Stay strong (flikken maastricht)

Deel 21

Pov Noah
Ik word wakker en word al misselijk bij de gedachten dat ik vandaag weer chemo heb. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer om te plassn, ik poets mijn tanden en trek mijn pyjama uit die ik vervang voor een basketbalbroekje met een shirt. Luuk slaapt nog dus dan ga ik me maar vervelen. Ik loop de gang op waar ik tegen Dr Reid aanloop. "sorry" zeg ik meteen. "geeft niet" zegt ze. "maar waar ga jij heen" vraagt ze. "weet ik nog niet, ik verveel me" zeg ik. "zullen we naar beneden naar de aankomsthal gaan, daar is een kleine markt, voor mensen in het ziekenhuis" zegt ze. "isgoed" antwoord ik. "Trek even schoenen aan" zegt ze. Ik doe wat ze zegt en trek even mijn schoenen aan. als ik klaar ben loop ik de gang op naar Dr reid die al op mij aan het wachten is. We stappen de lift in en praten wat. Opeens valt alle stroom uit en zitten we vast in de lift. Dr Reid pakt meteen haar telefoon maar die heeft geem bereik. Ze klik op een knopje in de lift en krijgt al snel iemand te horen. Ze zegt dat we vast zitten in de lift. De vrouw aan de andere kant van de lijn verteld ons dat de stroom in het hele ziekenhuis is uitgevallen. De operaties die bezig zijn gebruiken de extra stroom.

We zitten al uur vast in de lift. We zitten tegen een wand aan. Ik sta op en loop zenwuachtig open en neer. "Noah, kom weer even rustig zitten" zegt ze. "nee, ik word gek hier, wat als we hier nooit mee uitkomen, We sterven van de honger of drogen uit" zeg ik bang. "nee joh" zegt ze. Ik begin te huilen. Ik vind dit echt niet leuk. Ik voel me op gesloten en daar heb ik dus echt een hekel aan. Dr reid staat op en pakt me bij mij arm. Ze gaat weer zitten en dwingt me naast haar te gaan zitten door aan mijn arm te trekken. Ik zit tegen haar aan, ik huil nog steeds. Ik word hier echt helemaal gek. Ze slaat haar arm om me heen en zegt gerustellende woordjes. Ik leg me hoofd tegen haar schouder en sluit mijn ogen.

Pov Alex Reid.
We zitten al 4 uur vast in de lift. Noah hoort nu eigenlijk zijn chemo te hebben. Hij slaapt nog steeds. Hij zit met zijn hoofd tegen me schouder aan echt schattig. Maar ik hoop toch wel dat we er zo uit kunnen. Net toen ik dat gaan de deuren van de lift open. We stonden dus gewoon de hele tijd al voor de opening van de lift in de aankomst hal. Mensen beginnen te klappen waardoor noah wakker schrikt. Hij kijkt me aan en dan staan we samen op en lopen de lift uit.

Pov noah
"Dr reid, ik moet nu eigenlijk me chemo hebben" zeg ik. "ja, zullen we dat over een uurtje doen dat we eerst even hier gaan kijken" zegt ze met een knipoog. "ja" zeg ik enthousiast. We lopen over de kleine markt waar iedereen ook weer blij is dat de stroom het weer doet.

Als het 15:00 uur is lopen dr reid en ik weer naar de liften om omhoog te gaan. Ik durf niet maar dat laat ik natuurlijk niet merken. We stappen de lift in. Dr Reid kijkt de hele tijd naar mij, ik denk dat ze door heeft dat ik liever met de trap ga. We komen heel aan op de verdieping waar ik lig. We lopen naar mijn kamer waar ik Luuk en mijn ouders zie zitten. "waar was je nou" zegt luuk. "ik zat vast met dr reid in de lift" zeg ik.

Het is alweer 20:00 uur. Een uur geleden werd ik van de chemo gehaalt. Me ouders zijn al een tijdje weg. Luuk slaapt... alweer. Ik besluit om maar even te douchen. Ik voel me ellendig en ben misselijk en heb hoofdpijn, maar ik wil gewoon even lekker douchen. Ik stap uit bed en loop naar de kast, om schoon ondergoed te pakken en een schone pyjama. Als ik dat gepakt heb leg ik het op de wasbak van de badkamer neer en loop ik terug naar mijn bed om handdoeken te halen, die ik niet kan vinden. Ik klik op het knopje naast mijn bed en al snel staat dr reid in de kamer. "wat is er" vraagt ze. "ik wil douchen maar kan nergens handdoeken vinden" zeg ik. "dat klopt die liggen in het magazijn, zodat je niet zomaar alleen gaat douchen" zegt ze. "hoezo, ik ga altijd zelf douchen" zeg ik. "ja, maar dat is niet hier in het ziekenhuis geweest, of wel maar dan heb je geen chemo gehad" zegt ze. ik denm even na maar ze heeft inderdaad gelijk. "dus als ik chemo heb gehad moet er iemand mee de badkamer in die wacht totdat ik klaar ben met douchen" zeg ik. "ja, maar door de glazen van de douchkabine kun je niet door heen kijken want die zijn zeg maar wazig gemaakt, dus de gene die op je wacht ziet niks hoor" zegt ze. "oke, dan wil ik nu gaan douchen" zeg ik. "ik ga kijken of er een collega is die jou in de gaten wil houden. Niet veel later komt Dr Bell binnen lopen. "hoi noah, ik kom jou even in de gaten houden. "zegt ze terwijl ze met de handdoeken vast de badkamer inloopt.

Nadat ik gedoucht had, lig ik nu weer lekker in het bed. Luuk slaapt nog steeds echt raar. Maar ik merk dat ik ook wel moe word en dus ook maar ga slapen.