas na een paar maanden. Nu doe ik mijn ogen dicht en probeer ik te gaan slapen.

Pov Eva
Wolfs, kian en ik zijn vandaag lekker uit eten gegaan. Mocht ook wel weer een keertje. Morgen gaan kian en ik samen naar noah toe. Het gaat al echt een stuk beter en hoe de artsen met hem omgaan is echt geweldig. samen met hem ontbijten en dr reid was ik nog tegen gekomen en die vertelde dat ze vanavond aan noah zou vragen of hij mee een ijsje ging eten. Hij heeft gister dus wel een leuke dag gehad. Nu lig ik lekker tegen wolfs aan. Hij is er nog steeds wel kapot van dat luuk dat ongeluk helaas niet overleefd heeft maar het komt goed dat weet ik zeker, en ik zie ook echt wel al verschil tussen de eerste paar dagen en nu.

Pov Noah
Ik word wakker en kijk om me heen. Sommige hebben hun gordijnen dicht gedaan andere niet. De jongen die naast jeroen lag is wel aardig hij heet daan. Dat bed van jeroen is nog steeds leeg. Ik lig hier beetje afgezonderd van de rest, dus ik hoop dat er snel een nieuw iemand komt te liggen. Ik stap uit bed en pak schoon ondergoed, een voetbalbroekje en een t-shirt uit de kast. Ik loop de gang op en vraag naar een handdoek omdat ik wil gaan douchen. Dat mag hier niet alleen als je onder behandeling bent. Als me ouders er waren geweest hadden die wel gewoon mee gemogen het is niet zo dat alleen artsen mee mogen, het is gewoon voor de veiligheid. Ik loop naar het badkamertje op onze kamer, poets mijn tanden en stap onder de douch. Ik was mijn haar en lichaam natuurlijk en daarna stap ik er weer onder uit. Als ik terug de kamer inloop leg ik mijn vieze was eerst op de grond, de handdoeken breng ik netjes terug. Als ik terug kom doe ik mijn vieze was in mijn vieze was tas. Ik pak ook meteen even sokken die ik aan doe en dan ga ik weer op mijn bed liggen.

Het is een paar uur later. Ik zit weer aan de chemo en me moeder en Kian kunnen elk moment komen aangezien het al 14:30 is. Niet veel later zie ik me moeder samen met kian binnen komen lopen. Kian die komt meteen bij mij op bed zitten terwijl me moeder nog even met Dr Reid aan het praten is. "mama heeft iets lekkers mee genomen" zegt kian blij. "echt, wat dan?" Vraag ik hem. "papa heeft het gemaakt" zegt hij. "dan is het sowieso lekker" zeg ik. "het zijn appelflappen!" Roept kian. Me moeder komt naar ons toe lopen en ik ruik gewoon de appelflappen al. "Ik ruik iets heel lekkers" zeg ik. Me moeder begint te lachen en haalt de appelflappen uit de tas. Ze geeft er een aan mij en kian en daarna deelt ze de overige uit aan mijn kamer genoten.

Het is alweer 18:00 uur als er een nieuwe jongen binnen komt lopen. Ik herken hem ergens van. Volgends mij zit hij bij mij op school. Hij komt in het bed van jeroen te liggen, dus nu lig ik niet meer zo afgezonderd.

Na een tijdje sta ik op en loop ik naar de nieuwe jongen, zijn ouders zijn net gegaan aangezien het ook al weer 21:00 uur is. "Hoi, ik ben noah" zeg ik. "ik ben Melle" zegt hij. We praten nog wat blijkt dat hij leukemie heeft. Ik vertelde hem dat ik dat ook al heb gehad. Er doen al een paar mensen hun gordijnen dicht die denk ik willen gaan slapen. Melle en ik zijn midden in een gesprek als er een paar meisjes roepen of we stil willen zijn. We doen wat ons gevraagd word en zijn stil. Melle doet ook zijn gordijn dicht en gaat ook slapen. Ik kan nu echt niet slapen ik heb energie, geen idee hoe het kan, de vorige keren was ik zo ziek terwijl het nu wel weer gaat. Ik hoop dat ik snel een eigen kamer krijg of een 2 persoons kamer. Dat is ook goed maar dan wel met een aardig iemand.