Stay strong (flikken maastricht)

Deel 26

Pov Noah
Het is alweer 2 maanden geleden dat we Holland's got talent wonnen. Het was te gek, het beste wat ik ooit in me leven mee heb gemaakt. Sam en ik zijn erg goede vrienden nog beter dan dat we waren. Luuk doet ook weer een beetje normaal, gelukkig maar. Kian is nog steeds telkens zo bezorgt als ik boos ben of verdrietig, best wel lief maar hij is mijn kleine broertje ik zou hem juist moeten troosten op momenten dat hij me nodig heeft. Sam en ik hebben gister de clip van Hopeful opgenomen onze eerste hit van de auditie van Holland's got talent. Het was erg leuk! Nu zitten we op school ik naast Sam in de linker rij en tweede van achter, een prima plek dus. We krijgen zo onze cijfers terug van wiskunde. We hebben een vrouwelijke docent en ze is erg aardig, maar ook weer streng. Dat proefwerk van afgelopen week heb ik geen goed gevoel over ik begreep er helemaal niks van. "Sam, je hebt een 4,2 niet wat ik van jou verwachtte" zei ze. Dat sam zo laag heeft is raar hij staat echt een 7,5 voor wiskunde ofzo. "Noah, ik weet niet hoe je het voor elkaar hebt gekregen maar je hebt een 2.3" zegt ze. "wat! Zo laag had ik niks goed" zeg ik boos. "Jawel 2 berekeningen met een fout antwoord en je naam en klas" zegt ze. "kut zeg" zeg ik boos. "ik wil dat jij na de les nog even blijft zitten" zegt ze. "prima" zeg ik. Wiskunde is onze laatste les. Het is 15:35 als de bel gaat. Iedereen staat op en loopt naar de kluisjes om de jassen te halen. "noah, had je geleerd" vraagt ze maat meteen. "ja maar ik begreep het niet echt" zeg ik. "waarom heb je niks gevraagt, ik ben hier gaan werken zodat ik mensen ergens mee kan helpen" zegt ze. Ik knik. "dus, de volgende keer als je er niet uit komt, vraag het even" zegt ze. Ik knik. "mag ik nu gaan, ik moet maar het ziekenhuis voor controle" zeg ik. Nu is het haar beurt om te knikken. Ik sta op en loop snel naar de kluisjes waar Sam nog op me staat te wachten. Ik vertel hem wat er was en toen fietste we snel weg. Sam woont echt heel dicht bij mij, hij woont 1 straat achter ons. Dus we kunnen ver samen fietsen. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop dan naar binnen. "Zo, schat weet je je cijfer voor wiskunde al?" Vraagt me moeder nieuwsgierig. Ik kijk haar aan. "Ik heb een 2,3" zeg ik. Ik zie dat ze iets wil gaan zeggen. "MAAR iedereen in de klas had een onvoldoende zelf sam die een 7,5 gemiddeld staat" zeg ik. "Ik begrijp dat het deze periode moeilijk was met de talenten schow en de clip opnemen maar daar moet je wel echt je ritme in gaan vinden met leren en huiswerk maken voor school want dit kan niet veel langer zo door gaan" zegt me moeder. "nee dat snap" zeg ik. Ik zie luuk grinniken. "luuk, is het grappig." zeg ik boos. "wat dat jij een 2,3 hebt, ja nog al" zegt hij. "luuk, loop maar vast naar de auto we zien je daar" zegt me moeder boos.

Er hangt al de hele rit naar het ziekenhuis een gespannen sfeer tussen mij en luuk. Het ging eindelijk wat beter, ik lach hem toch ook niet uit als hij een zware onvoldoende heeft. Nou ik hoop dat dit onderzoek gewoon weer het zelfde gaat als alle andere en dat de arts die ons onderzoekt weer heel leuk zegt dat er niks is en dat we weer naar huis mogen.

We hebben net het onderzoek gehad en er was zoals ik al had voorspelt niks aan de hand. Bij luuk ook niet dus we mogen gewoon naar huis. Over een maand moeten we weer op controle.

We komen weer thuis aan en delen meteen even mee dat er gelukkig weer niks was. Kian die kwam aanlopen met koekjes die hij had gemaakt met wolfs. Hij loopt eerst heel schijnheilig langs luuk en dan naar mij. Ik mag als eerst een koekje pakken wat alweer commentaar van luuk oplevert omdat kian gewoon langs hem liep. "oke, geen geruzie meer!" zegt wolfs boos terwijl hij met zijn hand op de tafel slaat. "Maar.." probeer ik het nog op te nemen voor kian. "geen gemaar Noah!" Zegt hij boos "best" zeg ik terwijl ik boos maar boven loop.