Stay strong (flikken maastricht)

Deel 1

Pov Eva
Ik zit samen met Noah in de wachtkamer van het ziekenhuis te wachten op de uitslag. Noah heeft net bloed moeten laten prikken met spoed. "Noah van Dongen" We staan op en lopen achter de zuster die zich net voorstelde als Roos aan. We gaan zitten op de stoelen tegenover dokter Roos. Ze kijkt niet erg blij. "Ik heb geen goed nieuws" zegt ze. Ik knik naar dokter Roos en pak tegelijkertijd de hand van mijn zoon vast. "Noah heeft leukemie" zegt ze. Ik kijk naar Noah, zijn ogen zijn gevuld met tranen terwijl hij voorzich uit staart. "Daarom had hij steeds een bloedneus en blauweplekken" zegt ze. Ik knik dat ik het begrijp, ondertussen heb ik me pas 11 jarige zoon bij mij op schoot gezet. Ik houd hem stevig vast. "zal ik even een glaasje water voor jullie halen" zegt ze vriendelijk. Ik knik, ik weet gewoon niks uit te brengen.

Pov Noah
Ik heb dus leukemie, ik heb er wel eens van gehoord. Het is een ernstige ziekte. Ik hoefde nog maar 2 maanden naar school en dan zou ik zomervakantie hebben. Ik ben weer naast me moeder gaan zitten op de stoel. Ze huilt. Ik sla een arm om haar heen en zeg haar dat het wel goed komt. Ik word gewoon weer beter , ik weet het zeker. Zuster Roos komt binnen lopen met 2 glaasjes water. Ik pak er een aan en drink het water op. Me moeder doet het zelfde.

Pov Eva
Ik drink me drinken op en weet dan eindelijk iets uit te brengen. "wat gebeurt er nu?" Vraag ik. "we willen zo snel mogelijk beginnen met de behandeling dus met de chemo. We willen morgen met de eerste beginnen. zo'n kuur duurt 4 uur. Hij komt op de tijd die we afspreken en als hij zich oke voelt mag hij gewoon weer mee naar huis. Maar als hij zich erg ellendig en echt ziek voelt moet hij hier over nachten en dan kijken we de volgende ochtend of hij kan gaan. De kuren doen we alleen op Maandag, woensdag en vrijdag. Zo zit er elke dag een dag tussen om een beetje aantesterken. Het weekend mag je gewoon naar huis." zegt ze. "oke, dus morgen maandag begint die voor hem al?" Vraag ik ter bevestiging. "ja dat klopt" zegt ze. Ik knik. "neem voor de zekerheid dus elke keer een logeertasje mee, stel dat het niet goed gaat" zegt ze. Weer knik ik. Noah zit goed mee te luisteren dus die weet wat hem allemaal te wachten staat. "morgen kun je helaas niet naar school, we moeten eerst een kleine operatie doen" zegt ze. "waarvoor" vraag ik. "We gaan dan een portocat plaatsen. Een portocat is een kleine injectiekamer, een soort dop die onder de huid wordt geplaatst. Op de dop zit een zelfsluitend siliconen membraan. Aan de injectiekamer zit een dun slangetje vast. Dat slangetje komt uit in een ader. Zo komen medicijnen en vloeistoffen in die ader" zegt ze. "Okee, dus de chemo gaat daar dan door heen" zeg ik. "ja dat klopt." zegt ze. "en hoelang duurt die operatie dan?" Vraag ik. "dat duurt denk ik een uurtje" zegt ze. "oke, zouden we morgen eerst kennis kunnen maken met de chirurgen die hem gaan opereren" vraag ik. "natuurlijk kan dat!" Zegt ze.

Pov Noah
Na nog even een paar dingen gevraagt te hebben gaan we eindelijk naar huis. Ik moet morgen om 09:00 uur in het ziekenhuis zijn. En dan krijg ik om 14:00 uur de eerste chemo die dan ook weer om 18:00 klaar is en dan mag ik weer naar huis.

20 minuutjes later

We komen thuis aan, we wonen nog steeds in de ponti, de ponti zelf is noet meer open voor gasten dat kan me moeder er niet bij met haar werk. Ik mis me vader echt heel erg en vooral nu! In de auto hadden we besproken dat ik na het eten ga douchen zodat mama dan aan Kian kan uitleggen wat ik heb. Ik heb namelijk geen zin om dat hele gezeik weer aan te horen. "Jongens eten!" Hoor ik me moeder roepen. Kian en ik lopen naar de keuken tafel waar heerlijke soep uit PAK staat. Mama kan niet zo goed koken.